8. Bölüm kesit

—

Yıldıray ailesi sabah uyanır uyanmaz Barkın’ın aniden telaşıyla karşı karşıya kaldı. Barkın bir karar vermişti. Madem sevdiği onu hatırlamıyordu. O da sevdiğiyle sıfırdan başlardı.

Bu süreçte Ömer Ali ananesi ve dedesiyle birlikte kalacaktı. İlk baş Kardelen reddetse de Barkın sevdiğinin neden reddettiğini anlayarak Ömer Ali’nin yalnız kalmayacağını ve doğum gününe daha çok olduğunu söyledi. Barkın’ın dediğine göre Ömer Ali’nin doğum günü için kendi evlilik yıl dönümlerini de erkenden kutlayacaklardı.

Kardelen yine de Ömer Ali’ye güzelce sormuş ve oğlu hiçbir sorun olmayacağını dedesini özlediğini söylemişti.

Şimdi ise kapının önünde vedalaşmaya çalışıyorlardı. Çalışıyorlardı çünkü Kardelen ve Ömer Ali birbirinden ayrılamıyorlardı. Barkın sonunda karısını çöktüğü yerden kaldırarak oğlunu alması için babasına işaret verdi. Hakan bey torununu yanına çekerek “Üzülme oğlum gelecek annen.” Ömer Ali gözlerinden akan yaşları silerek annesine baktı. Oysa annesi duygusal bir şekilde boş duvara bakıyordu.

“Üzülmüyorum…” diye mırıldandı. Burnunu çekerek, “Sadece annemden ayrılmak çok zor.”

Hakan bey anlayışa baktı torununa. “Merak etme evlat. Baban anneni geri getirecek.”

Ömer Ali dedesine başını sallarken, babası önünde diz çökerek kollarını nazikçe tutu. “Doğum gününde burada olacağız oğlum. Lütfen bir sorun çıkartma. Annenin bizi daha hızlı hatırlamasını istersin öyle değil mi?”

Ömer Ali boncuk gibi yaşlarla parlayan gözleriyle babasına bakarak başını salladı usulca. “Evet…”

Barkın ufak bir gülümsemeyle “O halde biz gelene kadar uslu dur oğlum.” oğlunu kendisine çekerek sarıldı, sarıldı ve oğlunun saçlarına kokulu bir öpücük kondurdu.

Son kez oğluna bakan Barkın ayağa kalkarak ağlayan karısının yanına gitti.

Hakan bey torununa üsten bakarak, omzuna dokundu “Hadi oğlum sen arabaya geç bende şimdi geleceğim.” Ömer Ali dedesini onaylayarak annesine sanki son kez görüyormuş gibi içi giderek baktı, arabaya doğru arkasını dönerek koştu. Eğer şimdi gitmeseydi annesinde hiç ayrılamayacaktı.

Barkın babasının onunla konuşmak istediği anlayarak Kardelen’e döndü. Yüzünü elleri arasına alırken “Güzel sevgilim sen beni salonda bekler misin? Hemen geleceğim söz veriyorum.”

Kardelen Barkın’ı onaylayarak “Tamam, ama çabuk gel.” Demeyi ihmal etmedi.

Hakan bey oğlunun yanına gelerek, sol elini sağ omzuna attı. “Biraz bahçede konuşalım evlat.”

Devamı sabah ki yeni bölümde. Bölüm 2.500 kelimeye yakın. Git gide bölüm uzuyor sanırım. İlk yazdığım bölümler her hikayemde nedense kısa oluyor. Sonra ise uzuyorlar. Bu hikayede öyle olacak sanırım. Sabah ki bölümde görüşürüz.

Barkın ve Kardelen bakalım nereye gidiyor? Tahminler?