Peki ya biz? Biz zaten yarım kalmamış mıydık?

Paralel evrende bir asker ile bir yabancının hikayesi… ‘Bir zamanlar Ladinyada savaşan iki genç varmış…’ Ben şimdi ölmezsem o ölecekti, o öldüğünde beni Ladinyada tutan olamayacaktı. “Öldür beni, bitsin artık bu savaş.” Gözlerimin beyazlaştığını hissediyordum, lanet olasıca bu Den geninden nefret ediyordum. Ondan uzaklaşmaya çalıştım ama içimdeki Den buna izin vermiyordu…

Sanki kalbimde bir atan mekanizma vardı, onu gördüğümde güm güm atmaya başlamıştı... o benim kalbimi attırmıştı... zihnimin derinliklerinde bir yerde kalbim sadece onun için atmaya başlamıştı... sadece onun için atacaktı bundan sonra. eğer başka bir şey için atarsa kendimi kaybetmiş olmalıydım...

*mafya kurgusu* bir gün sokakta yürürken yağmurun yağmasıyla beraber olduğu yere doğru çöker ve kurtarıcı bekler. Ona şemsiye uzatan kişi aynı Japon masallarındaki gibi kaderleri birbirlerine bağlanır, fakat onlar kaderi çok sonradan fark ederler.