Yeni Bir Aşka Yelken Açmak [II]

II

Yine günler günleri, haftalara haftaları kovaladı. Okulun son günlerindeydik. Gözümüze düşüp gönlümüze henüz düşmeyen aşk siluetleri birden canlanmış, parıldamış, cıvıldamıştı. Eros'un okları delip geçiyordu.

İşte o günlerden bir gün bir kıza tutuldum. İletişimde okuyan birinci sınıf bir kızdı bu. Arkadaş grubumuzun ortak tanıdığıydı. İlk görüşte aşk gibiydi. Kafede buluşmuştuk. Birden ona sıcaklık hissettim, kanım kaynadı. Çok içten bir kızdı. Hızlı ve neşeli konuşuyordu. İlgilerimiz ortaktı. Aynı müzikleri seviyorduk, aynı dizileri izliyorduk. Mardin'liydi. Doğu'lu kızları hep çok sevmişimdir. İyi hissettiriyorlar genelde. Sanırım bölgedeki yoğun ataerkil ve patrimonyal kültür, kızları rahatsız ettiği için benim gibi biraz ilgili ve nasıl söylesem daha naif erkeklere yönleniyorlar. Şiir okuyup, yazdığımından bahsedince, hele de türkülere bayıldığımı öğrenince çok hayran hayran baktığını görmüştüm. Ama ben ona, onun bana hayranlığından daha da hayrandım. Her ikimizde konuşmamızdaki ağız farklılıklarını gizleme eğilimdeydik. Ben köylü ve egeli ağzımı, o ise doğulu (Kürt) ağzını perdelemeye çalışıyorduk. Tek samimi olmayan buydu ortamda.

Biz gruptan ayrıştık. Müsade istediğimizde gruptakiler "Oooo, yeni bir aşkkk" diye dalga geçtiklerini duyup gülüştük. "Yürüyelim mi" dedi.

Şehrin en işlek ve kalabalık caddesinde henüz çıkma teklifinde bile bulunmamışken elimden tuttu ve yürümeye başladık. Bana "şiirlerimden bahsetmemi" istedi. Bahsettim. Ama şiirden çok roman yazma fikrimin olduğunu, çok iyi roman okuru olduğumu, bir gün mutlaka romanımı yayımlatacağımı söyledim. Çok sevindi. Onu daha da sevince boğan romanımda senden bahsedeceğim dememdi. O zaman durdu ve ben sana hikayemi anlatayım o zaman. Ama bu hikayemi anlattığımda sakın benden soğuma, sana güveniyorum dedi. Olur mu saçmalama. Sen de bana güven dedim. Başladı anlatmaya: