25. Bölüm

Bölüm XXV: Parçalanan Zihin

Bir akşam, Umut, kendi odasında hiçbir şey yapmadan oturuyordu. Ellerinde eski bir kitap vardı, fakat sayfaları sadece çevirmekten başka bir anlam taşımıyordu. Kitapların, diğer insanlar için ne kadar önemli olduğunu, ne kadar çok şey öğrettiğini anlayamıyordu. O an, kitapları bile anlamlı bulmamaya başlamıştı. “Gerçek anlam, bir yerde olmalı. Ama nerede?”

Dışarıda geceydi. Pencereyi açıp, dışarıya bakarken, karanlık bir sessizlik vardı. Zihnindeki fırtına da yavaşça sessizleşmişti, ama o sessizlik de bir çeşit gürültüydü. “Neden her şey böyle sessizleşiyor?” diye düşündü. Her şeyin geçici olduğunu biliyordu. Bir anlık bir düşünceyle, belki de bu düşünceler, gerçekliğini yitirebilir, ama yine de onlara tutunmak istemediğini hissetti. Zihnindeki parçalanmışlık, aslında bir tür tamamlanmamışlık hissi veriyordu. Her şeyin yerli yerine oturması için, belki de daha fazla kaybolması gerekirdi.

Ama kaybolmak, gerçekten de bir şeyin bulunuşu olabilir miydi?