Bölüm 14

-BÖLÜM 14-

Renny, diğer hizmetçiler ve annem kanlar içinde yerde yatıyorlardı.

“Anne!”

Yanına koştum. Nabzını kontrol ettim. Yavaştı.

“Regina…” diye fısıldadı annem. Sesi zor çıkıyordu. Bir dakika, Annem konuşuyor muydu?

“Yatak odasında 2. Çekmece deki mektubu oku. Seni seviyorum.” Diyebildi zorla.

“Anne seni katil mi yaraladı?” diye sormuştum ki cevabımı alamamıştım.

Ölmüştü. Nabzı yoktu.

“Anne! Anne beni duyuyor musun? Cevap vermelisin. Katil kim?” diye sordum. Annemin vereceği bilgi işimizi kolaylaştırabilirdi. Ama artık ölmüştü. Cevap veremezdi.

Sarayın kapısı hızla açıldı. Babam gelmişti. Şaşkın gözlerle etrafa göz gezdirdi.

“Regina! Onlara ne oldu?” diye sordu. Ağlamaklı bir sesle cevap verdim.

“Bilmiyorum. Katil yapmış. Annem öldü!”

“Ne?”

Babam şaşırmakla meşgulken aklıma Renny gelmişti. Eğer henüz ölmediyse katilin kim olduğunu söyleyebilirdi.

Renny’e doğru koştum. Nabzı yoktu. Geç kalmıştım.

“Ellie!” diye bağırdım. Cevap gelmedi. Tekrardan bağırdım fakat yine cevap gelmedi. Herkes buradaysa ve yara aldıysa Ellie neredeydi?

Dolabın içinden bir ses geldi ve daha sonrasında açıldı. Penny’di.

“Ben, çok özür dilerim. Öleceğimden korktum. Ve dolabın içine saklandım.” Dedi.

“Perry, çabuk askerlere haber ver. Gidiyoruz.” Dedim ve hızla odama çıktım. Çantamda yeteri kadar yiyecek ve içecek kadar su var mı kontrol ettim. Odamdan çıktıktan sonra yatak odasına doğru ilerledim ve masanın üstündeki mektubu aldım. Aşağıya geri indim. Askerler çoktan gelmiş ve hazır bir şekilde beni bekliyorlardı.

“Regina! Nereye gidiyorsun?” diye sordu babam.

“Yarım kala görevimi tamamlamaya. Haydi, çıkıyoruz. Ormana doğru gitti.” Dedim. Ben görmemiştim ama Perry söylemişti. Dışarı çıktık ve hepimiz atlarımıza binip ormana doğru yola çıktık.

Ormana giriş yapmıştık. Bazı ağaçlarda kan vardı. Bazılarında ise Ellie’nin bana verdiği ayıcık vardı fakat kanlıydı. Korkuyordum ama belli etmemeye çalışıyordum. Tüm bunlar ne demekti?

Ellie’nin verdiği ayıcık elimdeydi. Kendimi bir nebze de olsa güvende hissetmem için elime almıştım.

“Orada!” diye bağırdı Victor. Kaçmaya başlamıştı. Biz de koşmaya başlamıştık. Kovalamaca oynuyor gibiydik. O kaçıyordu biz ise yakalamaya çalışıyorduk. 10 dakika kovalamaca oynadıktan sonra yakalamıştık.

Görev bitmişti. Biz kazanmıştık.

Kurtulmak için çırpınıyordu. Ama artık çok geçti. Otta yoktu. “Otto nerede?” diye sordum.

“Buradayım!” dedi ellerini arkadan tuttuğu diğer katille gelen Otto. İkisi de yakalanmıştı.

“Bakalım sen kimsin?” dedi Victor. Pelerinin şapka kısmı aşağıya doğru çektiğinde gördüğüm o tanıdık yüz, elimdeki ayıcığın yere düşmesine sebep oldu.

“Ellie?”

Katil Ellie miydi?

Otto da diğer katilin pelerini de açınca hayatımın ikinci şokunu yaşamıştım.

“Erica?”

Ellie, şimdiye kadar hepimizi kandırmıştı. En çok da beni.

“Şehre geri dönüyoruz.” Dedi Asher. Hepimiz atlara binip Ellie ve Erica’nın ise üstü arandıktan sonra askerlerin arkalarına ayakları ve elleri ayakları bağlı bir şekilde bindirildi.

Şehre ulaştığımızda çoktan katillerin yakalandığı duyulmuştu. Alkışlarla karşılanmıştık. Katiller bulunduğu için sevinmeli miydim yoksa katillerin birinin ablam birinin de en yakın arkadaşlarımdan biri olduğuna mı üzüleyim bilmiyordum. Karışık duygular içerisindeydim.

Erica’nın annesi Kraliçe Lara ağlıyordu. Biricik kızlarının böyle bir suç işlemesini kaldıramıyor olmalılardı. Babam Kral Rowan kapıda bekliyordu.

“Sevgili halkımız. Kızım Ellie adına çok özür diliyorum. Kendisi gerekli cezayı alacaktır.” Dedi babam. Sözüne devam etti.

“Karım Kraliçe Alisha sarayımızda ölü bulundu. Bunun adına çok üzgünüm. Yarın saat sabah altı da gömülecektir. Bende kızım Reginaya göreve gitmeden bir söz vermiştim. Annesinden sonra tahta geçmesi hakkında. Bu yüzden ben öldükten sonra prenses o olacaktır.” Diyerek sözünü bitirdi ve içeriye girdi.

Kral Hendrix’den de bir açıklama beklendi fakat açıklama yapmadan faytonlarına binip gittiler. Halkta yavaş yavaş dağılmaya başlamıştı. Muhafızlar da Ellie ve Erica’yı aldılar ve götürdüler. Ben de askerlere evlere dağılmasını söyleyip içeriye girdim. Onlarla sonra konuşacaktım. Odama gittim ve kapıyı kapattım.

Artık sadece babam kalmıştı. Annem ve Ellie yoktu. Çantamı açtım. İçindeki mektubu alıp okumaya başladım. Bazı kelimeler okunmuyordu. Ama yine de okumaya çalıştım.

Her şeyi anladığım o satıra gelince gözyaşlarımın akıp gitmesine

izin verdim. Riley benim öz kardeşimdi.