11: Boş Çaba

05.02.2023

12.14

Medya: Ayana

"Harika bir akvaryuma batırılmışız ama denizi özlüyoruz."

***

Ocağın soğuk havası, içimdeki yangının soğumasına ne yazık ki yetmiyordu. Davetten çıkmış eve geçmek yerine burada oturmuş denizin o dipsiz derinliklerine gözlerimi dikmiş öylece izliyordum.

Sevmediğim bir aydı Ocak. İki gün sonra ise doğum günümdü. Sevmez, hiç kutlamazdım. Bir tek Ares'in kendince kutlamasına izin verirdim. Yıllar geçsede ben, yine aynı bendim. Değişmek denen şey sadece zaman kavramından ibaretti. Çoğu insan birilerine ihtiyaç duyarken, birinin varlığına bile tahammül edemiyor katlanmakta zorluk çekiyordum.

Birinin varlığını yanımda hissetmeyeli ise çok uzun zaman oluyordu. Onu fazlasıyla özlüyordum ve bunu ne kadar itiraf etmekten hoşlanmasam da gerçek olan buydu. Bakışlarını, dokunuşlarını, gülümsemesini her şeyini özlüyor oluşum beni çılgına çeviriyordu. Gidişinin ardından buzdan gözlerim, bir daha kimseye öyle sıcak bakmamıştı. Sahi benim onu sevdiğim kadar oda sevmiş miydi beni? İşte yıllardır beynimde dönüp dolaşan bu soru, cevap arayan diğer soruların en başında yer arıyordu.

Saat, gecenin 2'si ve ben yok olmuş benliğimi bir zamanlar buzdan yapılmış bir kalbin odasında yitirmiştim. Bu yüzdendir ki soğukla aramda vazgeçilmez, kopması zor bir bağ vardı. Bir türlü sıcağı kabullenemiyor özümseyemiyordum. Buz tutmuş banktan yavaşça kalkarken, ağır adımlarla evin yolunu tuttum. Bazen olur olmaz bir anda hayatta ki amacımı sorguluyor sonunda yine doğru cevabı bulamayıp tekrar başa sararken, günlerimi dolu bir zihinle yitirip tüketiyordum.

Geçen 15 dakikanın ardından apartmandan içeriye girmiş, sakin adımlarla merdivenleri çıkıyordum. Son basamağı da çıktıktan sonra çantamda ki anahtarı çıkartmak için uğraşırken işittiğim nefes sesiyle yeşillerimi, sırtını kapıya yaslamış gözleri kapalı duran Berkay'a yönelttim. Gecenin bu saatinde kapımın önünde ne işi vardı bunun?

Çıkartmış olduğum adım sesleriyle o da gözlerini yavaşça açıp yerinde dikleşirken bir adım atarak öne geldi. "Gecenin bir yarısı kapımın önünde ne işin var Berkay?" Bana doğru iyice yakınlaşıp nefesini yüzümde hissettirirken bir kaç saniye yeşillerimi öylece seyrederek dudaklarını konuşmak için araladı.

"Seni merak etim Medusa."

Endişeli çıkan sesi, içten içe beni huzursuz etmeye yetmişti. Merak etmesi yanlıştı. Zira ben, merak edilip endişelenecek en son insandım. Yanından geçip kapıya yakınlaşırken, "Gördüğün gibi tek parça buradayım, şimdi evine git." diyip anahtarı kapıya yerleştirip kilidi açarken, arkamda durup nefesini kulağıma üfleyerek; "Ama buraya kadar gelmişken bir kahveni içmeden gitmem." demesiyle sinirlerimi iyice zorlamaya başlamıştı bile. Israrla inat etmeye devam edecekti. O yüzden gece gece daha fazla onunla uğraşmayıp kapıyı aralıklı bırakarak içeriye adımladım. Peşimden oda içeriye girerken ağır adımlarla salona geçti. Vakit kaybetmeden hızla odama geçerek üzerimdekileri çıkartmaya başladım. Nihayet benlik olmayan elbiseden kurtulurken siyah bir tayt, üzerine siyah bol duran kalın kazağımı giymiş saçlarımı da topuz yaptıktan sonra mutfağın yolunu tutmuştum. Mutfak dolabını açıp iki kupa çıkartarak tezgahın üzerine koymuş, kaynamış olan suyuda ocaktan alıp içi kahve dolu bardakların üzerine döktükten sonra içeriye adımlamıştım.

