Ne oluyor ?
Sabah evdeki sesleri duyunca yataktan hızlıca kalktım. Saat 9 olmuştu ne çok erken ne de çok geçti. Odamdan çıkınca evdeki tanımadığım adamları gördüm. Yüzümde oldukça anlamsız bir ifade vardı. Bir dakika bu adamların Furkan'ın odasında ne işi var ? Hızlıca annemi bulmaya başladım zaten ev çok büyük değildi. O yüzden bulmam pek zor olmamıştı.
"Anne bu adamlar Furkan'ın odasında ne yapıyor?"
"Sanada günaydın Ayça." diye yanıtladı annem. Ardından "Furkan uzun zamandır bir balkon istiyor odasına onun için geldiler."dedi ve ustaların yanına yöneldi.
Furkanlar daha gelmemişti fakat yaklaşmış olmalılar. Odama tekrar gidip üstümü değiştirdim. Altıma siyah bir eşofman, üstüme ise oversize mor bir t-shirt ve crocslarımı giydim.
Makyaj masama geçtim biraz kapatıcı ve biraz da gloss sürdüm. Taa ki araba sesini duyana kadar gayet sakindim. Sesi duyduğum gibi merdivenlere doğru koştum.
Çok garipti normalde karşılanan hep ben olurken şimdi karşılayan olmuştum. Hızlıca yanına koştum o sırada o da bana koşmaya başladı tabii. Ortada buluştuk ve sıkı sıkı sarıldık. Ben Elif ablaya doğru yöneldim o ise bavulları alıp yukarı çıkmaya başladı.
"Elif abla her gördüğümde daha da gençleşiyorsun var ya maşallah sana."diyince Elif ablanın utandığını anladım. Biraz bana iltifatlar ettikten sonra eline orada kalan çantaları alıp yukarı çıkmaya başladı bende peşinden gittim.
Hep birlikte salona geçip oturduk. Biraz özlem giderdikten sonra annemle Elif abla ustalara çay hazırlamak için kalktı. Furkan'la tek kaldık. Furkan öncekl senelerin aksine çok çekingen davranıyordu. Yavaşça söze girdi.
" Seni rahatsız etmek istemiyorum fakat odama balkon yapıldığı için eşyalarım birazdan buraya gelecek ve ben senin oranda kalacakmışım eğer rahatsız olursan ben aşağıda arabada da kalabilirim."diyince üzüldüm. Furkan beni ilk defa bu kadar üzmüştü onun beni rahatsız ettiğini düşünmesi içimi parçalamıştı.
"Furkan biz bebeklikten beri beraberiz ve bir kere bile senden rahatsız olmadım o yüzden böyle düşünme. Hatta istersen bu gece sabahlayalım ne dersin ?"dedim.
Bana güldü ve teşekkür etti. Ardından onu odama yolladım biraz uyuması gerekiyordu yol yorgunuydu. Israr etmeden odama yöneldi. O uyurken bende biraz telefona baktım yemek yemedim onun uyanmasını bekledim.
Bir iki saatin ardından Furkan uyanmıştı. Ben arka bahçede ki hamakta oturuyordum sanırım annemler söylemişti burada olduğumu. Furkan yanıma doğru gelirken bende oturduğum yerden bir yana doğru kaydım. Furkan yanıma oturduğunda hanım derin düşünceler içinde olduğumu anlamıştı. Evet, düşünüyordum hemde Doruk'u düşünüyordum ama tamamen yanlışlıkla düşünüyordum.
"Bir sorun mu var ?"dlyerek konuşma başlattı.
"Hayır. Neden soruyorsun ki ?"
"Seni 18 yılın ardından ilk defa bu kadar düşünceli görüyorum."dedi.
Evet, size de dediğim gibi düşünüyordum fakat sadece Doruk'u değil, Furkan'ın bana niye bu kadar soğuk davrandığını da düşünüyordum.
"Furkan bana neden bu kadar soğuk davranıyorsun ?"dedim ve derin bir nefes aldım.
"O gün hastaneye yattığında yanında olan çocuk sevgilin miydi ?"diye sorduğunda şok olmuştum. Doruk'tan bahsediyordu. Bir saniye o neden bunu sormuştu ve işin ters tarafı beni Doruk ile sevgili sandığı için mi soğuk davranıyordu.
"Hayır tabiki de sadece arkadaşım."
"Furkan ne oluyor?"dlye sordum sinirlenmiştim çünkü söylediği şeyler çok saçmaydı.
Eline telefonunu aldı sanırım bir şey arıyordu biraz bekledim. Bana bilinmedik bir numarayla olan yazışmalarını gösterdi. Profilden anlamıştım bu Doruk'tu . Ama neden Ayça'dan uzak dur yazmıştı. Ne inanamıyorum Furkan bana bu yüzden sormuştu. Doruk ona Ayća ile aramda olanları ona sor istersen yazmıştı ve Furkan da bu yüzden bizi sevgili sanmıştı.
"Bu Doruk ama aramızda hiçbir şey yok sadece takmış bana kafayı okulda sürekli boyumla dalga geçiyor o kadar."diyebildim yaşadığım şokun üstüne.
"Banapek öyle gelmedl Ayça."dedi ve telefonundan okulda Bodrum katta konuşurken ki resmimizi gösterdi. Ay inanamıyorum. Tam cevap verecektim ki yanımdan kalktı ve eve doğru ilerledi. Şu an ne oluyordu anlamıyordum Furkan beni mi kıskanıyordu ? yoksa arkadaşlığımız bitecek diye mi korkuyordu.
Akşam olmuştu ve hâlâ konuşmamıştık yemek yedikten sonra ben tekrar hamağa indim. Furkan ise hamağın az ilerisinde duran kahverengi masa takımına oturdu . Artık gece olmuştu oturduğum yerden kalktım Furkan'a " Yatmaya gideceğim geliyor musun ?"dedim.
"Gere yok Ayça, Doruk ile araba gitmek istemem."dedi. Bende cevap vermeden direkt uzaklaştım oradan. Odama doğru ilerledim ve kapımı hızlıca kapattım.
Bu bölümü de bitirdim umarım beğenmişsinizdir.
Lütfen yorum yapıp beğenir misiniz ?
Ve ileriki bölümlerde neler olsun bir fikriniz varsa alabilirim.
Sırada ki bölümü atmam biraz uzun sürecek gibi çünkü yeni kurgulara başlayacağım.
Okuduğunuz ve beğenip yorum yaptığınız için teşekkürlerrrr. 💞💙
| Okur Yorumları | Yorum Ekle |
