88. Bölüm | Kiralanma

Can akşam yemeğine gelmişti ama durgun gözüküyordu. Anlatana kadar bir şey dememiştim, sadece havadan sudan sohbet ediyorduk. Ne olursa olsun yanında olduğumu zaten biliyordu. Bunu elimden geldiğince zaten ona hissettirmeye de çalışıyordum.

Mutfağı birlikte toparladıktan sonrasında soda alarak salona geçip oturmuştuk. Televizyonu açacağım sırada beni durdururken “seninle bir şey konuşmak istiyorum.” Dedi.

“tamam, konuşalım.” Dedim kumandayı yerine geri bırakırken.

Ciddiyetle gözlerinin içine bakmaya başladım.

“transfer tamamıyla gerçekleşmeyecek gözüküyor. En azından istediğimizi tam anlamıyla vermek istemiyorlar.” Dedi.

Sessizce gözlerinin içine bakarak dinlemeye devam ediyordum.

“o yüzden önümüzdeki dönem için kiralanacağım. Komple gitmeyeceğiz yani. 5 ay kadar kalacağım. Sonrasında tekrar şartlar görüşülecek. Eğer şartlar sağlanırsa satın alacaklar ama sağlamazlarsa da buraya geri döneceğim.” Dedi.

“bu durum seni mutsuz mu ediyor?” diye sordum merakla.

“hem hayır hem evet.” Dedi nefesini bırakıp arkasına yaslanırken.

“2 ay içinde evleneceğiz, 3 ay için de seni oraya sürüklemiş gibi olacağım. Gelecek kesin bile değilken üstelik.”

“Can.” Dedim ellerimi yanaklarına yerleştirirken. “bir de iyi tarafından bak. Belki gideceksin ama hayallerindeki gibi olmayacak ve geri dönmek isteyecektin. Ama sözleşme yüzünden gelemeyecektin. Böyle bir denemiş olacaksın. Ha diyelim ki çok beğendin, o kulüp olmak zorunda değil sadece. Başka kulüplerin de hoşuna gideceğine eminim. Bu sefer de onlardan teklif gelir, onları da değerlendirirsiniz.” Dedim.

Gözlerimin içine bakarken sadece sessiz kalmıştı.

“ya çok beğenirsem ama teklif gelmezse? Yine olan sana olacak.”

“biraz kendini düşünür müsün? Ben seninleyken zaten mutlu olacağım. Bunu sonsuza kadar da söylerim sana, biliyorsun. Seni beğenmeme gibi bir olasılıkları sence var mı? Zaten çok beğendikleri için bu kadar teklif aldın. Kendini daha da geliştireceğine de eminim orada. Sonrasını düşünmemeye çalış. Şimdiye odaklan.”

“Birce.” Dedi yutkunarak. “beni motive etmek için mi söylüyorsun bunları?”

“hak ettiğin değeri sen de kendine ver diye söylüyorum.”

“aklım çok karışık. Bir yanım gitme demeye başladı. 5 ay için seni 2 ay görmeyeceğim resmen.”

“tabiki gideceksin Can. Bu kendini göstermen için de çok büyük fırsat. Ayrıca ayrı kalmayacağız diyorum, neden sürekli aklın burada takılı kaldı?”

“ikimiz de gerçekleri biliyoruz Birce. Sen bir şey çıkacak ve gelemeyeceksin sürekli. Annemler zaten kınaydı, düğündü derken ben de yokum diye seni rahat bırakmayacaklar. Akşamları görüntülü konuşsak şükredeceğiz.”

“ben sana söz veriyorum. Belki evet, gelemesem bile her akşam seninle konuşacağım ama gitmeni ve bir tecrübe edinmeni istiyorum. Bundan sonrası kendi kararın tabiki.” Dedim.

Yeni çıkmış sakallarının üzerine bir öpücük kondurup geri çekildikten sonra başımı omzuna yasladım. Kollarımı beline sararken o da tek koluyla beni sarmıştı. Hala düşünceli bir hali vardı. Onu böyle görmeye kıyamıyordum.

“istersen annenlerle de bir görüş. Bir fikrin oluşacaktır aklında.” Dedim yine de dayanamazken.

“annem gitmemi istemiyor ki zaten.” Dedi.

“ama neden gitmeni istemiyor, önemli olan da bu ya. Açıklar, sonra da kendin kararını verirsin yine de.”

“bilmiyorum Birce, aklım çok karışık. Sen de çok mantıklı konuşuyorsun zaten.” Dedi.

Cevap vermedim buna, daha çok kendi kendine konuşuyor gibiydi.

