•7•

7.BÖLÜM; ‘KAMELYA’

”hiçbir şey umrumda değildi, senden başka…”

…

Adımı soran adama karşı kaşlarım kendiliğinden kalkarken arkamdaki adama döndüm. ‘Ne diyor bu adam?’dermiş gibi ona baktığımda ‘sorusunu cevapla.’ Demişti sanki gözleriyle. “Kamelya.” dedim soğuk çıkan sesimle. “Adım.” diye ekledim.

Sadece kafasını salladı, başka hiçbir şey deme vasfında bulunmaya bile tenezzül etmedi. Bu adamdan hayır gelmezdi, beni buraya getirenden de gelmezdi.

Bu lanet olası yere bir tek ben mi gelmiştim?

Hayatımdaki şans konusu benim için oldukça düşük ihtimaldir, fakat bu sefer düşük ihtimali direk geçmiş imkansız olmuştu. Aldatılmıştım ve bunu aldatılmamın 2 yıl sonrasında öğrenmiştim, ailem diye bir şey kalmamıştı, arkadaşlarım kalmamıştı, şimdi ise yaşayacak yerim dahi kalmamıştı. Hayat tüm kötü kozlarını üzerime doğru salıyordu. Ölmem için bir sebep yaratmaya başlıyordu.

Fakat evrenin bilmediği bir şey olmalıydı, ben kolay pes eden bir insan değildim, aynı tıp fakültesini kazandığım gibi burayı da yerle bir edebilirdim.

Hayattaki en iyi yanım pes etmememdi, bu yanım da benden alınırsa yüksek ihtimalle yaşamı boşverip geberip gitmek istiyordum.

”adının anlamını biliyor musun?” Yarabbi sen sabır ver! “Boş insan olmadığım için araştırmaya vakit bulamadım, eğer siz boşsanız araştırıverin. Bana da yararınız dokunmuş olur yani.” Sözlerimle onu terslerken vereceği cevabı umursamadan yanımdaki adamın kulağına doğru fısıldadım. “Biraz daha beni burada tutacak olursan fırtınalar kopacak haberin olsun.” Kaşlarını kaldırarak hayır anlamı kattı ifadesine.

”maalesef gördüğün üzere ben de boş bir insan değilim, boş vaktimde araştıracağım.” Sözüne devam edecek gibi nefes aldı fakat onu bölerek “buraya gelme sebebim nedir? Beni siz mi çağırdınız?” Diyerek sordum. Nefesini aldı ve verdi, “zekisin, evet seni buraya ben çağırdım.” İşaret parmağını havaya kaldırdı. “Sen buraya kendi dünyandan geldin, seni farketmeyeceğimi düşünmek aptallık olurdu. Seni buraya bu yüzden çağırdım. Etrafa yaydığın enerji farkedilemez değil.” Olumsuz bir cevap almayı istemezdim. “Fakat içini rahat tutmanı isterim, burada birine kötü bir davranış sergilemedikçe yabancı olmanı umursamazlar, benim dışımda.” Benim dışımda demesi sıkıntılıydı.

kötü bir şey yapmasamda bana bir şey yapacakmış gibi davranıyordu. Oysaki kötü şeyler yapabilirdim evet. En son aldatıldığımı yeni izrak ettiğime göre her an kriz geçirebilirdim. Bu onlar için kötü olurdu…

”kamelya senden bir ricam,” olucaktı daha sonrasında kendini yalanlayarak “cık cık” diyerek “emrim olacak. Yanımda çalışacaksın bundan sonra hep gözümün önünde olacaksın.”

bu adam neyin nesiydi acaba? Kendini buranın kralı mı sanıyordu?

aptal değildim burasının bir kralın yaşayacağı ya da çalışacağı bir yer olamayacağını biliyordum, fakat bu adamın derdi neydi?

”neden?” Dedim, “neden bu kadar çok yanında çalışmama isteklisin?” Duraksadım ve onun gibi ben de işaret parmağımı yukarı doğru kaldırdım. “Ayrıca, ben bir doktorum burada işinize yarayacakmışım gibi durmuyor.” Dedim.

”işte tam bu yüzden bana lazımsın,” dedi, “buraya seni getirdiğime bakma, gizlice konuşmamız lazımdı. Askeriye için çalışacaksın.” Dedi.

evet tam klişe asker doktor ilişkisi de yaşasam tam olacaktı.

”vay vah vay.” Dedim.
“başka bir emriniz var mı?” Diye sordum.

Kapana döndü, ”kapak senin bir işin kalmadı, çıkabilirsin.” Dedi ve bana tekrardan döndü. “Sana gelirsem artık benim yanımda olacaksın Kamelya.”

vay canına, cidden tam bir klişeydi yaşadıklarım…