"Piraye.." dedi. Hayatının en büyük sınavını vermiş gibiydi sanki. Benim ismimse kilit noktasıydı. Yeşil gözleri bu geceye özel ayrı bir parlakken. Yutkundu, adem elması hareketlendi. "Piraye.." dedi üzerine bastıra bastıra tekrar tekrar. Sustum. O ismimi öğrenmeyi zafer sandı. Bense onun yenik düşeceği ilk belkide tek savaştım..

"Bana kim napabilir? Senden başka kim benim canımı yakabilir. Ben artık canım yansın istemiyorum. İster buna bencillik de ister başka birşey. Ben artık seni sevmek istemiyorum." Aynı yere ard arda kaç gözyaşı sığdırdı her damlayı saydım. Bize bunu yapana lanet ettim. "Git." Dedi ellerini ellerimden çekerek. Bunu beklemiyor muydum zaten. İstediğim bu değil miydi. Peki bedenim bir külçe gibi ağırlaşmışken neden tek bir adım dahi atamıyordum. Içim neden üşüyordu. Neden titriyordum. "Git." Dedi tekrar yüzünü duvara çevirerek.