90. Bölüm | Son Antrenman

Rehberimden direkt Cemre ablanın numarasını bulurken bir yandan da kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum. Hamile kadını da üzmek değildi niyetim ama tek korkum onun da Ayşe anne gibi düşünmesiydi.

“alo, Birce, nasılsın canım?” sesi kulaklarımı doldururken neşeli olduğunu duyabiliyordum.

“iyiyim abla, sen nasılsın?” dedim sesimi düzgün tutmaya çalışırken.

“Can aradı da onun haberini kutluyorduk eşimle. Çok mutlu olduk gideceğini duyduğumuzda.” Dedi hala mutlu sesiyle.

“ben de çok mutlu oldum, seninle de konuşmak istedim.” dedim kendimi daha fazla tutamazken. Hıçkırmadan ağlamaya çalışırken kendimi fazlasıyla kasıyordum.

“canım sen ağlıyor musun? Bir şey mi oldu Birce, endişelendirme beni. Can’ın gitmesini istemiyor muydun yoksa?” dedi endişeyle.

“hayır, istiyordum. Çok da mutlu oldum onun adına.” Dedim yaşlarımı silerken.

“neden ağlıyorsun o zaman canım benim, bir derdin mi var, Can mı kötü bir şey dedi?”

“hayır, Can’ın şu an benden haberi yok. Olmasın da abla. Sakın ona ağladığımı söyleme.” Dedim.

“ne oldu sana böyle, nasıl ağlıyorsun güzelim benim ya.”

“biraz önce Ayşe annem aradı beni.” Dedim duraksarken. O da susmuş beni dinliyordu. “Can’ın gitmemesini istediğini, onu benim durdurmamı istedi. Ben de yapamayacağımı söyledim çünkü Can çok düşündü bu durumu ve çok mutlu. Ben de onunla mutlu oldum tabi ki.” Dedim iç çekerek.

“sana bir şey mi dedi?” dedi sakince.

“ben Can’a bencillik yapıp gitme diyemem dedim ama beni yanlış anladı. Ben kendi açımdan söylemiştim ısrar edince ama üzerine alınınca açıklamama bile izin vermedi. Parası için Can’la birlikte olduğumu söyledi.” Dedim bir iç daha çekerken.

“ah be anne.” Dedi öfkeyle. “sen onun dediklerine bakma, sinir anında söylemiş ablacım. Hiç üzerine alınma çünkü ben Can’a nasıl baktığının, değer verdiğinin farkındayım. Can da seni deli gibi seviyor zaten. Biz onu ilk defa böyle görüyoruz. Senin de onu gerçek anlamda sevdiğini görünce rahatladım zaten. Annem sakinleşince hatasını anlayacak, merak etme olur mu? Üzme kendini bu kadar. Başka bir şey de dedi mi sana da bu kadar içerledin?”

“bir de ayrılmamı söyledi. Yanlışa sürükleyip üzmek yerine gerçekleri açıklayıp ayrılmamı istedi.” Dedim daha fazla ağlamaya başlarken. “abla ben Can’ı çok seviyorum. Parası da umurumda değil. Bu zamana kadar ben ondan maddi tek bir şey bile istemedim. Ben zaten kendim kazanıyorum ki.”

“biliyorum güzelim, bilmez miyim, öyle bir şey olur mu hiç. Annemin sinirine ver lütfen. Sakinleşmeye çalış olur mu, üzme kendini. Ben senin yanındayım. Annemle de konuşacağım zaten, hatasını anlayacaktır.”

“abla olmaz, şimdi daha fazla üzülmesin. Can da lütfen bilmesin, aramızda kalsın. Yoksa herkesi çok fazla kıracak.” Dedim.

“biliyorum biliyorum ben de senden onu rica edecektim. Can duyarsa herkesin kalbi kırılacak.” dedi.

“ondan bir şey saklamak istemiyorum ama söylemeyeceğim.” Dedim burnumu çekerken.

“Can bugün seni mutlaka görmek için gelecek, en yakın zamanda gidecekmiş zaten. Kendini toparlamaya çalış ablacım olur mu?”

“birazdan yanına gideceğim zaten. Kulüpte ölçümlerini almam gerekiyor. Orada mutlaka göreceğim. Kendimi toparlamadan evden çıkmam.”

“tamam ablacım, dikkatli ol. Ben sizin adınıza çok mutluyum, içini ferah tut. Annem de sakinleştikten sonrasında hatasının farkına varacaktır. Onun adına ben özür dilerim. Sen öyle bir insan değilsin. Kardeşime de çok iyi geldiğinin farkındayım.”

“teşekkür ederim abla, sana anlatmak çok iyi geldi. Prensesi de öp benim için olur mu?” dedim gülümseyerek burnumu çekerken.

