84. Bölüm | Kız İstemesi

Ayşe annemleri havaalanından alıp tekrar bize dönene kadar hava kararmıştı. Uçakları rötar yaptığından dolayı inişleri de biraz gecikmişti. Her şey yolunda olsun da gerisi çok da önemli değildi. Gecikmek değildi şu an zaten mesele. Aynı salonda hep birlikte oturmuş sohbet etmemizdeydi. İki aile de birbirini gerçekten çok sevmişlerdi. Çok fazla ortak noktalar bulunmuştu, tartılacak çok fazla konu vardı. Tanışıldığından beri hiç durmadan bir muhabbet hakimdi. Yemek masasında bile öyleydi doğrusu.

Annemin kaş göz yapmasından kahve yapmam gerektiğini anlarken hemen ayağa kalkıp mutfağa gittim. Kimsenin nasıl içeceğini bilemezken geri dönmek istemiştim ama Cemre ablanın geldiğini görmemle duraksadım.

“Birce, çok güzelsin, konuşmaya bir fırsatımız olmadı.” Dedi gülümseyerek tekrar sarılırken.

“sen de çok güzelsin. Bebiş de biraz daha büyümüş gözüküyor. Az kaldı değil mi?” diye sordum.

“evet, az kaldı.” Dedi. “sen beni bırak, kahveleri yapacağız şimdi.” Dedi heyecanını belli edercesine.

“kim nasıl içiyor bilemediğimden tam geri dönüyordum ben de imdadıma yetiştin vallahi.” Dedim ellerimi yelpaze gibi sallarken.

“tamam, ayarlarız şimdi. Sen sakin ol. Ben bizimkilerin kahvesini yaparım, sen Can’ın kahvesini yap sadece. Sizinkiler nasıl içiyordu?” dedi merakla.

“olmaz öyle abla, karnın burnunda.” Dedim.

“sen bırak beni, dediğimi yap. Sizinkiler nasıl içerler?”

“sade içerler. Halim’e yapmasan da olur bence. Sadece büyüklere yapalım yeterli. Ay o da diğerlerine ayıp olur. Herkese yapalım.” Dedim panikle.

“bence gayet doğru dedin. Şimdi bunun üstüne bir de çay içecekler zaten. Gerek yok. Annemlerle babamlara yaparız, bir de Can’a en tuzlusundan yaparız yeterli.”

“ona ben daha önceden tuzlu yapmıştım abla ya, alışkın o.” Dediğimde kahkaha attı.

“hangi ara yaptın?” dedi merakla çıkarttığım malzemelerle kahveleri yapmaya başlarken.

“birlikte ailemle tanışmaya gelmiştik. O zaman da babam ofisindeydi. Annemle bir kahve içmişti, babamla da yalnız konuşmak için benden kahve isteyince ben de ödem olmasın istedim. İçmesin diye bilerek kahvesine tuz atmıştım.” Dedim.

“içti dimi hepsini?” dedi gülerek.

“inadına içti hem de.” Dediğimde tekrar kahkaha attı.

“Can seni gerçekten çok seviyor. Normalde başka birisi yapsa bu hareketi kıyameti kopartırdı. Sana aşık olduğunu gözlerinde görüyorum. Can tutkuyla sevdiği hiçbir şeyden bu zamana kadar vazgeçmedi. Onun sana olan aşkı da kolay kolay bitemeyecek, bundan emin olabilirsin.” Dedi.

“farkındayım ve benim de ona olan sevgim, saygım, aşkım hiç bitmeyecek. Ben de sevdi mi tam sevenlerdenim açıkçası.”

“onu da görebiliyorum. Gerçekten bunca yıl birbirinizi bulmak için beklemiş gibisiniz. Daha öncesinde sevgilin olmadı değil mi?” dedi merakla.

“ilk sevgilim Can’dı.” Dediğimde gülmeye başladık.

“siz gerçekten tencere kapaksınız.” Dedi.

“öyleyiz.” Dedim ben de Can’ın kahvesini hazırlarken.

“tuz atacaksın değil mi?” dedi merakla.

“adet gereği biraz atacağım ama çok değil. Sadece hissetsin yeter.”

“kıyamıyor da.”

“kıyamıyorum abla, ne yapayım?” dedim gülerken.

“böyle devam et. Sizi böyle görmek hepimizi mutlu ediyor.”

