22. Bölüm kesit.

Demir oturduğu soğuk taştan kalktı. Adımlarını bu defa merdivenlere yönlendirdi. Odasını hiç görmemişti daha. Sadece üstünü değiştirmiş çıkmıştı. Uyku sanki ona uğramayacak gibi geldiğinden bahçede temiz hava almak istemişti. Günlü isterdi ki sevdasının yanında alsın o temiz havayı ama maalesef.

Tam odasının önüne doğru giderken bakışları çatı katına çıkan merdivene kaydı. Başını sağa sola salladı. Bunu yapamazdı. Agah o kadar müsama göstermişken bunu yapmamalıydı. Ama gözleri bu defa açık kapıya kaydı. Agah yüz üstü yatmış uyuyordu. Dayanamadı. Nasıl dayansındı? O yüzden adımlarını hızla yukarıya çıkardı. Odanın önüne geldiğinde içeriye girdi.

Gökyüzü yıldızlarla çevrilmiş, ay en tepede ışığıyla aydınlatmıştı etrafı. Oda da bundan nasibini almıştı.

Yatakta uyuyan sevdiğin yanına sessizce ulaştı. Öylece durdu baş ucunda. Sonra bir dizini kırarak yere sabitledi. Önünde eğildi kadının kapalı göz kapaklarına baktı. Bir kadını uyurken yaklaşmak olmazdı. Demir için değil tüm adamlık içim tersti. Ama dayanamadı. Titreyen eli şimdi kumral olan eskiden sarı olan saçlara gitti. Nazikçe sevdi. Arabada saçlarını severken yanlışlıkla canını yaktığını hatırladığında bir tur daha saydırdı kendisine. Sonra o saç telini elinde tutarak dudaklarına yasladı, kokusunu içine çekerek öptü. Eski günlerdeki gibi.

Dilinden “Ay ışığı karanlık denizleri aydınlatır; gözlerinin mavisi beni o denizlere çeker. Ve o yansımada sen ve ben birleşiriz.”

Şiir gibi bir adamdı; şair olansa sevdiğiydi. Onun dizeleri dilinden dökülürken, aslında yazan kalem değil, sevdiğinin yüreğinde atan kendi yüreğiydi.

Usulca kalktı yerinden, ama kalkmadan önce sevdiğinin kulağına “Zaman bize kötü davrandı çiçeğim. Ama sana Eye sözü veriyorum ki.” Bir eli kendi kalbine, bir eli sevdasının kalbine kondu. “Bu iki yürek bir olduğu müddetçe değil zaman bize karşı olan her engeli aşacağım. Sonunda sen olduğun her engeli.”

Ardını zorlukla dönüp gitti.

Giderken ise kendi yüreğini almadan, sevdasının yüreği kendisinde olmadan gitti. Ama vakti geldiğinde sevdasının yüreği de hep onunla olacaktı.

Kesit sonu.

Ben galiba Demir’e düştüm. Adam gerçekten şiir gibi.

Açıkcası bölüm daha yazımı bitmese de en sevdiğim kısım şu anlık burası. Bir yer daha var aslında ama buradaki sözleri çok hoş ve yüreğe işleyen cinsten.

Siz ne düşünüyorsunuz?