Tehdit

Vural yeni bir paket siparişi verip evi toparlamaya başladı, dağıtılan salon masasını, devrilen sandalyeleri, arbade esnasında yerinden kayan sehpayı düzenlemiş. Banyıya gidip sabunlu su hazırlamıştı.

Kemal'i yakaladığı yerdeki kan lekelerini ve aynı zamanda hızını alamayıp birkaç kez kafasını vurduğu şifonyerin köşesini sildi, yatağın nevresimlerini değiştirdi, odanın perdelerini yıkadı.

Odaya tekrar geldiğinde, duvara sıçrayan kan lekelerini gördü. Tekrar bezi eline alıp lekeleri iyice ovdu. Henüz taze olduğu için kolay çıkmıştı.

Paket gelip mutfağa koyduğunda içi daha da rahatlamıştı.

Oktay'ın yanında diz çöküp onun saçlarını okşamaya başlamıştı. Öyle masum, öyle tatlı uyuyordu ki Vural ona istemsizce daha çok aşık oluyordu. Onun bedeninşn hâlâ bir çocuk bedeni olduğunu füşünmeye başlamıştı.

Bebek gibiydi ve daha sakalları bile çıkmamıştı.

Fındık buruna küçük bir öpücük kondurdu. Geri çekildğinde Oktay yutkunmuştu. Surt üstü uyumak zorundaydı. Bir eli yastığın altında duruyordu.

Vural'ın telefonu çaldı. Odadan çıkıp ekrandaki yazıya baktı, Altan...

Telefonu açıp kulağına götürdü, "Oğluma saldırmışlar bugün?" dedi karşı taraf.

Vural Oktay'a baktı, "Merak etmeyin o şimdi güvende." dedi.

Altan bey, "Eğer Oktay'ın saçının tek bir teline zarar gelirse, senin saçının tek bir telini bile bulamazlar Vural." dedi, "Onu boş yere sana yönlendirtmedim ben."

Telefon kapandı. Oktay'a zarar gelmemesi için zaten çabalıyordu Vural. Ne olmuştu şimdi de bu adam tehdit edecek kadar düşmüştü?