“inşallah.” Dedim iç çekerken.

Kahveleri fincanlara döktükten sonrasında 5 fincanı da tepsiye dizdim. Sakinleşmek adına derin nefesler alırken Cemre de salona geçmişti tekrardan. Şu an bütün kahveleri dökebilirdim açıkçası. Yapacak bir şey yok diyerek tek seferlik gelen cesaretle tepsiyi kaptığım gibi salona girdim. Herkesin dikkatini çekerken Cemre ve Halim’in fotoğraflarımızı çektiğini gördüm. Odağımı dağıtmadan önce büyüklere kahvelerini ikram ettikten sonrasında son kalan tuzlu fincanı da Can’a uzattım.

Can gözlerimin içine bakarken gülümseyip kahveyi aldı. Tepsiyi yemek masasının üzerine bırakırken yerime, Can’ın yanına geçip oturdum. Cemre sürekli fotoğraflarımızı çekmeye devam ederken Can’ın kahvesinden bir yudum alıp ifadesiz bir yüzle bana baktığını fark ettim.

“ellerine sağlık çok güzel olmuş.” Dedi gözlerimin içine bakarken.

“afiyet olsun.” Dedim gülümseyerek.

Herkesten kıkırtılar yükselirken Can kahvesini normal kahve içiyormuş gibi içmeye devam etmişti.

“e gelelim sebebi ziyaretimize o zaman. Önce Birce kızımızı tanıdık çok mutlu olduk, çok sevdik. Candan, sevecen, güzel kalpli bir kız yetiştirmişsin maşallah Erkan.” Dedi Serdar baba.

“sağolasın Serdar, senin oğlun da çok terbiyeli, edepli bir delikanlı. Biz onu daha önceden de tanırdık maçlardan her zaman çok beğenirdim zaten. Bu zamanda Can gibi delikanlılar bulmak çok zor. Sen de çok güzel bir evlat yetiştirmişsin.” Dedi babam.

“biliyorum, kız vermek çok zor, ben de bir kızımı verdim ama şimdi de bir kız almak istiyorum. Birce bizim tanıdığımız günden beri göz bebeğimiz oldu. Hepimiz üzerine titriyoruz. Oğluma da kefilim bu konuda. Lafı daha fazla uzatmak istemiyorum. Allah’ın emri peygamberin kavliyle kızımız Birce’yi oğlum Can’a istiyorum.” Dedi Serdar baba.

Babam bana bakarken gözlerinin içine baktım. Ardından bakışlarını Can’a çevirdi. “hiçbir zaman kızımı üzmeni, ağlatmanı istemiyorum Can.” Dedi babam. Bu an bana samimi gelmemişti doğrusu. Yalan yok. Bundan önce yaşadıklarım, kısmen baskıyla evlendirilmeye çalışılmam hem de babam ve annem tarafından şu anları bende samimi kılmıyordu. Babam benim varlık sebebimdi, annem de aynı şekilde. Canımdan kanımdan bir parçalardı benim için ama bana yaşattıkları bu duygusal konuşmayı silmişti nedense. Bir şey hissedemiyordum. Sadece duygu yüklü olmayan sıradan bir konuşma gibi gelmişti o an. Can beni üzerek ağlatmamıştı bile. Beni attıkları okyanusun içinden, girdaptan çekip almıştı Can.

“Birce benim her şeyim, böyle bir şey olmayacak.” Dedi Can.

“o zaman oğlun oğlumdur, kızım kızındır Serdar.” Dedi babam.

Hep birlikte ayağa kalkarken herkese tek tek sarılmaya başladım. Kime sarıldığımı bile heyecandan fark edemeyecek durumdaydım desem yeriydi. En son Can’la yan yana dururken Cemre abla yüzüklerin kırmızı kurdeleyle bağlı olduğu tepsiyle yanımızda durdu.

“sen kes kurdeleyi Erkan.” Dedi Serdar baba.

Babam yanımıza gelirken tepsiden makası alıp “Allah tamamını erdirsin, bir yastıkta kocayın inşallah.” Diyerek dua etmeye başladı. Ardından besmele çekerek kurdeleyi keserken herkes alkışlamıştı.

Artık Can’la nişanlıydım. İnanılmaz bir şeydi. Çok mutluydum.

