15.bölüm

"Karmakarışık düşünceler.."

"Hikayeyi başkasının yazmasına izin verme kendin yaz."

"Güzelim mi"dedi o bana?

Aslında ben neden böyle hissettiğimi anlıyorum benim gibi bir kızın sevildiğini hissettiğinde bir umut belki de gerçekten seviyordur düşüncesiyle bir insana bağlanması bence normal birşey.

Yabancıyla daha tanışmadan adını bile bilmeden ona bu kadar bağlanmam tabi buna bağlanmak denirse ya da düşmek mi demeliyim?

Ailesinin bilene sevmediği hiç arkadaşı olmayan istenilmeyen hatta umursanmayan biri için ne bileyim ya başıma birşey gelse kimse umursamazdı ama yabancı benim başıma birşey gelse sanki her şeyi yapabilecek gibi o beni seviyor ve ben de bir şans vereceğim zaten artık çoktan geçti ben artık istesem de ondan kopamam tanıştıktan sonra belki daha çok bağlanabilirim ya da farklı da olabilir ama biliyorum şimdiden birşeyler hissediyorsam kesin tanışınca daha farklı olacak.

Ortaokuldayken birine aşık olmuştum hiç unutmam o zamanlar çok aptalmışım diyebilirim çünkü gerçekten de aşık olunmayacak birine aşık olup birde kendimi rezil etmiştim çocuk resmen beni herkesin içinde rezil etmişti dediği şeyleri hiç unutmam bana resmen :

"Seni ailen bile sevmiyor sen bana nasıl aşık olursun düşünsene bir ben kimim sen kimsin denk değiliz kızım dönde kendine bir bak" demişti.

Bunları bana herkesin içinde söylemişti ve o gün çok kötü bir gündü buda yetmezmiş gibi sanki dediği sözleri az gelmiş gibi birde bana çıkma teklifi edip ertesi günde yine aynı şekilde bu kız kendini ne sanıyor gerçekten inanmışmıydın diye herkesin içinde dalga geçmişti bu yetmiyormuş gibi birde benim haberim bile olmadan artık nasıl bir dalgınlıktaysam saçıma sakız yapıştırmışdı sırf onun yüzünden saçlarımı kesmek zorunda kalmıştım biter mi bitmez bir keresinde de başımdan aşağı su dökmüştü onun nasıl olduğunu hiç hatırlamıyorum ama en sonunda dayanamayıp okul değiştirmiştim zaten bana böyle davranan birini daha fazla sevemezdim hatta ondan nefret etmeye başlamıştım yüzünü dahi görmek istemiyordum ki zaten ben okul değiştirdikten sonra onu bir daha görmemiştim yeni okulumda her şey yolunda gitmişti.

"Artık hiç kimseye güvenmiyor bağlanmıyordum."

"Yabancı sanki bende bir şeyleri ortaya çıkardı tekrar güvenmeyi,sevmeyi,aşık olmayı..."

"İlk kez sevildiğimi,önemsendiğimi hissediyorum."

2 yıldır onu nasıl fark etmediğimide bilmiyorum gerçekten yaşadıklarımdan dolayı herkese karşı kendime bir kabuk oluşturmuşum ve kabuğum'dan asla çıkmamışım kendimi hep korumak istedim aynı şeyleri yaşamak istemedim o kabuğu oluşturduktan sonra sadece ailem kırdı o kabuğu hep kırdı babamı sevmiyorum ne kadar söylemeyi pek istemesem de sevmiyorum yaşattıkları bende travma etkisi oluşturdu mesela ben eskiden yüksek seslerde korkmazdım ama ben o yüksek seslere erken yaşta maruz kaldım artık en ufak yüksek seste irkiliyorum.

6 yaşımdan sonra bazı şeyler eskisi gibi olmadı zaten 6 yaşımdan öncesini de pek hatırlamıyorum.

6 yaşımdan sonrası benim dönüm noktam gibiydi "Ben 6 yaşımda hiç olmadığım kadar büyüdüm."

Ben çocukluğumu yaşayamadım hep okuldan eve dönerken parkın yanından geçer ve hayal kurardım çocuklar anne ve babalarıyla birlikte parkta eğlenirken ben sadece uzaktan izliyordum.

Bir keresinde sadece bir kereliğine salıncağa binmek istemiştim ama bir tane çocuk gelip benimle kavga etmeye başlamıştı beni ittirmişti sonra da sanki ben birşey yapmışım gibi annesi gelip sen ne yapıyorsun diye bana bağırmıştı hiç bişey söyleyemeden sadece ordan uzaklaşmıştım bunu da hiç unutmam.

