67. Bölüm | Kuru Ekmek

Kendimizi eve atarken ayağımdaki topukluları çıkartmamla gerçekten rahata kavuştuğumu hissettim.

“çocuklar, bir duş alın, öyle yatın.” Dedi Ayşe anne.

Hepimiz birbirimize bakarken “önce sen al istersen.” Dedi Can bana bakarken.

“benim için fark etmez, ben beklerim.” Dedim.

“yenge sen geç önce.” Dedi Alkan.

“tamam.” Dedim kabul ederken. İkisi de sırasını bana verdiyse benim için bir sorun yoktu.

“iyi geceler size.” Dedi Ayşe anne.

“iyi geceler anne.” Dedim gülümserken.

Yanıma gelip yanağıma bir öpücük bırakırken ben de ona bir öpücük bıraktım. Yüzümde bir gülümseme oluşurken o da gülümseyerek odasına doğru geçmeye başladı.

“iyi geceler kızım.” Dedi Serdar amca da.

“iyi geceler baba.” Dediğimde gülümsedi o da.

“ayıp oluyor baba, biz burada yalı kazığı mıyız?” dedi Alkan.

“çaylıkta korkuluk anca.” Dedi Serdar baba. Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırırken Serdar baba da gitmişti.

“yenge sen çok fenasın.” Dedi Alkan bana bakarken.

“ben ne yaptım ya, iyi geceler dedim sadece.” Dedim.

“sevgilim bir şey yapmadı.” Dedi Can hemen beni kolunun altına alırken.

“ay aman, çekilmiyorsunuz. Abi sen de duşunu al, bana haber ver.” Dedi Alkan merdivenlerden çıkarken.

Can’ın bakışları bana dönerken ben de ona doğru baktım gülümseyerek.

“bu gece de benimle kal.” Dedi.

“olmaz dedim Can.”

“neden olmasın?”

“herkes evde, olacak iş mi sence?”

“sanki eve dönünce bana taşınacaksın Birce.”

“teklif etmedin.” Dedim kolunun altından çıkarken.

Yüzüme şaşkın şaşkın bakarken “nasıl yani?” dedi.

Omuz silkip ben de merdivenleri çıkarken arkamdan “Birce.” Diye seslenerek geliyordu. Odama girip kapıyı kapatırken dolaptan kıyafetlerimi ayarladım. Odama girmemesi şaşırtsa da özel alanıma saygı duyması mutlu etmişti.

İhtiyacım olan her şeyle aşağı inerken kısa bir duş aldım sadece. 15 dakika sonunda odama ulaşmıştım. Zaten gitmeden önce de duş aldığım için hızlı olmuştu. Telefondan Can’a mesaj attıktan sonrasında kremlerimi sürdüm tek tek.

Saçlarıma spreylerimi sıkıp yavaş yavaş taramaya başladım. Saçımın karışıklığı açıldıktan sonrasında fazla nemini alırken kapım tıklandı.

“gel.” Dediğimde elinde havlusu, ıslak saçlarıyla Can içeri girip kapıyı kapattı.

“ne yapıyorsun?” diye sordu kapıya yaslanıp beni incelerken.

“saçlarımı taradım, yatmaya hazırım şimdi de.” Dedim elimdeki havluyu son kez saçlarıma götürüp sandalyenin başına astıktan sonrasında. “sen de saçlarını iyice kurula.” Dedim hala nemli saçlarına bakarken.

Elindeki havluyla saçlarını kurularken ben de yatağı açtım. Hala gitmeden kapıya yaslanmış öylece duruyordu. Yatağa otururken onu izlemeye başladım.

Elindeki havluyu benim havlumun üzerine doğru atarken “söylediklerinde ciddi miydin?” diye sordu.

“ev meselesi mi?” dedim merakla.

“evet, teklif etsem gerçekten yanıma taşınır mıydın?”

“hayır,” dedim kararlı bir şekilde. Benim de sınırlarım vardı. “sevgilim olsan da kocam değilsin, aynı evde yaşamak için biraz fazla erken.”

“ısrar etsem de mi?” dedi yanıma yaklaşırken.

“ne senin ailen ne de benim ailem bunu hoş karşılamaz. İkimiz de olması gerekenleri iyi bilen insanlarız.” Dedim.

“orası öyle ama şimdi ben sevgilimle sadece bir gece uyuyabilmiş oldum.” Dedi yanıma otururken.

Kollarımı beline sararken o da hemen göğsüne çekti beni.

“bu bile fazla aslında.” Dedim gülümserken. Elleri saçlarıma giderken gözlerim kapanmaya başlamıştı. Beni mayıştırıyordu. “Can, hiç beni uyutmaya çalışma.” Diye mırıldandım.