“öperim, görüşürüz.” Dediğinde ben de görüşürüz diyerek telefonu kapattım.

Biraz daha ağlayıp kendimi rahatlattıktan sonrasında odama çıkıp makyajımı yaptım hızla. Ağladığım belli olmayacak kadar makyaj yaparken başarılı gözüküyordum. Üzerimi de değiştirirken bilgisayarımı ve çantamı da alarak evden ayrıldım.

Korumaların eşliğinde kulübe giriş yaparken hızlı adımlarla önce diyetisyen odasına gidip bilgisayarımı bıraktım. Ardından antrenman yaptıkları alana çıkarken bu soğukta nasıl hareket ettiklerini düşünmeden edemedim.

Beni ilk fark eden Bora olurken hemen gülümseyerek el salladı. Ben de ona sallarken tribünde ilerleyip oturdum. Diğerlerine haber verdiğinde bakışlar üzerime dönmüştü. Can’ın yüzünde gülümsemeyle bana baktığını gördüğümde ben de ona el salladım.

Bir süre antrenmanlarını izledikten sonrasında mola vermeleriyle hepsi yanıma geldiler.

“hoş geldin.” Dedi Seyit başımda durup suyunu içerken.

“hoş buldum, listelerden sesiniz çıkmıyor ama bir ölçüm yapalım diye geldim.” Dedim.

“ben halimden memnunum valla, gayet güze ilerliyorum, hafifim de.” Dedi Bora teslim olurcasına ellerini kaldırırken.

“yine de senin fark edemediğin şeyler olabilir vücudunda. O yüzden ölçüm en sağlıklısı.”

“Can’la yarın son antrenmanımız, bundan sonrasında ölçümler nasıl olacak?” dedi Seyit merakla.

“Can gidiyor ama ben buradayım. Aynı şekilde düzenli olarak gelip ölçümlerinizi yapacağım.” Dedim.

“siz evlendikten sonrasında da devam edecek misin?”

“eğer isterseniz ben seve seve devam ederim. Sizinle çalışmak keyifli.” Dedim.

“biz çok isteriz devam etmeyi. Sadece uzaktan belki de çalışmak istemeyeceksin diye düşündüm.” Dedi Seyit.

“anladım, ölçüm çok basit aslında. Size nasıl yapacağınızı gösteririm. Birkaç saniyede bana yollarsınız ölçümlerinizi ben gerisini hallederim. Zaten sizlerde çok sık ölçümlere gerek kalmıyor artık. Korumayı öğrendik. Listelerle de ilerlesek bile olur ama vücut dengede mi onu görmek daha sağlıklı tabiki.”

“sen şimdi oraya bakarak dengede olup olmadığımızı anlıyor musun hemen?” diye sordu Bora.

“anlamasam nasıl liste yazıcam Bora’cım?” dedim şaşkınca.

“Bora sen top sektirmeyi biliyor musun?” diye sordu Can.

“abi ben futbolcuyum yalnız, bilmemem garip olmaz mı? Bu nasıl soru böyle.” Dedi şaşkınca.

“e o zaman bu kız da diyetisyen ya hani. Anlamaması garip olmaz mı?” dedi Seyit.

“orası da doğru da garip bir meslek işte abi, ne yapayım. Merak ediyorum.” Dedi Bora.

Kıkırdarken “istediğini sorabilirsin Bora.” Dedim.

“bu arada artık bir ücret artışına gideceğiz, haberin olsun.” Dedi Seyit.

“hayır, ne gerek var? Ben halimden gayet memnunum.” Dedim.

“biz değiliz ama. Diğerleriyle aynı başlangıç seviyesinde başladık seninle de. Çok memnun kaldık ve haber verdik yani. Sen istesen de istemesen de artışa gidecektik zaten.”

“aynen öyle Birce, işinin hakkını vererek yapıyorsun. İstediğimiz zaman sana ulaşıp soru sorabiliyoruz. Bizimle özel olarak ilgileniyorsun zaten, bu yetersiz bir rakam.” Dedi Bora da destek çıkarken.

“bence de Birce, aldığın rakam komik bir rakam, itiraza gerek yok.” Dedi Can.

“Birce hoş geldin.” Diyerek Hasan ya aramıza dahil olurken gülümsedim.

“hoşbuldum, nasılsın?” dedim.

“iyiyim, kulak misafiri oldum da yanlışlıkla, diyetisyenlikle alakalı konuşuyordunuz sanırım.” Dedi.

“evet.” Dedim.

“Can gideceğine göre sen de gideceksin, buradaki danışmanlık verdiklerini bırakacak mısın?” diye sordu merakla.

“Seyit ve Bora’yı bırakmıyorum, devam edeceğiz.” Dedim.

“eğer kontenjanında boşluk açıldıysa ben de uzaktan danışmanlık alabilir miyim? Gerçekten bu ara ihtiyacım var.” Dedim.

