18.Bölüm

Gözlerimi açtığımda kendimi hastanede bulmuştum. Başımda Poyraz ve bütün arkadaşlarım toplanmış bana bakıyorlardı.

“Güzelim iyi misin?” Dedi Poyraz ama ona cevap veremeyecek kadar yorgunum. Sadece kafamı sallayıp onu onayladım. Anlımı öpüp saçımı kokladıktan sonra geri çekildi.

“Hemen doktoru çağrır mısınız ben yanından ayrılmak istemiyorum.”

“Ben çağrırım.” Deyip çıktı Burak. Gözlerimi geri kapatıp uyuma moduma geçtim. Elimin üstünde bir ağırlık hissetmiştim. Elin Poyraz’a ait olduğunu biliyordum. Bir şey demeyip gözlerimi yummaya devam ettim. Doktor geldiğinde gözlerimi açıp sadece onu dinlemeye başladım.

“Gaye hanım kendinizi nasıl hissediyorsunuz?”

“Yorgun hemde hiç olmadığım kadar.”

“Hmm peki kolunuzu hareket ettirebiliyor musunuz?”

Koluma bakıp hafif oynattığımda acımıştı.

Doktor koluma bakıp birkaç işlem yaptıktan sonra 1 gün hastane de kalmamı istemişti.

Bir şey demeyip önüme dönmüştüm. Doktorla birlikte Polat’ta çıkmıştı. Oda da kimse yoktu.

“Doktor Bey kardeşimin durumu nasıl?”

“Kardeşinizin durumu iyi ama psikolojik olarak iyi durumda olduğunu söyleyemem gözlerinin içine bile bakıldığında anlaşılıyor. Bir psikologla konuşmasını tavsiye ederim.”

“Anladım doktor bey.” Demişti sesler kesilince Polat’ın buraya gelmekte zorluk çektiğini anlamıştım. Şu an kendini suçluyordu, ama onun bir suçu yoktu ki.

“Polat” dedim hafif bağırarak ama duymamıştı sanırım. Biraz daha çok bağırdım bu sefer duymuştu beni.

“Efendim güzelim.”deyip odaya geldi hemen.

“Bana sarılır mısın?” Böyle bir şey demeyi bende beklemiyordum ama kendimi güvene almak istiyordum. Birkaç dakika boş bakış atıp kollarını bana uzattı. Hemen kollarının arasına girip gözlerimi kapattım.

“Çok korktun mu abim?”

“Hayır korkmadım ama o adamı bir an önce bulmamız lazım.”

“Haklısın onu bir an önce bulmam lazım.” Deyip benden uzaklaştı.

“Bana en başından neler olduğunu anlatır mısın güzelim?”

Kafamı sallayıp her şeyi ona anlattım. Çok sinirlenmişti.

“Sana bir şey soracağım.”

“Sor”

“Annen yaşıyor mu?”

Ben öyle deyince sadece gözlerime keşke bunu sormasaydın güzelim der gibiydi. Ama bunu öğrenmem lazımdı.

“Maalesef yaşamıyor.”dediğinde sanki içimden bir şey kopup gitmişti. Ama bir yandan da hiçbir şey hissetmiyormuş gibiydim.

“Peki o adam hala ne istiyor annenden ölmüş birde.”

Derin bir nefes alıp “Seni ona tercih etti diye ona kızgın ve onun öldüğünü biliyor asıl amacı beni sinirlendirmek.”

“Seni sinirlendirince eline ne geçecek peki? Burda olan bana oluyor ya ne yapacağım ben?Kendimi korumasını biliyorum fakat o adamı görünce ne yapacağımı şaşırdım. Ve o psikopat beni öldüreceğini söyledi Polat!”

“Tamam bak sakin ol güzelim ben seni koruyacağım.”

“Sen beni koruyamıyorsun Polat hani peşimde adam vardı hani koruyordun beni.”

“Tamam haklısın koruyamadım işim vardı ve korumaya emanet etmiştim. O da becerememiş seni korumayı hepsi benim suçum seni Alaz’a emanet etmeliydim. O beni senden daha iyi koruyordu.”

“Alaz mı?” O nerdeydi? Beni hiç mi merak etmiyordu.

“Evet senin bu halde olduğundan haberi yok olsaydı burda olurdu.”

“Ona haber verir misin?”

“Kızgın değil misin ona?”

“Kızgınım hem de çok ama şu an da en çok ihtiyacım olan o”

“Tamam” deyip odadan çıktı. Sinirlenmişti farkındaydım ama şu an onu umursamıyordum. Birkaç dakika sonra odaya Berkanlar gelmişti onlarla konuşup her şeyi anlattığımda sinirlenmişlerdi. Birkaç konuşmadan sonra onları eve göndermeye zor ikna etmiştim ama biri ikna olmamıştı. Berkan burdan bir yere gitmiyorum diye zorlamıştı ve benimde onunla uğraşacak enerjim kalmadığı için susup uyumaya çalışmıştım.

Birinin elimi tutup öptüğünü hissettiğim anda gözlerimi açıp elimi çekmeye çalıştım. Fakat elimi tutan Alaz bırakmamıştı.

“Alaz”

“Güzelim”

“Sana kızgınım ama en çok ihtiyacım olan sensin ve ben bundan nefret ediyorum.”dediğimde gözümden bir damla yaş akmıştı.

“Biliyorum bir tanem ve kendimi affettirmeye çalışacağım.”

“Ben seni affetmeyeceğim Alaz bunu bil.” Deyip sadece gözünün en derinine baktım. O ise “Affedeceksin güzelim ama şimdi bunu konuşmayalım. Şimdi seni koruma işi benim artık Polat beceremiyor.”

“Ben kendimi korurum.”

“Nasıl koruyacaksın?”

“Dövüş eğitimi aldım ben Alaz.”

“Olabilir güzelim ama ne haldesin bak şu an.”

“Sadece onu görünce ne yapacağımı şaşırdım ben yine kendimi korurum.”

“Güzelim zorlama işte.” Dediğinde pes edip bir şey demedim. Bir süre birbirimize baktıktan sonra kollarını bana doladı. Ben ise bir şey demeyip sadece ona sarıldım. Bir süre öyle kaldıktan sonra hafif geri çekildim.

“Alaz”

“Efendim güzelim”

“Şimdi ne olacak?” Derin nefes alıp anlımı öptü.

“Sen normal hayatına devam edeceksin ve bende seni korumaya devam edeceğim.”

“Peki Polat o ne yapacak bir anlık sinirle ona bağırdım ama onun da bir suçu yoktu.”

“Biliyorum güzelim onunda bir suçu yok ama o seni koruyamıyor o yüzden ben seni koruma görevine üstleniyorum abin de yanında sana destek olacak.”

“Niye senin beni daha iyi koruyacağından bahsetti Polat sen nesin ki Alaz?”

“Daha çok bilmediğin şeyler var güzelim onları da zamanla öğreneceksin.”

“Sen kimsin?”

“Ben seni seven bir adamım.”

“Sevmek yetmiyor bazen keşke her şey sevmekle bitseydi Alaz.”

“Biliyorum canım keşke yetseydi.” Deyip yatağın yanında olan sandalyeyi çekip ona oturdu. Bir süre birbirimize bakmıştık. Gözlerim kapanıyordu artık çok yorgun hissediyordum.

“Hadi kapat gözelerini ve güzel şekilde dinlen canım.”

Bir şey demeyip gözlerimi kapadım.