28. Bölüm

Bölüm XXVIII: Aydınlanma Arayışı

Bir gün, Umut, kendi içindeki seslerin birdenbire sustuğunu fark etti. Zihnindeki o eski boşluk, bir an için tamamen kayboldu. Yavaşça, her şeyin bir bütün haline geldiğini hissetti. “Bu an, bu sessizlik, aslında benim için bir aydınlanma anıdır. Yalnızca ben varım, kimseye ait değilim ve ama aynı zamanda kendime aitim.”

O an, kaybolmuşluk duygusunun ne kadar anlamlı olduğunu fark etti. Çünkü kaybolmak, aslında her şeyin temeliydi. Ve kaybolduğunda, insan, kendini bulurdu. “Aydınlanma, bir anlık bir kayboluş değil, bir bütünlük duygusunun içsel olarak anlaşılmasıdır.”

O günden sonra, Umut, kendisini başka biri gibi görmeyi bırakmıştı. Bir kimlik arayışına girmediği gibi, herkesin beklediği gibi bir insan olma çabası da yoktu. Kendi içindeki boşluğu ve karanlıkları kabul ederek, bir çeşit huzura ulaşmıştı.