Bölüm 9

Sonia ellerimden tutmaya çalışarak dudaklarını araladı.

" Samar artık ben varım ve ona ihtiyacın yok.." diyip kahverengi gözlerinden yaşlar yanağına süzülüverdi. Elleriyle yaşları sildi ve bana oturmam için işaret etti.

"Sen ne saçmalıyorsun Sonia , ben

senin yüzünden ne acılar çektim sen

bunu biliyor musun? Sen yoksun artık. Shanti var ve bundan sonra da

olmaya devam edecek..O benim hayatımın tek anlamı.." diyip elini elimden çektim.

Ayağa kalkıp sözlerime devam ettim.

"Senin öldüğün gün bende orda öldüm. Hayatımı herşeyimi bıraktım. Ben ben olmaktan çıktım. Gecem gündüzüm senin hayalini görmekle geçti. Şimdi kendime gelmişken, hayatımın mutluluğuna sahipken sen karşıma çıkıyorsun. Üstelik hiçbir şey olmamış gibi davranıyorsun. Böyle yapmaya, davranmaya hakkın yok.." diyip sinirle volta atmaya başladım salonda..

Sinirden dişlerimi sıkıyordum. Hayatım alt üst olmuştu yeniden. Öldüğünü sandığım ve bir zamanlar delicesine sevdiğim kadın yaşıyordu ama zerre mutlu değildim bu durumdan keşke karşıma çıkmasaydı, Shanti gitmeyecekti huzurum gitmeyecekti diye düşünürken kalbimdeki acıyla da gözlerim doluverdi.

Sonia yanıma geldi önce gözyaşlarımı silmeye çalıştı ama ben izin vermedim bu seferde yan koltuğa oturup ellerini başının arasına koydu ve dudaklarını aralayıp konuşmaya başladı.

" Çok özür dilerim aşkım. Yaptığım hataları telafi edebilmem için izin ver. Geçmişi telafi edeyim geleceğimize odaklanalım. Hem Shanti'yi gördüm benim tıpa tıp aynım. Sen ona bana benzediği için aşık olmuş olmayasın ha? Sen hala bana aşıksın Samar. Sen hep benimdin ve benim kalacaksın."

Sanki söylediklerini kabul edip ona sarılacakmışım gibi, herşeyi unutacakmışım umutla bakıyordu bana.

Kendime hakim olamayarak sesimi yükselttim ve bağırarak konuşmaya devam ettim.

" Yaptığım hataları telafi edebilirim, geleceğimize odaklanalım ne yaaa. Sen telafisi olmayan bir hata yaptın Sonia Arora pardon Aisha Hanım.

Veee Shanti'ye sadece Shanti olduğu için aşığım. Seninle konuşmayı bitirir bitirmez ona kavuşmaya gidiyorum. Şimdi anlat hikayeni!"diyip sinirle çıkıştım.

" Tamam anlatıyorum önce sakinleş. Limonata iç bir zamanlar sevdiğin gibi yapıldı..." diyip bana bir bardak limonata verdi.

Limonatadan bir yudum aldım ve kırmızı tekli koltuğa oturup anlatması için elimle işaret verip kollarımı bağladım iki yana ve anlatmasını bekledim...

O da karşımdaki kırmızı tekli koltuğa oturup öylece bir süre durdu. Düşünceli bakışlarını yakaladım. Gergin olduğu her halinden belliydi.

Kolundaki çiçekli saç tokasını eline alıp saçlarını toplamaya başladı, dudaklarını aralayıp anlatmaya başladı..

"Bunları anlatmak inan benim içinde çok zor."diyip o da limonatadan bi yudum aldı ve konuşmaya başladı.

"İşlerimi halledip yanına gelecektim, evlenecektik ama kader bize büyük bir oyun oynadı. Babamın iş ortağının oğlu Ranbir eğer seni bırakıp onunla evlenmezsem şirketi iflasa sürükleyeceğini ve babamında intihar edeceğini söyledi. Tek ailem babam benim. Onu kaybedemezdim ama onunla da evlenemezdim. Senin ve onun beni öldü bilmeniz gerekiyordu çünkü biliyordum beni kurtarmak uğruna katil olurdun sana bişey olsun istemedim. Trendeki bombayı görür görmez trenden indim. başkasının cüzdanını aldım. Ranbir'in yaşadığımı öğrenmesi herkesi tehlikeye atacaktı o yüzden bu bilmediğim ülkeye geldim ama hep seni sevdim. Yaşadığım sürece de seveceğim. " diyerek ağlamaya başladı..

Sinir boşalması yaşıyordu her halinden belliydi.

Anlattıkları karşısında çok sinirlenmiştim, elimdeki bardağı o kadar çok sıkmıştım ki parçalamama ramak kalmıştı.

Bardağı alıp duvara fırlatmamak için kendimi zor tuttum.

'Ranbir'i tanıdığım an öldürmeliydim' diye içimden geçirmeden edemedim.

Sinir ve yine salonda volta atmaya başladım. Elimdeki bardağı masaya koydum ve elimi kafama götürdüm ve yine bağırmadan edemedim.

" Ne diyorsun sen yaa. Yıllarca ben kafayı yedim. Işimi, her şeyimi bıraktım. Seni kaybettiğimde ben kahroldum ve sen bana gelmiş babam intihar etmesin, sen katil olma diye yaptım diyorsun. Madem zamanında beni düşünerek hayatımdan çektin gittin kafana göre davrandın şimdi de git yaşamaya devam et. Karşıma da daha çıkma. " diyip kapıya doğru adım attım tam çıkacakken elimden tuttu.

