2.bölüm

Hayat bazen çok acıtsada her zaman bir umut vardır.

Benim ise şimdiye kadar tüm umutlarım sönmüştü.

Hiç alie sevgisi görmedim,hiç ailecek güzel bir anım yok ve hayatım boyunca sevilmediğimi hep hissetim.

En acısıda seni öz anne ve baban'nın bile sevmemesi,bir kağıt parçası gibi seni bir köşeye atması.

Hiç annemle dertleşmedim önceden bir derdim olduğunda ona anlatmak isterdim fakat o hep beni görmezden gelir hep işi olduğunu söylerdi.

Babamla annem her kavga ettiğinde nedense zarar gören ben de oluyordum.

Hiç dostum olmadı.

Bir çok kez sokağa atıldım.

Artık sokaklar benim dostumdu.

Şimdiye kadar hiç dostu olmayan kızın,

Artık sokaklar dostuydu.

Unutmak diye birşey yoktur

Alışmak diye bişey vardır.