Sanaldan tanışan iki insan bakalım onları neler bekliyor

> “Şehitler ölmez, vatan bölünmez!” Bu söz artık sadece bir haykırış değil, bir gerçektir. Çünkü bu toprak, uğruna can verilen toprağın adıdır: VATAN. “Vatan Sağ Olsun” dört kalbin birleşip tek bir kalem olduğu, kanla yazılan tarihe duyulan derin saygının ifadesidir. Her satırı, bir şehidin alnındaki son buse, bir annenin göğsünde sakladığı son mektup, bir çocuğun rüyasında gördüğü ama artık dönmeyen babadır. Bu kitapta; Ömer Halisdemir’in karanlığı yaran cesareti, Eren Bülbül’ün çocuk yüreğiyle ettiği son ihbar, Berat Mecit Day’ın sessiz şehadeti ve Cengiz Topel’in göğe yükselen son selamı vardır. Bu kitap, ne kurgu, ne destan, ne roman… Bu kitap bir ağıt, bir dua, ve bir emanettir. Şehitliğin ne olduğunu unutanlara hatırlatma, geride kalanların ne yaşadığını görmeyenlere aynadır. Bir milletin en kutsal cümlesiyle son bulur her sayfa: “Vatan sağ olsun.” --- DÖRT YÜREK (DOĞA, GÖKÇEN, ATALAY, KAAN)

Ölmüş yasalar, ülkenin adaletini yerine yerleştiren tek yasalardı. Fakat, artık ölüydü bu yasalar. Ülkede suç oranları artış gösterirken en önemlileri çocuk köle ticareti, mafya örgütleri ve kasıtsız adam öldürmeydi. Peki, bu adaleti sağlamaya çalışacak `Bir Numara` lakaplı bir kadın olamaz mıydı? Kitabın tüm hakları bana aittir. Kopyalanması durumunda hakimin suratıyla karşılaştırmaktan hiç çekinmem!!!!

Şiir kitabıdır. Açıklamaya gerek yok

Kitap kapağı tasarımını yapan güzelimmm:Lavixy Asena birgün arkadaşıyla kafe`ye gitmek ister ama işte ozaman herşey değişir hayatına biri girer ve o kişi artık onun hayatı olur..

Yonca Yarkın, hayatını paylaşmaktan hiç sıkılmadığı ikizinin cansız bedeniyle karşılaştığında, hayatındaki her şeyin sonsuza dek değişeceğini biliyordu. Şimdi geriye sadece iki şey kalmıştı: Acı ve intikam. Alara neden gitti? Gerçekten kendi isteğiyle mi? Yoksa onu bu yola iten, arkasında gizlenmiş bir şeyler mi vardı? Günlüğü açıp geçmişin karanlık sayfalarına dalmak mı, yoksa en baştan bir yol çizmek mi? Yonca, bu soruların cevabını bulmak için geçmişin ipuçlarını takip etmeye hazır. Ama bu yolculukta yalnız olmayabilir... Ve öğrendikleri, onu asla geri dönüşü olmayan bir noktaya sürükleyebilir. Gerçek, bazen en karanlık yalanlardan bile daha tehlikelidir. Ama bazı sessiz çığlıklar, en yüksek haykırışlardan bile daha derin yankılanır... ❝ Bu hikâyede, sırlar gömülü, adalet kanlı ve intikam kaçınılmaz. Ama en önemlisi: Bazen en sessiz çığlıklar, en büyük patlamalara yol açar. ❞

054***;İplerin elimdeyken öyle masumsun ki seninle oynayasım geliyor. 054***;Bir oyuna ne dersin he güzelim?

Ben Okyanus, büyük bir Yangın’dan çıkmayı başarmış ama Kül’e dönmüş bir İstihbarat Ajanı.   Karanlık ve fırtınalı bir Okyanus, Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya...   Okyanus, içine çektiği herşeyi hırçın dalgaları ile boğardı. Mahvolurdu ama kendini kaybetmezdi. Ben Okyanus’tum, öyleyse neden kendi kendimi boğuyordum?   Okyanus’un, yıllar boyunca kendini korumak için zorlukla inşa ettiği duvarları onu yeni bulan gerçek ailesi yıkmayı başarabilecek miydi?   Okyanus’ta boğulacak mıdır?   Yangın’da Kül’e mi dönüşecektir?   Yoksa komutanının orman gözlerinde kaybolacak mıdır?   Nefret ettiği gökyüzünü tekrar sevmeye başladığında her şeyin üstesinden gelmeyi öğrenebilecek miydi?   Peki ya, Kızıl ailesi? Aile sırları, Okyanus’un bilinmeyen geçmişi...   Alabora Timi ve Kızıl Timi neden birlikte görev almaya başladı? Çözülmesi gereken askeri bir sır vardı ama herşey de küçük bir kızda saklıydı... Okyanus mu? Kül mü? Yoksa her ihtimalde de Okyanus’un Kül`ü müydü? “Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emret, komutanım!”   “Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emret, komutanım!”