" Samar yapma, beni hala sevdiğini biliyorum çünkü bana beni daima seveceğine dair söz verdin. Şimdi benim yaşadığımı öğrendiğine göre yeni mutlu bir hayat yaşayabiliriz. " diyip elimi tutup kalbine götürdü.

"Bu kalp zamanında nasıl senin için atıyorduysa hala da öyle atıyor. Bu kalp senin ve senin kalacak."

" Ne hayatından ne sevmesinden bahsediyorsun sen. Ben o sözü Sonia'ma verdim Aisha'ya değil ve Sonia o trende öldü. Şimdi sevdiğim kadını bulmaya gidiyorum. Tekrar ve son kez söylüyorum karşıma çıkma... " diyip elimi hızlıca çektim.

Dişlerimi yeniden sıkmaya başladım. Ne kadar sıktıysam çenem ağrımaya başlamıştı.

Kapıdan çıkarken bana yüksek sesle seslendiğini duydum.

" Sen benimdin hepte benim kalacaksın, bunun için elimden geleni yapacağım Samaaar... "

Hızlıca Salman'ın arabasına doğru yürüdüm.

Sinirle gaza sonuna kadar basmıştım ki az kaldı kaza yapacaktım. Son anda frene bastım.

Sahile çektim arabayı. Bir süre sahilde yürüyüp hava aldım, banka oturdum, elime geçen taşları hırsla ve sinirle denizin serin sularına atmaya başladım.

Her taş atışımda biraz daha sakinleşiyordum. Aklımda hep Shanti vardı, aceba şuan nerede napıyordu.

Düşündükçe deli olmamak elde değildi.

Tekrar sakinleşince arabaya geçtim. Eve doğru yol alırken arabada bulduğum bi Cd'yi taktım..

Shanti'nin en sevdiği şarkı çalmaya başladı.

Onu yol boyunca tekrar tekrar dinlemeye ve hüzünlenmeye başladım.

Eve vardığımda Rasika ve Salman bahçede beni bekliyordu.

" Ne oldu öğrenebildin mi? Neden gitmiş?" diyip sorularıyla ve meraklı gözleriyle bana baktılar.

" İçeri geçelim anlatıcam. Rasika bir bardak su verir misin?" diyip içerideki koltuğa kendimi bırakıverdim.

"Hemen getiriyorum Samar." diyip sürahideki suyu bardağa koyup getirdi.

Suyu içip derin bi nefes aldım ve Sonia'nın bana anlattıklarını anlatmaya başladım.

Ikiside duydukları karşısında şok olmuşlardı...

" Seni ve babasını korumak isterken en büyük kötülüğü yaptığının farkında bile olmamış." diyerek elini masaya vurdu sinirle Salman.

"Haklısın aşkım. Sonia kendince korumak istemiş herkesi ama dediğin gibi en büyük kötülüğü yapmış." diyerek elini tutup öptü..

" Shanti sizi aradı mı?" diyip sordum 'evet aradı' demelerini istiyordum.

"Beni aradı." dedi Rasika ama üzgün olduğu her halinden belliydi.

"Neredeymiş Rasika, ne dedi?" diyip sordum meraklı bakışlarla, güzel bişeyler demesine ihtiyacım vardı.

"Hindistan'da olduğunu biliyorum. Ve sana bir not iletmemi istedi." dedi sesi titriyordu üzgün olduğuna şimdi daha çok emin olmuştum..

"Ne notu?" diyip ayağımı istemsizce sallamaya başladım..

" Sonia ile mutlu olmanı istiyormuş." dediği an neye uğradığımı şaşırdım.

Shanti onu ne kadar çok önemsediğimi sevdiğimi biliyorken bunu demesi saçmalıktı. Sinirle ayağa fırlayıverdim.

Gözlerim dolmaya başladı tekrar, elimle gözyaşlarımı silip konuşmaya başladım.

"Benim mutluluğumun adı Shanti, huzurumun adı o iken ben kimseyle mutlu olamam. Ben onu çok seviyorum. Onsuz olamam." der demez gözyaşlarım volkan olup taştı istemsizce kendime zararlar veriyorken, Salman kollarımdan tuttu ve kendime zarar vermemi önledi.

"Sakin ol kardeşim. Allahın izniyle kavuşacaksın sevdiğinle. Mutlu ve huzurlu bir hayat sizi bekliyor sadece bu zorlu süreci aşmanız gerek." diyip omzuma dokundu.

"Iyi ki varsınız. Sizde olmasanız napardım." diyerek ikisine de sarıldım.

"Yemeği hazırlayım. Siz geçin" dedi Rasika ama hiç iştahım yoktu. Yarın olup Shanti'me kavuşmalıydım.

" Ben yatmaya gidiyorum, iştahım yok. Size afiyet olsun. Yarın bileti alıp Shanti'me kavuşmam gerek." diyip odama doğru adım attım.

"Iyi geceler." dediler.

Odama geçtiğimde sadece aklımda Shanti vardı.

Ona kendimi affettirmeli ve hissettiklerimi tamamiyle ona açıklamalıydım.

Shanti'yi düşünerek uykuya dalıverdim...