25. Bölüm

Bölüm-40

***

Hüküm....

Hükümün tecellisi, bir insanın merhameti kadardır..

Şiyar Berivan ve kızı Lina evine dönmüştü. Bebeği de anneside gayet iyi ve sağlık durumları iyiydi.

Berivan eve gelir gelmez adak kurbanı kesilmişti. Berivan eltisi Viyan ile birlikte odaya çıkarılmıştı.

Konak insan seline dönmüştü. Gelen gideni aratmıyordu.

Tâbi bundan önce aşiret reisleirden iki kişi gelmişti konağa, hüküm koymak için.

Konağa gelen iki aşiret büyüklerini ağırlayan Hakan ve Şiyar, onları şark odasına kadar geçirmişti.

Rahmo ağa ve Remzi ağa da yerini almıştı.

Rahmo ağa ne kadar adaletli ne kadar yardımsever olsa da, kızının canı yandığı için herşeyi bir kenara bırakarak gelmişti. Kızı o doğumda ölebilir, yada bebeğini kaybedebilirdi.

Ki Remzi ağa da aynı şeyi düşünüyordu. Gelini yahut torunu daha anne kokusunu görmeden o güzel kokusu toprağa gidebilirdi.

Berivan yatağa uzanmış yatıyordu. Bebeği ise derin uykuda, mışıl mışıl uyuyordu.

Ara ara bebeğin sesi geliyor, Viyan yada Beliz gelip yengesini kontrol ediyordu.

" Senden nefret ediyorum, Berivan! Senden de.." gözlerini kin ve düşmanlık bürümüş kadın yanı başınada uyuyan savunmasız beşiğe dikmişti. " Kızından da.."

Berivan kıza ulaşmaya çalışıyordu. Kafasını şiddetle salladı Berivan. Ellerini beşiğe uzatmaya çalışıyor fakat ulaşmıyordu.

" Heja.. hayır hayır yapma Heja.."

Heja elindeki yastığı alıp sinsice gülüp beşiğe doğru adım adım gitti. Beşiğin tulunu açıp yastığı bebeğin yüzüne doğru yaklaştırdı..

Berivan bağırıyor, yardım istiyor fakat sesini kimseye duyuramiyirdu. Ki Heja yastığı hızla bebeğin yüzüne ötürüp bastırdı.

" Heja!!!"

Gözlerini dehşet içinde açan kadın kan ter içinde kalmıştı. Şiyar kadının dibinde bitmiş, yorgun edası ile bakıyordu.

" Berivan."

" Oradaydı... Oradaydı Şiyar.." parmak ucuyla hejanin olduğu yeri gösterdi Berivan. " Oradaydı bebeğimin yanındaydı."

Şiyar kadının yanına gelip onu göğsüne hapsetti. Lohusalık döneminde olduğu için, ve yaşadığı şeylerden dolayı kâbus görmüştü.

" Hişt, sakin ol güzelim." Kadının saçına öpücük konduruyor, eli ile saçını okşuyordu. " Geçti. Sakinleş."

Sakinleş demek hele hele ölümün kıyısından dönen bir kadın için asla kolay değildi.

" Elimde değil." Kocası hafifçe çekilip kadına baktı.

" Geçecek, inanan bana."

" Çok.. çok kötüydü Şiyar."

" Biliyorum."

Kadının yanına oturmuş gözlerini yavaşça beşiğe kaydirmisti. Kızı dünyalar tatlısı bebeği o kadar masum uyuyordu ki, hüküm verilirken bile kızını özlemiş bir an evvel odasına çıkmak istemişti.

" Sana benziyor." Konuyu değiştirmek için, kızını öne attı.

" Kim? Ne?" Hâlâ üzerinde korku seli olan kadın kocasına baktı. Gözleri beşikte hafifçe tebessüm ediyordu.

" Kızımız Lina.. sana benziyor, kadın"

Berivan'nin gözleri kızına kaydı. Bir melek gibiydi. Pembe battaniye içinde dudakları buzumus uyuyordu.

" Tâbi, annesi güzel olunca."

" Babayı unutmayın!"

" Eh biraz."

" Biraz mı?" Gözleri kadına kaymış tek kaşını kaldırıp bakmıştı.

" Yani, işte olduğu kadar."

