19.Bölüm

Gözlerimi açtığımda kimse yoktu. Biraz tek kalmaya ihtiyacım olduğunu hissediyordum. Kafa dinlemeye çok ihtiyacım vardı ama bir psikopatta peşimdeydi. Saate baktığımda neredeyse sabah oluyordu. Annemler beni göremeyince endişelenmiş olmalılardı. Telefonumu yatağın yanında duran masada olduğunu görünce hemen uzanıp aldım. Annemi arayıp beklemeye başladım. Ama telefonu açmıyordu,bir kere daha aramıştım. Dışarda Berkan’ın olduğunu tahmin ederek ona seslendim.

“Berkan!”

Birkaç tıkırtı sonunda ses gelmişti.

“Efendim”

“Gelir misin?”

“Tamam” deyip odadan içeri girdi. Kafa sallayarak ne olduğunu sormaya çalıştı.

“Annemi aradım da açmadı haberleri var mı?”

“Var haberleri zor ikna ettim anneni buraya geleceklerdi yoksa.”

“He tamam da neden telefonu açmadı onu anlamadım.”

“Abin orda şu an ondan açamamış olabilir.”

“Niye orda ki Polat?”

“Şey bir süre mahallede kalmanı istemiyoruz.”

“Nasıl ya neden evimde kalamıyorum acaba?”

“Güvenliğin için hadi bizi zorlama Gaye.”

“Bir de bana sorsaydınız ya ben gelecekmiyşim?”

“Mecbursun güzelim ve merak etme seni o iki adamın yanında yalnız bırakmıyoruz benle Burak da geliyor kızlardan da Mira gelecek.”

“Ama annemler onlarda tehlike de değil mi?”

“Korkma onları korumalar koruyacak.”

Bir şey demeyip yüzümü asarak geri yaslandım. Bana yumuşak bakışlar atan Berkan dayanamayarak yanıma gelip sandalyeye oturdu.

“Gaye bak sen bana kardeşimin emanetisin seni korumak için mecburum onlara evet demeye, ben seni onlar kadar iyi koruyamam ki öyle bir gücüm yok ama Polat’ın var.”

“Ya benim anlamadığım bunlar beni nasıl iyi koruyacak Berkan ne bunlar mafya mı he?”

Ben öyle diyince Berkan susup sadece yüzüme bakıyordu. Ve o böyle yapıyorsa beni onaylıyordu.

“Ne mafyalar mı?”

Berkan saçını ileri atıp kafasını salladı.

“Yuh ya gerçekten yuh hayatım neye döndü Allah aşkına dizilere döndü ya böyle hayat mı olur Berkan.”

“Oluyormuş Gaye”

Saçlarımı yolup sinir krizi geçirmeme az kalmıştı. Hayatım sakin dingin haldeyken şimdi aksiyon eksik olmuyordu.

“Ben burdan ne zaman çıkacağım?”

“Ne zaman istersen?”

“Şimdi çıkalım lütfen üstüme üstüme geliyor her şey şu an.”

“Tamam ben çıkış işlemlerini halledeyim sanada bir hemşire göndereyim yardım etsin.”

“Tamam…Berkan”

“Söyle güzellik.”

“Her şey için teşekkür ederim.”

“Duymamış olayım.” Deyip çıktı odadan. Ben en çok Mertle yakındım ama son olanlardan sonra Mertle aram açılmış Berkan’la daha yakın olmuştum. Berkan aslında abimin yakın arkadaşıydı. Her zaman ona güvenmemi söylerdi. Doğru da söylemiş iyi ki Berkan vardı. Yoksa ne halde olurdum bilmiyordum.

Bir hemşire gelmiş yardım etmiş şimdi de hastaneden çıkıyorduk. Bir arabaya binip gideceğimiz yere yol almaya başlamıştık. Kafamı cama yaslayıp gözlerimi kapattım.

“Gaye hadi uyan geldik.” Deyip biri omzumu dürtüyordu. Gözlerimi açıp baktığımda Berkan’dı. Arabadan inip eve baktığımda ağzım açık kalmıştı. Ev demeye dilim varmamıştı burası resmen saraydı. Berkan’a dönüp “Biz yanlış gelmiş olabilir miyiz?”