Can alnıma bir öpücük kondururken gözlerim kapanmıştı yine. Şu an ona sıkıca sarılmamak için zor duruyordum. Sanırım o da benim gibi olmalıydı ama o pek içinde tutamayıp sıkıca sarıldı bana. Ben de ona sarılırken çok uzatmadan ayrıldık hemen.

Ayşe annenin Can’a kadife bir takı kutusu uzatmasıyla bakışlarım Can’a döndü.

Kutuyu açıp bana gösterirken içinde çok şık bir hasır set vardı. Ayşe annenin daha önce aldığına benziyordu ama bu daha güzeli diyebilirdim.

“sözüm vardı.” dedi gülümseyerek.

“çok teşekkür ederim, çok güzel.” Dedim hayran hayran sete bakarken. Kutudan gerdanlığı çıkartırken takmamda yardımcı olmuştu hemen.

Ayşe anne de kadife bir kutu çıkartmıştı çantasından.

“bilezik sevmediğini bildiğimiz için böyle bir şey almak istedik babanla. Güle güle kullan annecim.” Dedi tam altınlardan oluşan bilekliği takarken.

“ben de bir bileklik almak istedim.” dedi Cemre abla kutudan çıkarttığı çok şık bir bilekliği takarken.

Babam yanımıza gelirken önce Can’a bir saat takmıştı. “saatleri sevdiğini biliyordum, Birce de doğru olduğunu söyleyince saatin yakışacağını düşündüm.” Dedi.

“teşekkür ederim.” Dedi Can saate hayranca bakarken. Bu saati beğeneceğini adım kadar iyi biliyordum zaten. Annem yanımıza gelirken önce Can’a bir Reşat altın takmıştı. “adettendir diye altın da almak istedik.” Dedi. Ben bu kadar zannederken benim de önümde durmasıyla şaşırmıştım.

Ayşe annenin aldığı bileklikle birebir aynı bir bileklik almıştı. “bilezik sevmemen elimizi kolumuzu bağlıyor kızım, gelin olana kadar sevmeye başlasan iyi olacak.” Dedi annem. Herkes kıkırdarken ben de gülümsedim.

“hiçbir zaman seveceğimi sanmıyorum anne, üzgünüm.” Dediğimde herkes tekrar kıkırdadı.

Halim bu sefer yanımıza gelirken bu sefer şaşırmıştım gerçekten.

Bir kutuyu açarken içinde bir saat vardı. “ben de saatleri sevdiğini iyi bildiğimden bunu almak istedim. Sonra takarsın şimdi babamınkini çıkartma.” Dedi. Yutkunurken “kardeşime çok iyi bakacağına söz verdin Can. Eğer onu en ufak bir şeyde bile üzgün görürsem, gözünden bir damla yaş aktığını görmeyi bırak duyarsam bile onu senden alırım. Bunu çok iyi biliyorsun kardeşim.”

“biliyorum.” Dedi Can da ciddiyetle. Birbirlerine sıkıca sarılırlarken gülümseyerek izledim onları. Bunca yıllık arkadaşlardı. “bu arada konuştuğumuz saati aldığını fark etmedim sanma ortam müsait olsa kahkaha bile atardım mutluluktan.” Dedi Can.

“biliyorum. Biraz da sabrını sınadım diyelim.” Dedi Halim gülerek.

Bakışları bu sefer bana dönerken bir iç çekti. “kardeşim.” Dediğinde gözlerim dolmuştu bile. Ben her şeyi onunla atlatmıştım. Her sıkıntımda o vardı yanımda. Benim bu dünyadaki en büyük destekçimdi. Bugün buradaysam bu onun sayesindeydi.

“abim.” Dedim sesimin titremesine engel olamazken.

“sen bu dünyada benim en değerli kar tanemsin. Benim için eşsizsin, biliyorsun değil mi?” dedi. Onun da duygulandığını gözlerinin sulandığını gördüğümde gözümdeki yaşı daha fazla tutamadım.

“biliyorum.” Dedim kendimi toparlamaya çalışırken. “sen de benim için öylesin.”

Gülümseyerek aldığı bilekliği koluma takarken şaşkınca baktım.

“bu küçükken kaybettiğim bileklik değil mi?” dedim şaşkınlıkla.

“aklımda kaldığı kadarıyla tekrar yaptırdım.” Dedi gözlerimin içine bakarken.

Sıkıca ona sarılırken gözlerimden yaşlar akmasına engel olamadım.

Bölüm Sonu.