" Bak sen." Dedi adam.

İkisinin varlığına şükürler ediyordu adam. Daha düne kadar bu odada tek başına yatıp kalkarken, şimdi huzura erdiği, bakmalara doymadıgi bir kızı ve birde karısı vardı.

" Hüküm belli oldu mu?" Sırtına yatak koyup yaslandı.

" Evet belli oldu."

" Nedir?"

Şiyar derin nefes aldı. " Heja'yi sürgün ettik. Bir daha Amed topraklarına ayak basamaz."

" Ya gelirse, ya annesine yada babasına bir şey olursa?" Dedi Berivan.

" Ne olursa olsun, babam izin vermediği müddetçe gelmeyecek!"

Babası ölüm olsa dâhi Heja bu topraklara ayak basmaycak dedi ise Heja gelmeyecekti. Kati kural öne sürülmüştü ki, iki aşiret büyüğü de onay vermişti. Sonuçta yaptığı şey akıl kârı değildi.

" Ben yine de korkuyorum Şiyar. Yani böyle bir şey yapan kadın sonra daha kötü şeyler yaparsa.".

Şiyar kaşını çattı. Kadına dikti gözlerini. " Sonu ölüm olur."

Şiyar o toplantıda iken içinden sessizce yemin etmişti. Allah şahit ki Heja aileme bir şey yaparsa, kızıma yada karıma sonu benim elimden ölümdür. Bunu kimse bilmiyordu ama olurda böyle bir şey olursa, yine ailesine elini uzatirsa bu sefer Heja sürgüne değil kara toprağa giderdi.1

Berivan sustu. Şiyar deli yürekti. Yaparım dedi ise onu durduracak bir Allah'ın kulu olmazdı.

Şiyar kadınla bir süre daha konuşmuş o sırada Viyan ve Beliz gelmişti. Şiyar aşağı inmek için ayağa kalktı.

Kocası gitmiş iki kadında kapıyı kapatıp yanına gelmişti.

" Berivan iyisin değil mi?"

" İyiyim, iyiyim çok şükür."

İki hafta sonraya doktor kontrol için gün vermişti. O yüzden iki hafta boyunca gerekli olmadıkça yataktan kalkmak yoktu.

Viyan yanında duran bejere oturdu.

" Misafir çok mu?" Dedi Berivan.

Beliz de yatağın kenarına oturmuştu.

" Biraz var."

Yarın mevlüt olacağı için hazırlık yapılacaktı. Berivan iki saatliğine aşağı inip, misafirin arasına girecekti. Sonra yine odaya çıkacaktı.

" Kız Berivan."

Berivan Viyana döndü.

" Sen Beliz'in ne yaptığını duydun mu?" Dedi kıza bakıp gülmüştü. O an aklına her geldikçe kadın daha da gülesi geliyordu.

" Ne yaptı ki?" Gözleri kıza kaydı.

Beliz yapma dercesine bakışı atmıştı. Hayır şimdi soyleyncek sırası miydi?

" Yenge ya!" Diye uyardı.

" Sus kız sen!" Eliyle kızın dizine kizarcasina vurdu. " Kız bu hejanin evine gitmiş, ne ara gittiyse. Bu kızı yere yatırmış evire çevire dövmüş zor yetiştik valla." Dedi Viyan. Hem anlatıyor hemde gülüyordu. " Heja'yi görsen, Çarşamba pazarına dönmüştü resmen."

Üç kadında aynı anda güldü.

" Cidden mi?"

" He ya. Kız diyorum ya, zor yetiştik."

Beliz yengsine gözlerini devirdi. O an aklına geldikçe daha da siniri beynine tokmak gibi vuruyordu.

" Yine olsa, yine yaparım!" Dedi kesinkes konuşmuştu Beliz. Yeğenini küvezde gördükçe, yengesini yoğun bakımda can çekiştigini her hatrina geldikçe kanı vücudunda fokur fokur kaynıyordu.

" Deli kızım benim." Dedi Viyan.

Berivan kıza baktı. Vay be dedi içinden. Neler neler olmuştu hayatında. Kocası ve görümcesi onu istemez iken şimdi ailenin göz bebeği olmuştu. Beliz kendisi için elini dâhi kaldırmaz iken, şimdi kendisi için kuzenini dövmüştü.