“yalnız kalmaya ihtiyacın olduğunun farkındayım. Eğer istersen evine geçebilirsin veya burada da kalabilirsin. Ben seni yalnız da bırakabilirim. Nasıl istersen.” Dedim.

“sadece sana sarılmaya ihtiyacım var.”

“ve düşünmeye.” Diye eklediğimde gülümsedi.

“çok da düşünecek bir şey yok aslında ama haklısın, düşünmeye de ihtiyacım var.”

“bu gece benimle kalmak ister misin?” diye sordum merakla. Otelde olmamıştı ama burada birlikte kalabilirdik. Ona benim de çok ihtiyacım vardı.

“bu güzel istek de nereden çıktı? Yani onca zamandır istemedim ve şimdi bir anda olması çok şaşırttı.” Dedi gülümseyerek gözlerimin içine bakarken.

“ikimiz de gerçekleri biliyoruz ya, gideceğini de biliyoruz Can. Düşüneceksin ve en mantıklı tercihin bu olduğunu göreceksin. Dolayısıyla uzun bir süre senden uzak kalacağım.” Dedim iç çekerken. “bugünlerimizi değerlendirmek istiyorum. Hem de seni mutlu edecek bir teklif sunmak istedim. Gitmek istemezsen de nişanlınla beraber uyumuş olduğun güzel bir gece.”

Saçlarımla oynarken çapkınca gülümsemeye başladı. “kendinden baya emin gözüküyorsun.” Dedi.

“sadece mutlu olacağın bir tercih yapmanı istiyorum. Acabalarla yaşamanı değil.”

“benim için çabaladığını görebiliyorum. Ben de ikimiz için elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum.”

“biliyorum, ben de senin çabanı görebiliyorum.” Dedim yanağına öpücük bırakırken.

Onun dudakları dudaklarımın kenarını bulurken geri çekilmek yerine karşılık verdim. Öpüşümüz gerçeğe dönüşmeden geri çekilirken “Can.” Diye mırıldandım.

“efendim?” dedi yanağıma minik öpücükler bırakırken.

Gülümseyerek bu sefer kendimi geri çekerken “tamam.” Dedim ellerimi dudaklarının üzerine koyarken. Yeni çıkmış sakalları cildimi tahriş etmişti zaten. Şikayetçi de değildim gerçi. Öpüşü iyileştiriyordu.

Dudaklarının üzerindeki elimi de öperken başımı boynuna gömdüm. Uyku aşırı derecede vücudumu ele geçirmeye başlamıştı ve güvenli kollarda oluşum da bunu tetikleyen en büyük etmendi. Can’ın sıcak bedeni de iyice gevşememe sebep olmuştu. Dokunuşları, elleri sıcacıktı.

“burada uyuma.” Dedi sakince sırtımı okşarken.

“hayatımda bulduğum en rahat yerde nasıl uyumam? Hem de ekstra güven veriyor. Biraz daha uzanır mısın Can?” dediğimde gülmeye başladı.

“kalk, yatağa gidelim bari. Burada uyursan her yerin tutulur.”

“Can.” Dedim bugün kaç kere dediğimi hatırlamazken. İsmi ona çok yakışıyordu. Hem de benim Can’ımdı.

“efendim.”

“gidene kadar benimle kalsan olmaz mı?” dedim bir anda.

“ben de çok isterim ama önce bir kararı açıklayalım. Şu an ayrı kalacağız düşüncesiyle böyle bir şey istiyorsun. Hala aynı düşüncelerde olduğunu biliyorum.”

“düşüncelerim değişmedi, doğru ama kal işte yanımda. Düğüne kadar da demiyorum sonuçta. En fazla 2 hafta.”

“bunu yarın sakin kafayla konuşalım, şimdi yatağa.”

“gitmeyeceksin bu gece ama değil mi?” dedim başımı boynundan kaldırırken.

“gitmeyeceğim.” Dedi gülümserken.

Yavaşça yanından kalkarken saçlarımı bileğimdeki tokayla hızlı bir ev topuzu yaptım. Yukarı çıkıp bir an önce pijamalarımı giyerek yatağa girmek istiyordum.

“Can ama benim sana verebileceğim pijamam yok.” Dedim aklıma gelenle.

“biliyorum, ben gider alırım hemen.” Dedi.

“bu soğukta çıkmanı istemezdim.” Dedim üzüntüyle. Çünkü gerçekten ikimiz de mayışmıştık.

“sen yukarı çıkıp üzerini değiştir, ben hemen geleceğim.” Dedi alnıma bir öpücük kondururken.

“tamam.” Dedim isteksizce. Ne olurdu sanki evimde ona göre kıyafet olsaydı?