“Saçmalama Gaye abinin evindeyiz.”

“Polat’ın yani.”

“Evet hadi içeri girelim bizi bekliyorlar içerde.”

“Kimler bekliyor?”

“Bizim tayfa ve senin ex manit.”

“O da mı burda?” Deyip yüzümü bükmüştüm.

“Ne oldu kız onu gördüğünde gözlerin parlıyordu şimdi neden yüzünü büktün?”

“Bilmiyorum ya onun hakkında kafam çok karışık.”

“O kafa karışıklığın gidecek de neyse hadi girelim üşüdün.”

Bir şey demeyip onunla yürümeye başladım. İçeri girdiğimizde Meri koşarak gelip bana sarılmıştı. Ona sarılıp Mira’yı da diğer kolum için açmıştım. O da hemen gelip sarıldı. Bir süre daha sarılı kaldıktan sonra ayrılıp diğerlerine sarılmıştım. Sarılma aşaması bittikten sonra boş bir yere oturup Alaz’a baktım. O da bana bakıp “Gaye nasılsın,iyi misin?”

“Evet iyiyim de Polat hala gelmedi mi?”

“Birazdan burda olur.”

“Tamam”

“Gaye kuzum kolundaki yara için pasuman yapmalısın aralıklarla unutma tamam mı?”

“Tamam unutmam asıl sen unuttun herhalde ben de doktorum Meri.”

“Unutmam ben doktor hanım.”

“Neyse”deyip önüme döndüm. O ise bana öpücük atarak önüne döndü. O sıra Polat gelmişti.

“Herkes burda olduğuna göre şimdi planı herkese anlatabilirim. O psikopat yakalanana kadar göreviniz buraya haber vermeden gelmemek burayı bilmiyor o yüzden giderken dikkatli olun. Bir süre burada Berkan,Alaz ve ben kalıcak onun yanında.”

“Ama Mira da kalacaktı hani.”

“Hayır o kalmayacak çünkü o annenlerin yanında olacak onlara birinin dikkat etmesi lazım.”

“Tamam ama o nasıl dikkat edecek ki?” Dediğimde bana bakıp “Gaye güzelim dikkat edecek dediğim sanki adam gelince onunla dövüşecek değil ya bize haber verecek hem zaten korumalar var bir şey olmaz, oraya gideceğini zannetmiyorum.”

Bir şey demeyip sadece ona baktım o ise derin nefes alıp önüne döndü.

“Neyse herkes anladığına göre yemek yiyelim acıkmışsınızdır.”

“Polat seninle bir konuşalım mı?”dedi Alaz o ise onaylayıp yukarı çıktılar.

“Berkan bunlara güvenerek iyi mi yaptık kardeşim sen varsın ama içim rahat değil.”

Dedi Burak Berkan ise sadece ona bakıp “Bilmiyorum ama mecburuz Burki. Eğer onu korumak istiyorsak mecburuz o bize kardeşimizin emaneti.”

“Dikkatli ol eğer bir durum olursa hemen bana haber ver ben zaten emniyette o adamı araştıracağım ve Gaye için bir koruma emri çıkartacağım. Ne kadar işe yarar bilemem ama onlara güvenmek içime sinmiyor.”

“Haklısın Burki sen de bazı önlemler al bir tek onlara güvenmeyelim.”

“Özür dilerim”dedim bir anda onlar ise bana bakıp

“Sen niye özür diliyorsun Gaye.”dedi Berkan

“Senin ve sizin düzeninizi bozdum resmen.”

“Saçmalama istersen güzelim ben zaten polisim biliyorsun her gün bu şerefsizlerle uğraşıyorum. Kardeşimin başı beladayken onu koruyamayacak mıyım herkesi korumuş ben seni koruyamacak mıyım?”dedi Burak

“Korursun ama ben kendimi de korurum bu kadar niye korkuyorsunuz bir adam bana ne yapacak ki?”

“Bir adam olsa neyse güzelim de adamın arkasında güçlü birileri var.”