O sırada kapı açılmış Asmin kafasını içeriye sokmuştu.

" Hanımlar sohbetinizi boluyorum ama," gözleri Viyan yengsine kaydı. " Yenge Efe ağlıyor."

Viyan bejerden kalkıp kapıya doğru yürüdü. " Neyse oğlum konağı ayağa kalirmadan ben kaçayım." Diyerek çıkmıştı.

Yengesi gidince Beliz yengsine döndü. Parmağındaki yüzük ile oynuyordu.

" Özür dilerim yenge." Berivan gözlerini yuzukten çekip kafasını kaldırıp kıza baktı.

" Neden.. neden özür diliyorsun?"

" Sana demedigimi bırakmadım. Kısır kalırsın diye beddua ettim. Yetemdi kendi evimden sana kuru ekmeği bile mahrum ettim.. yenge ben..."

" Unuttum ben Beliz." Kızı elini dostance tuttu. " Yaşadıklarımız geldi geçti. Hem daha sen gençsin. Daha çok yaşayacaklarımiz var."

" Yine de özür dilerim." Dedi Beliz. Bu kadın sevilmeyi, sevmenin her zerresini hak ediyordu. Kuşkusuz yengesi en yürekli ve cesaretli insandı. Net!

" Sana yasattgigim onca şey için. Evet genciz ama benim yaptığımı hiç kimse yapmaz, yapamaz." Yengesi ne kadar affettim dese de, unut dese de kalbinde o anlar bir anı gibi kalacak, her seferinde kendini gösterecekti.

Beliz bebeği görüp çıkmıştı. Berivan ise biraz daha dinlemek için yatağa uzandı.

***

Gece Şiyar odaya geçmişti. Odaya girdiğinde kızı uyanmış annesinin sütünü emiyordu. Kızı doyduktan sonra kucağına alıp kızını sevmiş, daha sonra da uyutmustu. Berivan gece rahatsız olmasın diye ara ara kendisi kalkıp kızını muayene etmişti.

Misafirler konağa akın etmişti. Misafir salonu evdeki yardımcılar tarafından dip köşe temizlenmisti.

Yemekler, tatlılar yerini almıştı. Berivan beyaz elbise giyip, başındaki sargiya dikkat ederek tulbetini takimisti.

Boyununa bir kaç kolye, koluna bilezik takimisti. Asmin yengsine yardım ederken, Beliz yeğenine rahat olsun diye yengsinin seçtiği bebek kıyafetini giyndirmisti.

Bebeği dikkatle kucağına alıp yengsine döndü. " Biz minigimiz ile hazırız.."

Berivan yavaşça ayağa kalkıp Asmin yardımı ile kızının yanına geldi. Kızı bir haftalık olmuştu bile çok tatlıydı ama!

" Ben bunu yerim." Dedi Asmin.

" Ben tatlı niyetine yiyeceğim." Dedi Beliz.

" Hele durun, sizden önce ben yiyeceğim!" Dedi Berivan.

Lina çok tatlı bebekti. Tıpkı annesi gibi, seni bana veren Allah'a şükürler olsun. Dedi içinden.

Kızlar ile birlikte aşağı misafir salonuna geçti. Misafirler gelen kadına ve yeni doğmuş bebeğe bakıyordu.

İmam efendi gelip bebeği kucağına alıp ezan okumuş daha sonra bebeğin adını kulağına söylemişti.

Anne kucağına kavuşan kızı gözleri yarım yamalik açılıyor annesi ile göz göze geliyordu.

Güley xanim kızı ve torunu için, bir sürü hediye getirmişti. O yoğun bakımda öleceğini, bir daha gözünü acamycagini zannetmişti yaşlı kadın. Anne yüreği işte, ne evladına nede torununa bir zeval gelsin istemiyordu.

Mevlüt yemeği verilmiş, tatlılar misafirlere ikram edilmişti. Lina acıkınca, Berivan göğsünün üstüne tül ötürüp kızını emizirmisti. Doyan kızını kaynansi alıp sevmişti.

Misafirler yavaş yavaş çıkmıştı salondan. Tek tük yakınları kalmıştı. Kimi çay içiyor kimi de, salondan çıkıp teras katında yakınları ile sohbet edip sigara içiyordu.

