Tanıtım

Omzunda okul çantası, asık suratıyla girdi mahalleye. Vural askere gittiğinden beri mahallede herkes onu sahipsiz bilmeye başlamıştı. Anası babası yoktu Oktay'ın, yurda terk edilmiş kimsesiz bir çocuktu o.

Daha geçen ay on sekiz olmuş, ailesini kendinden sonra dünyaya getirdikleri çocukla daha mutlu bir hayat yaşarken bulmuştu.

Tabii onlara kolay, bir el yağda bir el balda.

"Ohooo, gençlik!" Kemal'in ıslığı duyuldu mahallede, bir aşağı mahallede yaşıyordu ama bu mahalleden de çıkmıyordu. Oktay arkasına bakmadan yürümeye devam etti, adımlarının hızında değişen bir şey olmamıştı.

Koşsamda yakalıyor zaten diye düşünmüştü. Koyu kahve gözleri asfalttaki desenleri takip ediyordu, aniden arkaya çekilince küçük bir inilti duyuldu iki dudağının arasından.

Kemal onu çantasından tutmuştu, "Para versene." dedi. Oktay Kemal'in gözlerine bakarken, "Param yok, bitti." dedi. Gerçekten de bitmişti parası, Kemal onun kolunu kavrayıp sıkıca tuttu, "Vardır sende para, ver." deyip köşeye sıkıştırdı çocuğu, "Abi valla yok param." dedi Oktay.

Hafiften bir tırsmıştı yine, gerçi alışık olduğu şeydi. Kemal dişlerinin arasındaki kürdanı bir tarafa tükürürken, Oktay'ın omzundaki çantayı asıldı, "Hazır Vural abiciğin de yokken deşerim seni burada ver şu parayı!" dedi. Oktay'ın çantası vücudundan ayrılıp aynı zamanda fermuarı açılarak içindekiler yere serpilince ortaya bir cüzdan çıktı, Oktay çok da bir tepki vermedi boştu çünkü.

"Kemal!" Bakkal Hüseyin'in sesi duyuldu, "Bırak oğlum çocuğu, kimsesi yok zaten."

Nefret ediyordu Oktay bu durumdan, acınacağı yerde buna bile razıydı, Kemal'e razıydı, o ağzına sıçsa haklıydı çünkü Oktay kimsesiz bir ezikti. Bakkal Hüseyin ise başını okşasa suçluydu çünkü Oktay kimsesiz ve garibandı.

Kemal Oktay'ı bir tarafa çöp atar gibi attı, "Yarınki yevmiyeni bana getireceksin." deyip mahalleyi terk etti.

Oktay çantasını hızla toplayıp koşarak Vural'ın evine gitti. Varı yoğu Vural'dı Oktay'ın, abisi, babası, dostu, sırdaşı, yoldaşı. Bir tek aşkı değildi ve zaten Oktay nefret ederdi böyle bir şey olsaydı.

Eşcinsellerden iğrenirdi Oktay.