“bence başarılıyım bu konuda.” Dedi kendini yavaşça yatağa bırakırken. Onun göğsünde ben de yatağa yarı yatar pozisyona geçerken saçlarımı okşamaya devam ediyordu. Bacaklarımı yukarı toplarken bir süre öyle kaldım. Ona karşı koymak bu kadar güç olmamalıydı.

“başarılı olman gerçekleri değiştirmiyor.” Dedim.

“orası öyle ama bu gece de bari seninle kalayım.”

Başımı göğsünden kaldırıp çenesinin hizasından gözlerinin içine baktım. “dün gece de olmazdı, neredeyse yakalanıyorduk da. Alkan zaten üzerimdekilerden şüphelendi.” Dedim.

“Alkan’dan sır çıkmaz.” Dedi Can kendinden emin bir şekilde.

Çenesine bir öpücük bırakırken “hadi kalk.” Dedim.

“burası güzeldi.”

“benim için güzel değil mi zannediyorsun?”

“güzelse gel kollarıma.” Dedi belimden kavrarken.

Yanağına da bir öpücük bırakıp gülümsedim. Kalkmasını beklerken yavaşça belimdeki ellerini çekti. Oturur pozisyona geçerken o da ağır ağır yatakta oturdu.

“anlaşıldı, en yakın zamanda evlenme teklifi edeceğiz.” Dedi.

“evlenme teklifi ettikten sonra da evlenmiş sayılmıyoruz.” Dedim gülümserken.

“imam nikahımı kıyarım, mis gibi karım olursun.”

“henüz kabul etmedim.”

Yüzünü yüzüme yaklaştırırken usulca yanağıma bir öpücük bıraktı. “evlenirsin benimle değil mi?” dedi.

Ellerimi hafif kirli sakallarının üzerine yerleştirirken baş parmaklarımı da sakallarının arasında gezdiriyordum yavaşça. “evlenirim.” Dedim.

Gülümseyerek gözlerimin içine bakarken ben de gülümsedim. Alnıma uzun bir öpücük kondurduktan sonrasında kalkarken havlumun üzerine attığı havlusunu aldı.

“yarın yapmak istediğin bir şey var mı?” diye sordu.

“bilmem, buranın yabancısıyım. Eğer evde kalmak istersen de kalırım ama.” dedim.

“aslında aklımda çok şey var ama havalar çok soğuk.” Dedi iç çekerken. “merkeze gidip bir kahve içeriz o zaman, olur mu?”

“olur, bana uyar. Yavaş geçiririz günümüzü. Saat kaçta gideceğiz bu arada?” diye sordum.

“Alkan bizi akşam 6 gibi havaalanına bırakacak.”

“tamam.” Dedim gülümserken. “iyi geceler.”

Yanıma gelip alnıma tekrar öpücük bırakırken “iyi geceler.” Dedi.

Gözlerinin içi parlayarak bana bakarken odadan çıkıp ışığı ve kapıyı kapattı. Yatağın içine girip bir iç çekerken gözlerimi kapattım.

Yorgunlukla gözlerimi açarken aşağıdan sesler geliyordu. Üzerime hemen elbisemi giyinirken bakım çantamı da alarak aşağıya indim. Lavaboda işlerimi halletikten sonrasında tekrar odaya çıkıp çantayı bıraktım. Son olarak makyajımı yapıp parfümümü de sıkarken yukarı çıktım. Sanırım misafir gelmişti ve Can’a haber verecektim.

Kapıyı birkaç kere tıkladım. Ses gelmezken yavaşça kapıyı araladım. Can hala uyuyordu. Yanına giderken yavaşça omzuna dokunup uyandırmaya çalıştım. Birkaç kere seslendikten sonrasında gözlerini aralarken gülümsedi ama gözlerini tekrar kapattı.

“günaydın.” Dedim ben de gülümserken.

“günaydın sevgilim.” Dedi boğuk sesle.

“hadi kalk bakalım.” dedim yataktan kalkıp başında dururken.

“saat kaç ki?” dedi telefonuna uzanırken.

“öğlene geliyor neredeyse ve aşağıda birileri var.”

“kim var?” dedi kaşları çatılırken.

“bilmiyorum, sesler duydum ama gitmedim, önce seni uyandırmak istedim.”

“Allah Allah, kimse de gelemeyecekti ki.” Dedi kollarından destek alıp kalkarken.

“komşudur, bir şeydir. Ben aşağıdayım.”