" Dayê, ben odama çıksam?" Biraz sancısı vardı.

" Çık kızım, yoruldun."

Beliz yeğenini kucağına alıp, Viyan ise kadının koluna girip çıkmıştı. Yavaş yavaş merdivenleri çıkıp yukarı çıktı.

Üstünü değiştirip altınlarını çıkarıp yatağa geçti. Viyan ağlayan oğluna gitmişti. Beliz de inince Berivan kızı ile teke tek kaldı.

" Annem... Benim güzel kızım." Kızının kara saçlarını okşuyor, elinde olmadan kendini yoruyordu.

" Uyanık mi?"

Kafasını kaldırıp odaya giren kocasına baktı.

" He ya uyanık."

Şiyar kızının yanına gelip kucağına alıp kızını sevmiş küçük burununu kendi burununa surtmustu.

Kızı babasının burununu yakalamaya çalışıyor, emek için savaş veriyordu.

Şiyar kızının yaptığı şey hoşuna gitmiş gibi yapamaya devam etti. Ara ara kahkaha atıyordu.

Kızı babasının burununu yakalamaya çalıştıkça daha sinirleniyor bağırıyordu.

Berivan ise onları Duygu seline girmiş izliyordu. Resmedilmiş bir tablo eseri gibiydi resmen. Her kadının bu tablo içinde yer almak istediği gibi.

" Hadi ver babası, kızın acıkmış." Kucağına alıp göğsünü açıp emzirdi.

Şiyar bejere oturmuş kızına ve karısına bakıyordu. Karısı göğsünün üstüne elini koymuş sıkıyor, kızı ise lıkır lıkır sütünü içiyordu.

Berivan başını egmekten boynu agirmis kafasını kaldırılmisti ki, kocasının ona zevkle ve ihtiras içinde baktığıni fark etti.

" Niye öyle bakıyorsun?"

" Bu hamilelik sana yaradı."

Anlamadan kocasına baktı. " Ne gibi?"

Şiyar alt dudağını ısırdı. " Göğüslerin ve kalçan maşallahı var, hatun!"3

Berivan kocasının onu edepsiz içinde baktığıni fark etti. Oda bu duruma güldü. " Çok edepsizsin hayatım!" Dedi manidar gülüşünü yolladı adama.

" Karşımda böyle seksi bir kadın varken olmamak mümkün mü?"2

" Şiyar!" Diye inledi kadın. Gözlerini kocaman açtı.

" Bu ismimi lohusalık bitincde altımda duyamak istiyorum."

Kadın iflah olmaz kocasıona bakmamaya gayret ederek, kızına döndü. Yüzü yeniden ateş gibi yandı.

Kızının işi bitince gazını alıp uyuduğu anlamış Şiyar kadının yanına gelip kadının dolgun dudağına sert öpücük vermişti. Daha fazlasını istese de şimdi olmazdı.

Sert öpücük karşısında, kadının eli ayağı titredi. Kocasını özlediğini fark etti. Ne kadar dayanacak bilmiyorlardı ama bu gidişle onları çok farklı bir gece beklediği kesindi.

Kızını beşiğe koyup kendisi üstünü değiştirip yatağa geçmişti. Kadının alinina bir öpücük kondurmus, daha sonra dudağına yapışmıştı.

Geri çekilip kadına baktı.

" Sen ve kızım benim için hayatımın en değerli varlığısiniz."

" O gece o şarkıyı sen mi söyledin?"

Şiyar kadına anlamsızca baktı.

" Hangi şarkı?"

" Berivanim şarkısı. Kulağıma geliyordu. Çok güzeldi. Ben o şarkı ile buraya geri döndüm"

" Evet ilk defa söyledim. Hayatımda hiç şarkı söylemem. Ama ilk defa dilime donlandi"

" Yine söylersin, o zaman"

" Bakarız"

Berivan kaşını çattı. Kocasının göğsüne bir şaplak indirdi.

" Ya, ama bu haksızlık."

Adam gülüp kadını kendine çekti. Saçına öpücük kondurdu kokusunu içine çekti.

" Sen yanımda ol, ben sana bütün ömrüm boyunca söylerim. Yeter ki benden bir adım öteye gitme. Sensiz yaşamaya niyetim yok."

" Benimde canamin benim de."

​​​​​​​​​​​​