20.bölüm

19.bölümden sonrası yani kütüphane sahnesinin devamından önce şöyle bir geçmişi okuyalım.

Yorum ve oylarınız benim için çok değerli şimdiden teşekkürler 🌼

Geçmiş :

İçindeki o garip boşluğun nedenini artık biliyordu çünkü her ne kadar istemese'de gerçekler yüzüne çarpmıştı.

Daha fazla anlatabileceği bir şeyin olmadığının farkındaydı çünkü o bile bilmiyordu oğlunun nerde olduğunu,ne halde olduğunu zorla olmuştu herşey o hiçbir zaman böle olmasını istemezdi.

Babası'nın, kızının bir adamla kaçtığını ve ondan bir çocuğu olduğunu öğrendiğinde herşey için çok geçti.Babası bu torunu hiçbir zaman istemeyeceğini ve kaçtığı adamı da yaşatmayacağını biliyordu.Ne kadar saklansa'da o gün geldiğinde yapacak hiçbir şeyi yoktu.Birlikte kaçtığı adamda bunun farkındaydı aralarında sözsüz bir anlaşma yaptılar ve adam kaçmak zorunda kaldı eğer onu bulurlarsa yaşatmayacaklarını biliyorlardı.Birlikte kaçtığı kadını o kadar çok seviyordu ki onun için herşeyi yapabilirdi fakat öyle olmadı kadın ile yaptıkları sözsüz anlaşma bunu ele veriyordu.

"Git diyordu kadın yaşamak için kaç elbet birgün tekrar yan yana geleceğiz."

Kadının gözlerinden bunu okuyabiliyordu ve öyle yaptı.Bir gün tekrar yan yana gelebilmek için her şeyini geride bıraktı ve gitti o gittikten sonra kadının babası saklandıkları eve baskın yaptı.Kadın babasının ona zarar vermeyeceğini biliyordu çünkü babasının hep bir tanesi olmuştu.Fakat kadının yaptıklarının da bir sonucu olacaktı.

Nerden bilebilirdi ki tek sonucun sevdiği adamın kaçması olmayacağı babası bu sefer o kadar sinirliydi ki kadın içinden şükretti sevdiği adamın gittiğine fakat bir o kadar da içi yanıyordu.

Çünkü babası kadının babasının onayının olmadığı bir adamla kaçması üstüne birde çocuk yapması asla affedilmezdi.

Babası torunu bildiği fakat hiçbir zaman torunu olarak kabul etmeyeceği çocuğun yetimhaneye bırakılmasının kararını vermişti ve bunu sadece kendisi biliyordu.

O gün kadın için kıyamet günüydü o gün çok sevdiği ve kaçmak zorunda kalan adam için bambaşka bir yaşam ve umuttu çünkü bir gün tekrar yan yana geleceklerdi ve her gün bunu umut ederek yaşıyordu.

O gün o çocuk için bilinmezlikdi hiç bilmediği ve nasıl ilerleyeceğini bilmediği bir yaşam onu bekliyordu.

Gerçeklerden uzak,hayatı belki de yalanlarla dolacak,kafasında hep bir şüpheyle yaşayacağı kendine bile ait olmayacak bir yaşamın başlangıcıydı ve hiç birşey eskisi gibi olmayacaktı.

★ "Her anlaşma yazılı veya sözlü olmaz umut çiçeğim bazıları gözlerle olur tek bir bakışla ve bu hepsinden daha falza acıtır.

Ben her zaman baktığın yerde olacağım."

★ "Sadece yaşamak istersin ama hiçbir zaman olmaz çünkü hayat böyledir hiçlikle,kimsesizlikle ve kaybolmuşluklarla...

En çok kendi içinde kaybolmuşlara..."