"Bazı insanlar bazı şeyleri unutmaz ne kadar üstünden zaman geçse de unutmazlar ben de unutamadığım şeyler var işte anlatamadığım içime attığım şeyler belki bir gün biri gelir de uzun uzun anlatırım oda beni dinler anlamasa bilene dinler."

"Bir gün biri beni gerçekten severse onu çok severim bir gün biri bana değerli olduğumu sevildiğimi hissetirirse ben de öyle yaparım kimseyi kırmam."

"Seveni severim derler ya işte öyle ben de beni seveni severim."

Bir gün biri beni sever ve bende bir gün o kişiyle yüz yüze gelirsem ona öyle bir sarılırım ki sanki herşey geçicekmiş herşeyi unutacakmışım gibi hissederim.

"Sanki yaralarım iyileşecekmiş gibi ama biliyorum bazı yaralar istesende iyileşmez hep kalır bazen çıkıp gelir canını yakar."

Biliyorum bir gün yabancıyla tanışacağım ve ben o gün ona öyle bir sarılacağım ki her şey toz pembe olucak her şey geçicekmiş gibi olacak ve o gün eğer gerçekten beni seviyorsa bir daha ayrılmayacağız ve bende bir daha onu bırakmayacağım dediğim gibi zaten bırakmam çünkü beni seven biri var ve o ne derse desin ben onun beni sevdiğine inandım inanıyorum eğer ki inancımı boşa çıkarırsa işte o gün her şey tekrar yaşanmış gibi olucak tüm geçmişim o gün bir bir gözlerimin önünden gecicek zamanı durdurmak isteyeceğim geriye almak isteyeceğim ama olmayacak o yüzden umarım inancımı boşa çıkarmaz.

Bir gün ben ona uzun uzun anlatacağım yaşadıklarımı tabi bazı şeyler boşa çıkmazsa ve o gün içimde tuttuğum ne kadar şey varsa anlatacağım ne kadar kötü anılarım varsa bir bir anlatıp içimdeki bu zehri kusucam ve biliyorum iyi gelicek.

İnsan birine içindekileri anlatınca rahatlar yükünü paylaşır bende öyle yapıcam ve isterse oda bana anlatır hep dinlerim anlamasamda anlamaya çalışırım.

Tüm bunları neden mi düşünüyorum bilmiyorum kendi kendime birşeyleri düşünüp ya da daha doğrusu kendi kendime birşeyler konuşmak insana iyi gelir zaten anlatacak da kimsem olmadığı için öyle yani..

Nehir yine çok eskiye gittin resmen içimi kararttın.

"Zaten için kara degil miydi zaten acı dolu değil mi için sen hatırlamasan ya da düşünmesen bile bir gün gelip suratına çarpmayacak mı gerçekler ya da yaşadıkların?"

Kendini kandırmaya çalışma olur mu bunu kendine yapma herkes seni kandırabilir ama sen asla kendini kandırma.

İçine de atma anlatacak kimsen yok diye içine atma kendine anlat böyle kendi kendine konuş iyi gelir.

İnsanlar seni kendi kendine konuşurken gördüklerinde deli mi bu ya deseler bilene vazgeçme öldürme kendi kendini bir gün gelir o insanlar derler ki yaşamaya çalışıyor.

Hatta aynanın karşısına geçip ne varsa dök içindekilerini daha fazla kalmasın içindeki zehir daha fazla yayılmasın o zehir vücuduna.

Ya bir gün o zehir seni tamamıyla ele geçirip öldürürse o zaman ne yapacaksın ruhen öldüğünde elinden birşey gelebilecek mi?

"Bedenen ölü gibi yaşarsın ama ruhun öldükten sonra yapamazsın biliyorsun bunu."

Yaşamaya çalış seni kimse sevmese bilene sen önüne bak başkalarının düşüncelerine göre hareket etme ve yaşa yaşarken sev ama ayarında sev seni seveni sev.

Unutma kafan çok doluyken istesen de yapamazsın içinde tuttukların çok fazlayken yapamazsın benimde çözümüm kendi kendime konuşmak.

Bir gün her şey eskisi gibi olur diyeceğim ama eskisi gibi diye birşeyim yok ki eskilerde kötü o zaman şöyle diyorum :

"Bir gün her şey güzel olucak.

Bir gün her şey güzel olucak.

Bir gün her şey çok güzel olmasa da güzel olucak..."

"Mutlu olmaya bak."

Neyse çok düşündüm çok konuştum bu kadar yeter kafam kazana döndü resmen.

Hala yatağımın üstünde oturuyordum kalkıp aşağıya inip birşeyler yedikten sonra dışarı çıkıp biraz yürüdükten sonra sahile gidip oturabilirim.