Hülya'nın Hikayesi [I-III]

I

1990'larda Mardin Midyat'ın bir köyünde babası koruculuk yaparken, köyde çıkan bir çatışma ve sonrasında oluşan huzursuzluk sonucu önce Antalya'ya, bir kaç yıl sonra da İstanbul'a yerleşmişler.

Hülya, İstanbul'un yoksul semtlerinden biri olan Kağıthane'de eskiden boklu dere diye tabir edilen, Çingenelerin de yaşadığı, şimdiki haliyle rezidansların yapıldığı zengin bir muhite dönüşen 4.Levent’te dünyaya gelmiş.

İlkokulda çingene çocuklarıyla birlikte okumanın zorluklarından bahsetmiş, sonralarda ise bunun nasıl bir avantaja dönüştüğünü söylemişti. Sanırım sosyal hizmet okumasında bunun payı vardı.

Yoksul bir mahallede yaşamanın hele de doğulu bir ailenin kızı olmanın giyiminden tutun da hal ve hareketlerine, beden tasarrufuna değin bir çok durumda "elalem ne der" kaygısı sizi yönetir. İnternetin neredeyse olmadığı zamanlardı bu yıllar. Herkesin gözü ekranda değil herkesteydi. Mobese teyzeler yıllarıydı. Hatta bir keresinde düşük bel pantolon giyip, saçlarını maviye boyattıĝında gelen ilk tepkiler, anne ve babasından değil, abisinin arkadaşlarının işlemeleri yüzünden abisinden gelmişti. Sonra tüm apartman neredeyse dolaylı ya da dolaysız kıyafet ve şekil tercihine söz söylemişti. Can sıkıcı bir durumdu Hülya için. Bir an önce okulunu bitirip, bir kaç mahalle ötedeki liseye geçip nefes almak istiyordu. Belki de yılların hızlı geçeceğini umup uzak bir şehirde üniversite okumak istiyordu. O da olmuştu ya. O yılların üstünden çok yıllar geçmiş, nihayet Konya'ya öğrenci olarak gelmişti.

Gel de bunu Hülya'ya sorun. O eski yoksul günleri hatırlamak istemese de büyük bir iştahla anlatmaya devam ediyordu.

II

Babası 2000'lerin başında, İnternet kafe işletmeye başlamıştı. O yıllarda her evde internet olmadığından insanlar daha çok da çocuklar, kafeye gelip saatlerce internete takılırmış. Rojda da arada babası ve abisine yardıma gider, gitmişken de interneti kurcalarmış. Orada da konuşulan konular, konuşma şekli ilgisini çekermiş. Bazı çocukların parası bittiği halde internete takılmak istemesiyle ortaya çıkan tartışmaları hayretle seyredermiş. Babalarının çocuklarının kolundan zorla tutup götürmelerine de şahit olmuş. MSN üzerinden kızlarla flörtleşme yollarını öğrenmiş, erkek dilini çözmüş; icq üzerinden yabancı kız ve erkeklerle iletişim kurmanın yollarını öğrenmişti.

III

O yıllar çabuk geçmiş, şimdiki adıyla ortaokul, o yıllardaki adıyla ilköğretimi bitirmesiyle, sınav puanıyla Beşiktaş'ta iyi bir anadolu lisesine kazanmıştı. Hayali gerçek olmuştu. 2000'lerin başlarında Kağıthane'de metro olmadığından dolayı Hülya, iki otobüs değiştirerek Beşiktaş'taki liseye gidiyormuş. Bu gelip gitmeler sırasında, İstanbul Teknik Üniversitesi Ayazma kampüsünde mühendislik okuyan bir gençle tanışıp, sevgili olmuşlar. Bu sırada yine mahalleden ve uzaktan akraba olan aynı zamanda aynı okulda okuyan bir çocuğun da gönlü Rojda'da olduğundan, kıskançlıkla hareket ederek, önce Rojda'nın abisine ve sonra da babasına haber uçurarak ailede bir kriz çıkmasına neden olmuştu. O yıllarda henüz gelenekler bireylerin kaderlerinde söz sahibiydi. Haliyle, o yıllarda ve öncesinde hala basının dilinde olan Batman'daki ve ardından Mardin’deki kız intiharları ve töre cinayetlerine rağmen, akrabalardan oluşan aile meclisi toplanmış, namus meselesi ciddiyetiyle henüz reşit olmamış bir kızın kararları ve davranışları ele alınmış ve okuldan alınıp, mahalleye yakın başka bir liseye alınması karara bağlanmıştı. Kabul görmeyen diğer büyük şu karardan ise neyse ki dönülmüştü: "Hülya'nın okuldan alınıp, hemen akrabaların çocuklarından biriyle evlendirilmesi". Hülya, dün gibi kendisi hakkındaki bu kararları öfkeyle anlattı. Nasıl bir azimle okumaya sarıldığından bahsetti. O çocuk da yalan olmuştu.

Hülya da durur mu güzel kız. Ertesi yıl okulundan bir çocukla sevgili olmuşlar. Onunla gizli gizli Beşiktaş sahile kaçtıklarını yine mahalle aşiretinden birileri görüp, ispiyonlayınca bu defa Hülya'yı zor zamanlar bulmuştu.