Diğerleriyle bakışırken “ister misin?” diye sordu Can.

“olur benim için, alabiliriz.” Dedim.

“gerçekten mi?” dedi heyecanla.

“gerçekten.” Dedim gülerek.

“Zeyd de gelse olur mu? Biz ayrılmaz ikiliyiz zaten, biliyorsun.”

“tamam gelsin, çıkışta kontrollerinizi yapalım, sonra ben listelerinizi her sabah göndereceğim zaten.” Dedim.

“tamam, çok teşekkürler Birce, bu iyiliğini gerçekten hiçbir zaman unutmayacağım.” Dedi.

“rica ederim, ne demek.” Dedim şaşırırken. Yanımızdan mutlulukla uzaklaşırken “bu kadar mutlu olacağını bilseydim daha öncesinden kabul ederdim.” Dedim.

Herkes gülerken “o zaman da ben izin vermezdim, seni rahatsız edeceklerini gayet iyi biliyordum.” Dedi Can.

“sanmıyorum, iyi çocuklar. Beni zorlamazlardı.” Dedim.

“sen iyi kalpli bir insansın yengecim ama o işler öyle olmuyor maalesef. Hasan için demiyorum bunu ama herkese böyle iyilikle yaklaşma.” Dedi Bora.

Yengen miyim gerçekten diye sırıtasım vardı ama şu an bunu yapmayacaktım. Ortam müsait değildi ve rezil olma en üst seviyedeydi.

“benimle iki dakika gelir misin?” dedi Can.

“olur, gelirim.” Dedim.

“siz takılın, benim arabadan bir şey vermem gerek.” Dedi Can diğerlerine bakarken.

Diğerleri onay verirken alandan çıkıp otoparka ilerlemeye başladık.

“ne vereceksin?” diye sorduğumda durup bana baktı.

“bir şey vermeyeceğim, sadece konuşmak istedim.” dedi.

“neyi?” dedim şaşırırken.

“sen ağladın mı?” dediğinde daha çok şaşırmıştım. Bunu anlamış olamazdı.

“o nereden çıktı?” dedim savunma modumu açarken.

“gözlerin hafif şişmişler, makyaj da yapsan kapatamamışsın. Ayrıca ağladıktan sonra bakışlarının değiştiğini sana kimse söylemedi sanırım. Şimdi cevabını aldığına göre sen de bana bir cevap ver. Neden ağladın?”

“önemli bir şey değildi ya, kısa bir film izledim sabah, baya duygusaldı. Zaten yarıda kapattım hemen.” Dedim.

“sabah.” Dedi gözlerimin içine bakarken. “kalkıp film mi izlemek istedin?” inanmamıştı dediklerime.

“uzun zamandır merak ettiğim bir filmdi. Aklıma tekrar gelince açıp izliyeyim dedim, olmadı. Baya duygusalmış ben de kapattım.”

“peki, öyle olsun. Bana söylemek istediğin bir şey var mı peki?” dediğinde iyice gerilmiştim. Bu adam gerçekten hissediyor muydu yoksa özel güçleri mi vardı?

“seni sevdiğim dışında mı?” dedim şirinlik yaparken.

“beni sevdiğin dışında.” Dedi gülümserken.

“sabah Ceren ablayla konuştuk. Çok mutlu olmuşlar, kutlama yapıyorlarmış senin için.” Dedim gülümseyerek.

“biliyorum, annem hariç herkes çok mutlu oldu zaten, annemle konuştun mu?”

Yutkunup gülümsedim. Başımı olumsuzca salladım. “benim annemlerle konuştum ama, onlar da sevindiler. Gideceğin için hepimiz çok mutluyuz. Seni çok seviyoruz, unutma.” Dedim beline sarılırken.

“ben de sizi seviyorum. Unutmam mümkün değil zaten sevgilim.” Dedi saçlarımı öperken.

“antrenman ne zaman bitecek?” diye sordum geri çekilirken.

“çok kısa bir şey kaldı, onu da yapıp dağılacağız.” Dedi.

“akşama da antrenman var mı?” diye sordum bu sefer. Saat öğleni çoktan geçmişti aslında.

“var, çocuklarla son antrenmanlarımız olduğu için katılacağım.” Dedi yutkunurken. Onun da duygulandığını görebiliyordum.

“tamam, antrenman başlamadan git.” Dedim.

“sen de içerden izle, dışarısı çok soğuk.”

“tamam, içerdeyim.” Dedim gülümseyerek.

Alnıma da bir öpücük kondururken yavaş yavaş koridorda ilerlemeye başladı. Ben de onları görebileceğim bekleme alanına geçerken koltuklardan birine oturarak izlemeye başladım.

Bölüm Sonu.