Bölüm 2: Lila - Kısım 2

Koltukta yanları yastıklarla sarmalanmış küçük bebek elindeki lila rengi teraziyi sallıyor, ağzına alıp duruyordu. Çocuk ağzına götürmesini engelleyerek çenesini okşadı, kızın. "Hâlâ küçücüksün... bir büyüyemedin," Mırıldanmıştı, ama bir Mizan karınca sesini dahi duyardı. "Küçük ama o bir Mizan, Kaleli. Fena ısırır."

Küçük adam sırıtmıştı, "Sesi çıkmayandan korkacaksın der babam." Birkaç yuvarlama ses çıkaran bebeğin kelimeleri diline alamayışı komik gelmişti, çenesindeki eli duraksadı, "Bir yaşına girdi hâlâ konuşamıyor, yürümeyi bile öğrendi ama cümleye gelince tık yok."

Liman Mizan küçük adamın ensesine elini attı, beş yaşındaki çocuğun ağzı fena laf yapıyordu. "Bir yaşında konuşulur mu lan herkes sen gibi manyak mı? Bu yaşlarda sadece kelimelerle ifade edebilir."

“Aa-aa” diye sesiyle odayı dolduran miniğin ilk kelimesi Aral olsa da arada sadece bir harfle şakıyordu. Yüzünü buruşturan Aral parmağını bebeğin dudaklarına çarptı. “Aral’ı boşuna mı öğrettik sana? A-ral.” Heceleyerek kızın da tekrar etmesini bekleyen Aral bir ‘a’ harfiyle gelen çığlık daha duymuştu. İflah olmayacağını biliyordu.

“A Plus diyor işte aslanım,” diyen Liman kahkaha attı, “İki a değil misin? E verimin de maşallah makine gibi, her iş geliyor elinden. Haklı kızım.”

“A pas…” diyerek araya giren kızla Liman tekrar gülmüştü. Dehşetle bakan Aral ise “Hayır hayır,” dedi. “Pas yok Prenses, Aral.”

Birkaç kelime söyletmek için koltukta oturan bebeği kucağına aldı Gurur Aral, ilk kucağına alışlarından daha ağırdı şimdi. Düşündüğü şey komik gelmişti dudaklarını birbirine bastırdı konuşmadan önce. Şakayı ve sınırını biliyordu, aşmayacak şekilde samimiyetini korudu. "Şişko bir kız olacak galiba, çok ağırlaştı."

Liman Mizan ve Dağkan Kaleli küçük çocuğun cümlesine gülerken Gurur Aral'ın kucağındaki bebek ismini söyleyerek ağlamaya başlamıştı, kızın babası Aral'ı uyardı. "Kız diye seslenmekten vazgeç Kaleli. İsmini söylemediğinde mızmızlanıyor." Liman böyle dese de hoşnuttu bu durumdan, o da hep ismiyle anılsın istiyordu çünkü ona bu ismi veren küçük çocuğu ayrı, ismine dahil olan kadını ayrı seviyordu. "Onun ismi kız değil, Lila. Ne demiştin? Liman'ın Li'si Lale'nin La'sı. Lila."

"Lila."