35. Bölüm

MİABALAAARRRR. YİNE BEN(YAĞMUR). Şu falliğe trip attığım için yoktum beni affedin olurmukinee. Götüne sokmuş çıkamış buraları ve ben şimdi toparlıycamm. Hazısanız başlıyorummm.

İsminden-

Aslında geildiğim ortam değildi sadece herşeyin çok üzerime geldiğini hissediyordum. İntihar etmek hala seçeneklerimin arasında olmalıydı bence.

Anlık ismin;

(özlediniz dimi çatlak beni)

Karşıya geçecektim ama şuan kafamı toparlayamıyordum. Oyüzden çantamdan kulaklığımı çıkadım ve bir şarkı açıp kulağıma taktım. Karşıya geçerken sağıma soluma veya önüme bakmıyordum. bakışlarım ayaklarımda minik adımlar atıyordum. Ama şiddetli bir sarsılma hissettiğimde gözlerim bir saniyeliğine kapanmıştı. Ve açtığımda bulanık görüyordum, yere yığılmıştım ve kanlar içindeydim. Çevremde insanlar toplanıyordu. İntihar etmeme gerek kalmamıştı sanırım. Kendimi Daha fazla zorlamayıp derin karanlığa bıraktım.

-O an Yağmur, Necip ve Semih'in kalbi sıkışmıştı. Sanki bir şey hissetmişlerdi.-

Yağmur bu dürtüyle İsmine ard arda mesajlar attı.(Semih utansın anca) cevap gelmeyince küfretti. "Kahretsin. Sikeyim Böyle işi." Ardından arama yaptı.

-Kaza yeri-

Bir kadın çalan telefonun sesini duyup telefona uzandı ve aramayı cevapladı. Açar açmaz Yağmur'un sesi geldi "Alo İsmin İyi misin? Ben çok özür dilerim. Alkolun etkisindeydim yemin ederimki." Yağmurun sözlerini kadın kesmişti "Arkadaşınıza araba çaptı ben size konum atayım isterseniz." Diyip telefonu kapattı. Yağmur'un bir kaç saniye ağzı açık kaldı. Ne demişti o? Kaza mı? Olamazdı. kardeşi gibi gördüğü, Kardeştende öte hissettiği.. Ama kendini hemen toparladı. ve Önce kadının attığı konumu Necip'e yolladı. Sonra kendini dışarı attı. konum yakındı bu yüzden koştu. Sadece koştu.. Araba kullanabileceğinide sanmıyordu zaten. Kaza alanına ulaştığında Yerde kan içinde yatan İsmin'i görünce çığlık attı. Hemen oraya koştu. İsminin yanına çömeldi ve kafasını kucağına aldı. Onu böyle görmeye alışık değildiki o. "Ambulans" diye bir çığlık daha attı. "trafik varmış gecikecek" dedi bi adam. "Arabası olan yok mu" Diye bağırdı çaresiz bir sesle. Ama o anda Ambulansın sesi duyulduğunda ondan önce sağlık çalışanları geldi. Ve İsmini Sedyeye yatırıp Ambulansa bindirdiler Yağmur da hemen arkasından Bindi. Daha önceden kurduğu gruba hastanenin adını yazdı ve kısaca 'İsmine araba çarpmış' yazdı. Sonra telefonu kapattı ve donuk bi şekilde yapılan tedaviyi izledi. Onu izlerken aklına İsmin'in o hastayken onu tedavi edişi geldi. Ama o şuan yatıyordu sedyede. kıpırdamıyordu bile. Mümkün müydü. İmkansızdı. Ama olmuştu..

-Herkes hastanede toplanmıştı ve İsmin ameliyattaydı. Yağmur Donuk Donuk bakıyor arada 'Benim yüzümden. Yanında olmalıydım. Allah benim belamı versin.' Şeklinde sinir krizleri geçiriyordu. yere çökmüştü bitik haldeydi. Necip, ağlıyor kendine küfrediyordu. Nur sadece kendini suçluyordu. Semih'in omuzları çökmüştü dalıp duruyordu. oda arada kriz geçiriyordu sırtı duvara yaslıydı. Durgundu. Kızlar ise ağlıyordu. Barış Zeynep'in yere çökmesine izin vermemiş sarılıyordu. Diğerleride aynı bu şekildeydi-

Kapıdan Oğuz girdi. omuzları çöküktü. Semih'in yanına ileledi "Çarpan adam alkollü. Kim olduğunu tespit ettik ama kaçmış şerefsiz." dedi Semih'e. Semihse sadece bakıyordu Abisine. Oğuz kardeşinin çaresizliğini görünce içi sızladı. Omzundan tuttu onu kendine çekip sarıldı.(Bu arada maskenicikra acılmıs arklar) "Bişey olmaz ona merak etme" dedi sessizce. Bi kaç saniye daha sarıldıktan sonra Oğuz Yağmurun yanına gitti. Yağmurun gözleri şişmişti sürdüğü rimeli akmıştı bir saniye bile ayrılmamıştı ameliyathanenin önünden. Oğuz onun tam çapazına çömelip "Bana bir bakar mısın?" dedi. Ama Yağmur tepki vermedi(Bağlantı koptu oğuzcum tekrar dene) Bu sefer Oğuz, Yağmurun çenesini narince tuttu ve kendine çevidi. Donuk gözlerle ona bakıyodu Yağmur. "Yanında olmalıydım. İğrenç bi insanım ben İsmin haklı"(Niyet ettim piskolojinizi bozmaya) Oğuz, Yağmura dahada yaklaşıp Yağmurun kafasını kendi boynuna yasladı. Yağmur titrediğini o an fak etmiştiduyguları donmuştu. Yok olmuştu sanki. İsmin yokken önemide yoktu zaten hiçbirşeyin. Yağmur sessiz sessiz ağladı. Oğuz da hiç bir şey demeden sadece sarıldı ve saçını hafifçe okşayıp minik minik öpücükler kondurdu.

-4saat sonra-

Doktor ameliyathaneden çıktığında herkes ayaklandı. "Ne oldu doktor! İyimi kardeşim!" dedi Necip hemen. Doktor gülümsedi. "Ameliyat başarılı geçti. Birazdan odaya alınacak. Yaklaşık yarım saat sonra görebilirsiniz" Dediğinde herkes derin bir nefes aldı. Yağmurda o anki rahatlıkla gözlerini kapatınca arkasındaki koltuğa yığıldı. Uyuyakalmıştı. Ekip hafifçe kıkırdadığında Zeynep üzerindeki ceketi çıkarıp, Yağmurun üzerine örttü.

-İsmin Uyandığında-

Dudaklarımın ve boğazımın kuruduğunu hissediyordum. Hafifçe gözlerimi Araladığımda kaşımda ağlayıp bir şeyler söyleyen Yağmur'u Koltukta oturan abimi ve sağ tarafımdaki Semih'i bulanıkta olsa görüyordum. "Su" diye mırıldandığımda Abim hemen başını kaldırdı ve güldü. Hemen kalkıp Su doldurdu. Semih Bir şeyler mırıldandı "Uyandı" diyordu kendi kendine zorda olsa duyuyordum. Yağmur ise ben uyandığım anda kenara çekilmişti. Abim beni hafifçe kaldırıp Suyumu içirdikten sonra Yağmura baktım. İlk defa makyajsız görüyordum. Gülümsemeye çalıştım. "Gel buraya zilli" dedim hafifçe. O da gülerek yanıma geldi.

Baş ağısından ölüyorum şuanlı. yarın yazarım öptüm muah