Tanıdık dostlar

İnsan hiç değer vediğini, sevdiğini en önemlisi ailesini unuturmu?İ

Rusya'ya ineli tam 5 saat olmuştu, ıvan bizi kendi evinde ağırladı ve neler olup bittiğini analttı. "Bulabildin'mi onları ıvan" diye ümitsizce sordum.

"Hayır bu gidişle bulmam zor ama" , lafını keserek "ama ne "diye sordum. "Ama içinizden en azından biriniz onları hatırlasay'dı bulmak daha kolay olurdu" diye konuştu. Ona cevap vermedim, "aslında belki hatırlıyoruzdur ama bir sonuca varamıyoruzdur" diye konuştu Salih, Murat keyifle "nasıl lan" dedi.

"Mutlaka olmalı patlamadan önce kesik kesik hatırlıyorum evliydim lan ben" Salihin sesi sistemle çıkmıştı. "Önemli olan yüzlerini hatırlamak abi" dedim, ıvan bana bakarak "en azından ufaktan hatırlarsanız , sonuçta hafıza çok kuvvetlidir Nil" dedi ıvan. " Hava alıcam size iyi eğlenceler" dedim. Deri ceketimi alıp kendimi rusyanın soğuk sokaklarına attım. O patlamada yanımızda 4 kişi daha vardı bunu biliyorum, bu ekibi ben kurdum. Biz on kişilik bir ekiptik, ekipten bile fazlasıydık. Kimsesiz hayatta amacı sadece yaşamak ve intikam olan 10 sokak çocuklarıydık.

Düşüncelerimin arasında gidip gelirken kendimi bir parkta bulmuştum, adım atmayı bıraktım ve sadece baktım ayaklarım beni kendi kendine buraya getirmişti. Kar hafiften yağıyordu boş parkta en yakın banka oturdum, gözümün önüne tekrardan o sahne geldi. Telefon kapandı biri beni korumak için üzerime atladı, o kişi Salih, Marcus, Lucas ve nede murat'tı , kafamı geriye atıp "nerdesiniz be nerdesiniz" diye sesli bir şekilde konuştum belki belki gelirler diye.

                                        ...

"Buradan tüm dostlarıma davetime icabet ettikleri için teşekkür ederim". Murat bana bakarak "bizim göbekli konuşmaya başladı" dedi. Ona sadece sırıttım, "şimdilik eğlenmenize bakın" dedi ve bize doğru geldi. Kadehimi yeniledim "hoş geldin Karahanlı" bana uzatılan ele baktım, kadehimi masaya bıraktım ve "hoşbuldum birişah bey" diye adını vurgulayarak karşılık verdim, tek tek herkesle selamkaştıktan sonra "sarrafı aranızda göremiyorum" diye keyifler konuştu. "Birşah bey arkanıza bakmanızı tavsiye ederim" diye konuştu murat. Birşah Murat'ın dediklerine anlam veremedi, sarraf elini arkadan birşahın omuzuna koyarak "sende hoşgeldin birşah" sert ses tonuyla konuştu.

Birşah yanımızda buz kesilmişti ve ağzından sadece tek bir kelime çıktı "hoşbuldum" dedikten sonra yanımızdan kaçarak gitti.

"Toplantı ne zaman" diye sarrafa sordum. " Bir saat sonra" dedi.

Yanlarından ayrılarak "marcus yarım saat sonra yanıma gelin" dedim, "merak etme başkan bizi kimse yiyemez" dedikleriyle ona güldüm ve partinin olduğu salondan çıktım, asansöre bindim kendi katıma çıktım ve "Nil" birinin bana seslenmesiyle durdum ve arkamı döndüm "tanışıyor muyuz" diye bana seslenen kişiye baktım. "Çeliği kurtarmıştın sen hatırladın mı" dedi "ha siz" ona gülerek baktım ve baştan aşağı süzerek "demek ki aynı pisliğin insanıyız" dedim.

"Evet öyle" başka bir şey içinde konuşacak'ken "tarık" diye uyarıcı bir tonda tarığın lafını kesti, yanımıza hızla gelerek öfke dolu bakışlarla tarığa baktı. Onlara baktım ve "neyse toplantıda elbet görüşeceğiz" diyerek odamın kapısını açtım, içeri girmeden önce tarığın sol kolunda ki dövme dikkatimi çekmişti ama asansöre binerek göz hizamdan çıktılar. Odaya girip kendimi nereden geldiğini anlamadığım sarhoş edici o koku ile yatağa bıraktım ve uyudum.

Bölümü nasıl buldunuz?

Sizce nil her şeyi haytırlayacakmı veya tarık söyleyecekmi yorumlarda fikirlerinizi belirtin!!!!!!!