“geliyorum birazdan.” Dedi ellerini yüzüne bastırırken.

Odadan çıkıp aşağıya indiğimde sesi takip edip salona girdim. Tanımadığım birçok yüzle karşılaşmıştım. Aslında dünkü düğünden tanıdık simalar da vardı.

“hoş geldiniz.” Dedim gülümserken.

Herkesten hoş bulduk sesleri yükselirken gözüm Ayşe anneyi aradı. Bana gülümseyerek baktığını gördüğümde yanına ilerledim. Yanında boşluk açarken yanına oturdum hemen.

“maşallah, ne de güzelmiş gelinin. Su gibi. Dün görememiştik.” Dedi bir kadın.

“öyledir benim kızım.” Dedi Ayşe anne gülümseyerek gözlerimin içine bakarken.

İçeri Ecrin elinde tabaklarla girerken herkesin bakışları ona döndü. Elindeki tabakları gelenlere vermeye başladı.

“kızım, Can’ı bir uyandırsaydın.” Dedi Ayşe anne bana bakarken.

“ben uyandırırım, şimdi ayıp olmasın, Birce’yle evli değil sonuçta.” Dedi Ecrin. Gözlerimi kırpıştırıp ona bakarken herkes ona dönmüştü. Ne demek ayıp olmasın? Benim sevgilimi neden o uyandırıyordu?

“ne ayıbı Ecrin, onlar sevgililer.” Dedi Ayşe anne.

“gerek yok, ben uyandırdım zaten, üzerini değiştiriyor. Birazdan inecek, sen zahmet etme.” Dedim Ecrin’e kaşlarım çatılırken.

“iyi yapmışsın kızım.” Dedi Ayşe anne sırtımı sıvazlarken.

Ecrin susmuş ve birkaç saniye olduğu yerde kalmıştı. Tam salondan çıkacağı sırada Can salona girerken ona gülümseyerek “Günaydın Can.” Dedi.

“Günaydın herkese, hoş geldiniz.” Dedi Can içeri geçerken.

Ecrin daha fazla durmadan çıkarken Can da boş, tekli koltuğa oturdu. Herkes Can’a samimiyetle karşılık verirken sohbet etmeye, tebrik etmeye başladılar. Sanırım dün gören, duyan herkes bugün tebriğe gelmişti. Sevgili oluşumuzun tebriği. Evlendiğimizde Allah bilir neler olurdu.

Ecrin elindeki tabakları dağıtmaya devam ederken Can sohbetini bitirip bakışlarını bana çevirdi. “bana bir tabak ayarlar mısın?” dedi.

Ayağa kalkarken “ben hazırlamıştım.” Dedi Ecrin.

“Birce daha iyi bilir, o ayarlasın Ecrin.” Dedi Can. “Canım, kendine de al. Dün bir şey yemedin doğru düzgün. Sonra da çıkalım.”

“tamam.” Dedim mutfağa giderken.

Ecrin arkamdan gelirken sesimi çıkartmadım. Servis tabaklarından birini alırken adeta gün tabaklarına dönmüş mutfağa baktım. Burada sağlıklı bir şey bulmak imkansızdı. Can’ın da artık kendini toparlaması gerekiyordu. Günlerdir sağlıksız şeyler tüketiyordu.

Ekmeklikten iki dilim ekmek alırken tabağa koydum. Dolaptan domates, salatalık, peynir, zeytin tarzı şeyleri tezgaha yerleştirdim. Ecrin’in bakışları üzerimde olsa da sesimi çıkartmıyordum.

Can için sandviç hazırlarken “kuru ekmek mi vereceksin Can’a, bir dünya güzelim yemek var burada.” Dedi Ecrin.

“hepsinin güzel olduğuna eminim ama Can’a uygun değiller.” Dedim sakince. Sabrımı zorlamaya başlarsa neler olurdu kestiremiyordum.

“kuru ekmeği mi Can’a layık görüyorsun yani, şehirliler de bir acayip. Koysana şuradan patates salatası.” Dedi tabağı gösterirken.

“Ecrin, işime karışma. Ben ne veriyorsam Can onu yiyecek. Sana burada 4 senelik lisansımı anlatacak değilim.”

Gözlerini devirip yanımdan giderken hızlıca sandviçi bitirdim. Bir daha gelip bir şey derse kavga çıkardı. Kendimi tutamazdım. Yoğurtlu salatadan biraz tabağa alırken yanına çatal da koydum. Kendime de ayarladığım sandviçi de servise yerleştirirken salona yürüdüm. O sırada da Ecrin tabağa bakarak mutfağa geçiyordu.

Bölüm Sonu.