Rüya'yı Görmek [V-VI]

V

Rüya...

Rüya gibiydi.

Gözümüzü kapattığımda güzel yüzü gülümseyişi, utangaçlığı gitmiyordu belleğimden. Allah'ın bir lütfuydu. Sonraları Tanrı'nın bir cezası...

Rüya, rüya gibi ama aynı zamanda asi bir coğrafyanın kızıydı. Karadenizli. Babasının işi nedeniyle bu anadolu şehrine taşınmışlar. Lise 2 öğrencisiydi. Onu anlatmak ve yazmak benim için bir zevk olsa da yazmaya kalbim dayanmayabilir. Şimdiden sigaramı söndürmeden diğerini yaktım bile. Onca yıl geçmesine rağmen onu unutamıyor, hala onu seviyordum ve hala onla yaşadığımız acı dolu yıllar zihnimden karanlık bir kasabaya bir kasırga vurmuş da tek kalmış bir çocuğun çaresizliği gibi geçiyordu.

VI

Tramvaydaki o ilk gördüğüm gün, elektrik çarpmış gibi irkilmiştim. Kalbim yerinden çıkmış gibiydi. Ama birden hem utandım hem de arkadaşlarımın dalga geçmelerinin etkisiyle yönümü ondan başka yere çevirdim. Düşündüm. Birden aklıma. Belki birkaç saniyeliğine overthinking yaptım.

Yıllar önce üniversiteye kazandığımda dua almak için gittiğim bir Bektaşi dedesi "Eline, beline, diline" dikkat etmemi öğütlemişti. Şart koşmuştu. Ve daha önemlisi bana "Kızlarla arana 1 metre mesafe koydum oğul" demişti. Söz vermiştim. Bu söz beni ikilimde bıraktı. Şunu anımsıyorum benim kızlarla mesafeli oluşum, kişisel özelliğimin etkisiyle değil sözümün ahlaki sonucuydu. Kişiliğim oysa ki kızlarla iyi ilişkiler kurmaya meyilliydi. Ürktüm açıkçası. Uzaktan da sevebilirdim pekala.