“Benim bilmediğim daha ne var Burak Berkan he daha ne bilmiyorum ya ben! Hayatım resmen boka döndü ya.”dedim artık dayanamayarak gözlerimden akan yaşla. Berkan sinirle saçlarını çekiştirip arkasını dönerken Burak benden gözlerini kaçırıyordu. Kızlar ise bana sarılarak destek oluyorlardı. Onlarında haberi yoktu eğer olsaydı durmaz bana hemen anlatırlardı. Ben ise artık yeni şeyler öğrenmekten o kadar korkuyordum ki benim peşimde neden güçlü bir adamın olduğunun bile nedenini bilmiyordum. Sadece oturup başıma daha neler gelecek diye bekler olmuştum. Karşımdaki adamlar ise sadece susup beni koruma derdindeydiler. Sanırım Polat’tan öğrenmemin daha doğru olduğunu düşünüyordular.

Ağlamaya devam ederken merdivenlerden sesler geliyordu. Polat inmiş tam bir şey söyleyecekti ki beni görünce hemen yanıma gelip “Gaye ne oldu neden ağlıyorsun?”

“Yoruldum.”dediğimde gözlerimin içine bakıp “Gayem güzelim benim anlıyorum seni çok zor zamandan geçiyorsun ama inan bana bunların hepsi geçecek.”

“Anlamıyorsun beni anlayamazsın Polat ben kimim artık onu bile bilmiyorum. Daha benden sakladıkların var değil mi? Ne saklıyorsun Polat?”

“Gaye zamanı değil.”

“Ne zamanı değil ya ne zamanı değil!”deyip önümdeki masaya tekme attım. Elime ne geçerse fırlatıyordum. Bir yandan ağlayıp bir yandan bağırıyordum. Artık her şey üstüme gelmişti ve çok dolmuştum. En son abim öldüğünde böyle bir patlamam olmuştu ve sakinleşememiştim tam 2 saat kriz geçirmiştim. Çünkü abim yoktu beni tek sakinleştiren adam yoktu.

“Gaye sakin ol lütfen canımın içi nolur.”diyordu bir ses ama kim olduğunu çözemiyordum.

“Yeter yeter yaa benim ne suçum vardı da böyle şeyler bana yaşattınız ben mutluydum ya niye hayatıma girdiniz.” Diye hem bağırdım hem de elimdeki ne zaman aldığımı fark etmediğim bardağı televizyona fırlattım. Televizyon parçalanıp her yerime camları fırlamıştı. Elimde hissettiğim acıyla elime baktığımda kocaman bir cam parçası girmiş kanıyordu. Fakat o kadar hissizleşmiştim ki canımın acısını bile hissetmez olmuştum. Çünkü kalbim ondan daha çok acıyordu. Ben elime bakarken biri kolumdan tutup beni kucakladı. Kokusunu duyduğum an onun Alaz olduğunu biliyordum hiçbir şey yapmayıp sadece boş bakışlar atıp beni götürmesine izin verdim. Bir odaya girip beni yatağa oturtup kısa süreliğine odadan çıkıp geri gelmişti. Elinde ilk yardım çantasıyla gelip elime pasuman yaptıktan sonra sanki kendime gelir gibi olduğumda yine kriz geçireceğimi hissederken o da aynı şeyi hissetmiş gibi hemen beni kendine çekip kafamı boynuna gömdü.

“Gayem ben burdayım hisset beni sevgilim.”

Dediğinde bende yanlarda asılı kalan kollarımı ona dolayıp kafamı boynuna iyice gömdüm. Derin nefes alıp kendime gelmeye çalışıyordum.

“Aferin güzelime benim şimdi biraz daha iyisin değil mi?”

Hiçbir şey demeyip aynı pozisyonda durdum. Abim öldüğünden beri kriz geçirdiğimde beni sadece ilaçla sakinleştirmeye çalışırlardı. Ama ilk defa abimden sonra biri beni 2. Kere sakinleştirmişti. Biri Polat’ın abim olduğunu öğrendiğimdeydi biri de şimdiydi.

Ağlamaktan yorulan gözlerim krizden yorulan vücudum dayanılmaz haldeydi. Gözlerim kapanıyordu ve daha dazla direnmeyip kapatmıştım gözlerimi. En son duyduğum şey ise

“Seni çok seviyorum Gaye seni asla bırakmayacağım.” Diyen Alaz’ın sesiydi. Beni annem bile bırakmış Alaz sen niye bırakmayasın.