Salonda ki tekli koltuğa oturmuş, çizmiş olduğum tabloları düşünceli gözlerle inceliyordu. Önüne geçip kahve dolu bardağı eline tutuştururken, yanındaki tekli koltuğa geçerek oturdum. Yoğun bakışları toplu olan saçlarıma kayarken, donuk gözlerimle bende onu izliyordum. Anlaşılan biraz gergindi. Kahvesinden bir yudum alıp, sağ bacağını diğer bacağının üzerine atarken rahatlamaya çalışarak koltuğa iyice yerleşmişti.

"Söylesene nasıl hissediyorsun?"

Sorusuyla derin bir nefes çektim içime. Bir anda neden böyle bir soru sorduğunu bilmiyordum ama fazlasıyla eksiktim ve uzun zamandır da böyle hissediyordum.

"Her zaman ki gibi, bomboş hissediyorum Berkay" diyerek kahvemden bir yudum alarak içmeye devam ettim.

"Artık şaşırmıyorum sana, kendini gizlemeyi iyi başarıyorsun." Söylediği sinirlerimi bozmaya yeterken, tek kaşımı kaldırarak cevap verdim.

"Beni tanıdığını mı zannediyorsun sen? Bu dengesizliğinin başka bir açıklaması olamaz."

Soğuk bakışlarımı gözlerinden ayırmadan dik dik baktım. Sözlerime cevap vermezken, yüzünde sadece imalı bir gülümseme oluştu. Aptal herif, aklınca beni tanıdığını sanıyordu. Kendimi gizlediğim doğruydu. Ama bunu zaten isteyen yine bendim. Kimse gerçek beni tanıyamazdı. Buna izin vermezdim.

Kahvelerde biterken artık sıkılmıştım bu durumdan. Yalnız kalıp dinlenmek istiyordum bir an önce. Yanaklarımın sinirden kasılmasını durdururken konuşmaya başladım.

"Kahve dedin o da bitti, evine git artık."

Bıkkın çıkan sesimle, bir anda oturduğu yerden kalkarak salondan çıktı. Sonunda! Bir ara kök salacak zannettim.

Safinaz'a katılıyordum. Evimde birinin varlığına katlanamıyordum. Tek olmak, bu hayatta en zevk aldığım şeylerden biriyken özelliklede bana ait olan bir yerde başka birine tahammül edemezdim öyle değil mi?

Bende oturduğum koltuktan kalkarken, peşinden ilerleyerek salondan çıkıp dış kapıya yürüdüm. Çoktan kapıyı açmış ayakkabısını giyiyordu. Omzumu kapının pervazına yaslayarak onu seyretmeye başladım.

Aceleyle ayakkabısını giymeye çalışırken sonunda giyebilmiş, eğildiği yerden kalkarak yüzünü bana çevirip suratıma iyice yakınlaşarak, yeşil harelerimin içine bakıp beni şaşırtan o sözleri kurdu.

"Ne olursa olsun, gerçek seni görüyorum Medusa. Ve bu yüzden kimse amacımdan vazgeçiremez beni." Gözlerime son kez bakmış, arkasını dönerek gözden kaybolmuştu.

Neydi şimdi bu? Aklınca böyle yaparak ilgimi mi çekecekti? Hah! Fena yanılıyordu. Bu hayatta sadece tek bir kişi ilgimi çekmeyi başarmıştı. Ve ondan sonrada kimseye şans vermemiş, tek bir kişiyle bile ilgilenmemiştim.

Şimdi anlamıyordu ama tüm bu çabaları boşa çıktığında, geri dönülemez bir hataya düştüğünü çok sonradan fark edip pişmanlığını yaşayacaktı. Ve ben, o gün geldiğinde onun yıkımından büyük bir haz duyacaktım..

***

Ben geldimm. Evet uzun bir ara oldu ama bu bölümle biraz da olsa özlem gidermiş olduk. 😊😊

Bölümü nasıl buldunuz? Yorumlarda buluşalım mı? Öyleyse sizleri bekliyorum. 🙏🏻🙈

Bir sonraki bölüme denk kendinize iyi bakın, görüşmek üzere. ❤️❤️❤️