1. Bölüm

Geceleri Sokakta

Nasıl da beklerdim senin gelişini, Önümden bir eda ile geçişini. Duyardım uzaklardan rüzgarın esişini, Hüzünle bakardım sokaktan gidişini.

Ben seni hâlâ aynı yerde bekliyorum, Burada yıllarca duran heykellere benziyorum. Senin yokluğunda ne yapıyorum? Sadece tekrar geçişini umuyorum.

Gelir misin tekrar uzaklardan sevgilim?

Sen yokken ben ben değilim. Tüm her şeyden bezgin haldeyim. Gelir misin, söyle sevgilim

Her goncanın soluşu ve gençliğin yaşlılığa dönüşmesi gibi, Zaman içinde hayatın her devresi çiçeklenir...

Her ermislik ve erdemin kendi zamanı vardır ve hiçbiri sonsuza dek süremez... Yürek her zaman yolculuğa ve yeniden başlamaya hazır olmalı, Hayat her çağırdığında, kimseye yakınmadan, Yeni baslangıçlar için kendine cesaret verebilmelidir...

Tuhaftır dolaşmak siste! Yalnızdır her çalı, her taş, Hiçbir ağaç görmez diğerini, Yalnızdır her biri.

Dünyam dostlarla doluydu, Aydınlıkken henüz hayatım Oysa şimdi, sis inerken, Yok artık hiçbiri.

Bilge değildir sahiden Karanlığı bilmeyen biri, Kaçınılmazdır karanlığın usulca Onu herkesten ayırması.

Tuhaftır siste dolaşmak! Yaşamak yalnız olmaktır, Hiç kimse bilmez diğerini, Yalnızdır her biri.

"Sonbahardaki ağacın yaprakları da böyle dökülür işte, ağaç hissetmez bunu, yağmur süzülürken gövdesinden ya da güneş ya da ayaz, içindeki hayat yavaş yavaş büzülüp kendi içine çekilir. Ölmez ağaç. Bekler."

Ağaçlar Hermann Hesse