Bir kelime nasıl olurda satırlar yazılsa da açıklanamaz, "yalnızlık".

Pesimist bir gencin düşünceleri.

Uzak bir diyarda, adı unutulmuş bir şehirde, sessizliği seven bir adam yaşardı. İnsanlar ona Elian derdi. Onu kimse tam olarak tanımazdı; ne geçmişi ne de ailesi hakkında konuşurdu. Her sabah gün doğmadan önce, şehrin en yüksek tepesine çıkar, saatlerce gökyüzüne bakardı. Kimine göre deliydi, kimine göre bilge. Ama herkes onun bir şeyler aradığını bilirdi. Elian bir gece, yine yıldızların altında otururken, içinde yıllardır taşıdığı soruyu sordu: “Eğer bir Tanrı varsa, neden bu dünya bu kadar adaletsiz?” Gökyüzü sessizdi. Yıldızlar, cevabı bilip de söylememeyi tercih eden bilge gözler gibi parlıyordu.