Hamra

Uzun bir yürüyüş ardından varmıştık ama o kadar yorgunduk ki ayakta uyuyorduk. Masalardan birine oturup tam uyuklayacaktık ki Mertcan'ın "Görkem'i ara bir daha öldü sanırım" sesiyle irkildim. Babasının söyeldiklerinden sonra ona bir daha ulaşamamıştık.

Arama tuşuna bastım ve bu sefer diğer aramalarımdan farklı olarak telefonu çalmaya başladı. "Çalıyor!" dedim heyecanla. Tam Mertcan'a dönecektim ki gelen " Alo?" sesiyle kafamı telefona geri çevirdim.

"Görkem! Nerdesin sen öldün sandık." dedim telaşla. "Ne ölmesi be nerdsiniz çabuk söyleyin geleyim hemen, Mertcan'a versene bi telefonu" Koşar adımlarla telefonu götürdüm ve hoparlore almasını istedim. "Nerdesin lan at kafası!" sesiyle dehşetle kafamı çevirdim .

Mertcan'ın başkalarına karşı daha kaba olduğunu bir kez daha anladım.

Konuşmaları bitti ve öğrendiğim kadarıyla meydanda buluışacaktık. Kalkmaya yeltendik ki karşıdan gelen tanıdık silüetle miyop olan gözlerimi kısarak tanımaya çalıştım. "Ne japon gibi kısık gözle bakıyosun kızım benim lan!". Bu Efe! Eski bir arkadaşım uzun zamandır görüşemiyorduk. Efe'nin "Arkadaş kim?" sorusuyla duraksadım. Mertcan'ı kastediyordu. Sahiden biz Mertcan'la ne olduğumuz hakkında bir fikrimiz yoktu.

Kekeleyerek ''A-arkadaşız'' diyebildim sadece.

Mertcan ile Efe iyi anlaşmış olacak ki 15 dakikadır aralıksız futbol konuşuyorlardı. Ben hiçbir şey anlamadığımdan sadece oturup telefonla oynamıştım.

''Hadi meydana doğru gidelim Görkem gelmek üzeredir.'' dedi Mertcan. Bu sözüyle hepimiz ayaklandık. Efe,Meto ve ben meydana doğru yol aldık. Meydana vardığımızda Görkem ile karşılaştık. Görkem'in ''Hadi Meto geç kaldık gidelim amına koyayım!'' sesiyle merakıma yenik düşerek ''nereye'' soruma engel olamadım. ''Bi arkadaşlara sözümüz vardı ya önemli değil.'' demişti Mertcan.

Ama bana hiç güven vermiyordu.

''Peki'' diyerek geçiştirdim. Efe ''Bizde beraber takılırız Ece ne dersin ? Açsındır şimdir bir şeyler yeriz.'' dedi. Mertcan gitmeseydin ne olurdu! Efe peşime takılacak şimdi. ''E hadi bize müsade o zaman.'' Görkem ile Mertcan uzaklaşırken Efe bana bir şeyler söylüyordu ama ben onun söylediklerine odaklanamıyordum. Aklım halen Mertcan'daydı.

Kolum çok acıyordu ve sanırım hastaneye gitmeliydim. Ama aynı zamanda Efe'den nasıl kurtulacağımı düşünüyorum. '' Hadi kalkalım hastaneye gideceğim zaten.'' sözümle Efe'nin dikkatı bana döndü. ''Ben götürebilirim istersen ?'' sözüyle derin bir iç geçirdim. Ben bu çocuktan kurtulamayacak mıydım ? ''Hayır gerek yok anneme yazdım zaten o beni bırakacak düşündüğün için teşekkürler.'' dedim ve koluma giren ağrıyla sessizce inledim.

Çarşıdan yukarıya doğru yürürken aklım halen Mertcan'daydı. İçimden ''Neden bu kadar kafana takıyorsun Ece ? Nasılsa bugün var yarın yok.'' diye geçirmeden edemedim.

Hastaneye vardığımda kalabalığı görüp sıkıntıyla iç geçirdim. Sonunda sıra bana geldiğinde:

"Şikayetiniz nedir?"

"Balkondan düştüm kolum ağrıyor." şaşıran gözlerle baktı.

"Sağ taraftan çağıracaklar."

Hastaneye gelmez olaymışım. Bütün aletlere lünaparkta oyuncaklara biner gibi binmiştim.Tam sonuçları almış gidecekken annemin yüksek sesiyle irkildim. "ECE SEN MAL MISIN BANA NEDEN HABER VERMEDİN NASIL DUYMADIK-" "Anne nolur bağırma iyiyim sorun yok." Zar zor annemi de ikna edip hastaneden çıkabilmiştik.

Eve vardığımda hala aklıma mertcan geliyordu. Neden özlüyor gibiydim? Uzun zaman sonra ilk defa çok mutlu ve huzurlu hissetmiştim sanırım. Ama o kadar yorgundum ki bunları düşünürken uyuya kalmıştım.