Sevgi Kırıntısı..

Ruhumun en kuytusunda, neredeyse unutulmuş bir odada, sana olan sevginin kırıntıları hapis olmuş… Çıkmayı, nefes almayı, yeniden güneşe dokunmayı bekliyor. Ama onları zincirleyen bir şey var: vermediğin güven. Güvenin eksikliği, duvarlar örüyor etrafına; kalın, aşılmaz duvarlar. Her bir sevgi kırıntısı, o duvarların ardında çırpınıyor, hapsolmuş bir kuş gibi kanatlarını çırpmaya çalışıyor ama her seferinde yorgun düşüyor.5

O kırıntılar, senin bir tebessümüne, bir sözüne, bir dokunuşuna hasret… Çünkü biliyorlar ki, senin vereceğin en küçük bir güven bile onlar için yeni bir kapı, yeni bir yol demek. Ama her güven ihtimali belirdiğinde, bir umut filizlendiğinde, gardiyanları geliyor. O gardiyanlar, korkuların, uzak duruşların, yarım kalan cümlelerin… Ve işte o gardiyanlar, o sevgi kırıntılarını yeniden yerine zincirliyor.4

Bazen, içimdeki sevginin fısıltılarını duyuyorum. Bana diyor ki: "Bize bir şans ver, bu karanlıktan kurtar bizi. Sevgi büyümek, yeşermek istiyor; ama güven olmadan, ışık olmadan nasıl büyüyebilir?" Onları duymak, beni her defasında bir daha incitiyor. Çünkü o fısıltılar, senin küçük bir adımını beklerken sessizce yok oluyor.4

Sana olan sevgim hâlâ orada, saklanmış, sessiz ama inatla hayatta kalmaya çalışan bir tohum gibi. Ve her geçen gün, o tohumun üzerine biraz daha ağır topraklar yığılıyor. Çünkü güvenin olmadığı bir yerde sevgi sadece yük olur. Bazen düşünüyorum, ya o kırıntılar bir gün tamamen pes ederse? Ya gardiyanların kazandığı gün gelirse? O zaman, içimdeki sevgi, tıpkı bir mumun son titrek ışığı gibi sönecek, ardından karanlık bir sessizlik kalacak.9

Ama belki de, sevgilim, bir umut var. Belki bir gün o gardiyanları yenersin. Belki bir gün, bana hak ettiğim güveni verir, sevgi kırıntılarımı özgür bırakırsın. İşte o zaman, içimdeki sevgi yeniden filizlenir, yeniden bir ormana dönüşür. Ama bu umut sonsuza dek süremez. Çünkü sevgi beklemekten yorulur. Güvensizlik, o ormanı önce kurutur, sonra küle çevirir. Ve ben sana olan sevgimi kaybetmekten, kendi içimde seni yitirmekten korkuyorum.5

O yüzden, sevgilim, eğer gerçekten içimdeki sevgiye inanıyorsan, onu özgür bırakacak adımları at. Yoksa bir gün, ne sevginin kırıntıları kalacak ne de sana uzanacak bir el…15