Ona açılmam bir hataydı, kocaman bir hata. Onu sevmiştim, bağlanmıştım, aşık olmuştum... Ama ondan asla karşılık bekleyemezdim. Sadece bir kez sarılsın, öpsün... Öpmedi, sarılmadı. Bana kendimle savaşmayı öğretti sadece. Bana özgüvensiz hissettirdi, bana, bana çirkin hissettirdi... Biz imkansızdık. İmkansız kalacaktık... İmkansızlıktan ibaret bizdik. Kıyametim olan adamı her daim sevecektim, pes etmeyecektim. Ondan vazgeçtiğim gün, ikimizin de cehennemi olacaktı...

Halsizdim, yorgundum, çökmüştüm, ayaklarım biraz daha beni taşıyamayacak gibiydi. Bana mektup bırakmıştı. Mektubun üstünde kalbime yazıyordu. Sana, dedi derinlerden gelen ses. Mektubu açtım ve okumaya başladım. Kalbime Efil`ime Seni çok seviyorum bal tanesi, bunu asla unutma. Hayatımda ki en değerlim sensin. Sen olarak kalacaksın. Bir tanemsin, hep öyle olacaksın. Bizim sonumuzda buymuş, önemli değil. Sen beni biraz bile sevdin ya, gam yemem, mezarda da yemem. Zaten sen bu mektubu okuduğunda mezarda olacağım. İkimizde biliyoruz bunu... Bize yakışır bir sondu güzeller güzelim. Ben seni sevdim, sen beni mahvettin. En önemlisi unuttun... Ama, önemli değil. Birazda olsa sevdin beni. Ben sana hep aşık olacağım. Bizim şarkımızı dinle; Electro Tülay - Gönlüm. Bu hayata bir kez daha gelsem, yine senin beni öldürmeni isterdim. Ben bittim her gece sen, sen, sen diye güzelim...