O evden çıkarken ben de yukarı çıkıp üzerimi değiştirdim hızlıca. Yatağı da açarken kendimi garip hissetmeye başlamıştım. Bunca yıldır tek yatıyordum ve şimdi sevdiğim adamı bekliyordum. Evlenmemiş olmamız da bir ayrıntıydı. Asla evlenmeden bir erkekle yakınlaşmam diyordum ama asla dememek gerekiyormuş her zaman, onu da anlamış olmuştum.

Can gelene kadar banyoda yapmam gereken bakımların hepsini yaparken kapımın tıklandığını duymuştum.

“Can?” dedim şaşkınca.

“benim korkma, neredesin diye bakmak istedim.” dediğinde banyonun kapısını açtım hemen.

“kremlerimi sürüyordum, geldiğini fark etmemişim.”

“tamam, ben yatak odasındayım, işin bitince gel.”

“bitti bile.” Dedim parmaklarımda kalan kremi elime yedirirken.

Birlikte yatak odasına geçerken farklı şehirlere giderken kullandığı deri bavulla gelmişti. Bakışlarımı fark etmiş olmalıydı ki hemen açıklamaya başladı.

“yarın antrenmana gideceğim buradan, bir de eğer dolabında boş yer varsa birkaç kıyafet getirdim. Acil bir şey olursa falan bulunsun diye.”

“var, ben yarın yerleştiririm. Şimdilik istediğin bir yere bırakabilirsin.” Dedim. Dolabımda yer yoktu açıkçası. Onun için alan açacaktım ama. Benim için aldığı kıyafetler epey fazlaydı ve fazlasıyla hepsini sevmiştim. Her gün farklı bir kombin yapmak da keyifliydi.

“tamam, sabah giderken bırakırım, gel bakalım şimdi güzelim.” Dedi omuzlarımdan tutup yatağa doğru götürürken.

Kendi tarafıma geçip uzanırken o da yanıma uzanmıştı. Yatağın içinde yavaş yavaş ona doğru yaklaşırken kollarının arasına almıştı beni hemen. Ona temas etmek o kadar güzeldi ki, bundan sonrasında onsuz nasıl uyurum düşüncesi beynimin içinde dönüp duruyordu.

Sabah gözlerimi yanaklarıma ve alnıma bırakılan öpücüklerle açarken gülümsedim.

“çok fazla uyanmanı istemiyorum ama antrenmana gitmem gerekiyor, sen uyuyup güzelce dinlen.” Dedi Can yatıştırıcı bir tonda.

“kahvaltı yapmadık.” Dedim.

“kahvaltıyı erken antrenmanlarda yapmıyorum, biliyorsun. Shake yaptım ben kendime.”

“olmaz ki böyle.” Dedim mızmız çocuklar gibi.

“olur olur.” dedi alnıma bir öpücük bırakırken. “seni seviyorum.”

“ben de seni seviyorum.” Dedim gülümseyerek gözlerinin içine bakarak.

Odadan çıkışını izledikten sonrasında liseli aşıklar gibi yüzümde gülümseme tavanı izliyordum. Gün daha yeni doğuyor desem yeriydi.

Yatakta biraz düşünerek oyalandıktan sonra çıkarken Can’ın makyaj masama bıraktığı kıyafetleriyle gözlerim kesişti anında. Dediğim gibi dolabım dışına bir yere bırakmıştı. Özel alanıma saygı duyuyordu. Başka birisi olsa belki de açıp dolabıma yerleştirirdi bile. Can’ın güveni, saygısı bambaşkaydı. Hem ailesi hem kendisi gerçekten çok iyi yetiştirmiş, geliştirmişti. Ona hayrandım ve hayranlığım bambaşka boyuttaydı.

Önce yatağımı toparlayıp daha sonrasında dolabımda kıyafetleri için yer açarken biraz vakit geçirmiştim böyle. Aslında getirdiği birkaç parça bir şeydi ama benim için dolap biraz küçüktü. Evlendiğimizde dolabı gerçek anlamda büyük seçmem gerekecekti çünkü Can’ın da çok fazla kıyafete önem verdiğini biliyordum. Bu kıyafet getirmeyi de iyi akıl etmişti. Dediği gibi acil bir durum olduğunda veya dün geceki gibi bir durumda bende kıyafetinin olması iyi bir şeydi. Hem parfümü de odamı sarmıştı. Bugün bu odadan çıkmasam yeriydi.

Zor da olsa odamdan çıkmak için kendimi ikna ederken güne başlamaya hazırdım artık.

Bölüm Sonu.