7. Bölüm

"Yemek yapmayı biliyor musun?" Kız yanakları kızarmış vaziyette bana bakıyordu.

"Elbette, aşçı olmak istiyorum."

Elbette yalan söylüyordum. Yemekleri çok güzel yaptığım için insanlara bu yalanı açık açık söyleyebiliyordum.

"O zaman bana pek bilinmeyen bir yemek yapsana. El yapımı güzel yemekler istiyorum. Otel yemekleri boğdu."

Gülümsedim.

"Tabii, en çok ne seversin?"

Kafasını kaşıdı ve guruldayan karnına dokundu.

"Mükemmel tariflerini sonra gösterirsin şu an çok açım."

"O zaman biber dolması yapıyorum. Doyurur seni." Dedim büyük bir gülümsemeyle.

Dolabı açtı ve karıştırmaya başladı.

"Bu oteli tuttum ama küçük dolabın içinde hiç yemek yok. Yemeği geçtim yemek yapacak malzeme yok." Dedi hüzünle.

"Otelde insanlar yemek yapmaz Aurora bunu sende biliyorsun." Dedim kıkırdayarak

Ayakkabılarımı giymek için yeltendim ancak durmam gerektiğini farkettim.

"Benim çıkmam doğru olur mu?"

Aslında dışarı çıkabilirdim sadece 'Kara kılıç' olduğum anlaşılmasın diye normal bir insan evladı gibi davranıyordum.

"Sen neden çıkıyorsun ben çıkacağım tabii ki." Dedi ve botlarını giydi.

" bir şey olursa haber vereceğim" diye güven verdi bana.

"Dikkatli ol Aurora Eğer Melih veya onun adamlarından birini görürsen dosdoğru otele geri dönüyorsun ve birlikte saklanıp bir çözüm yolu buluyoruz." Diye tembihledim

Aurora göz devirdi.

"Her yerde karşımıza çıkamazlar Alev." Bıkkınlıkla söylendi. Kapıyı nazikçe çekip gitti.

Dakikalar boyu telefonumda gezindim ve Aurora'ya birşey olmaması için sık sık camdan dışarıyı gözlemledim. Biraz kestirmek istedim ve yatağa uzandım. Aurora gelene kadar uyuyamazdım ama en azından gözlerimi dinlendirebilirdim. Aurora telaşla içeri daldı ve bana seslendi.

"Alev kalk hemen!"

Gözlerimi açtım ve hızla doğruldum.

"Ne oluyor Aurora?"

"Haklıymışsın, her yerdeler ve tek tek otelleri kontrol ediyorlar. Sıra sanırım.."

Elimle ağzını kapattım.

"Lanet olsun."

Aurora çırpınırken bir anda şaşkınlıkla durdu.

"Havalandırma, oraya gir."

Adım sesleri yaklaşınca beni banyoya sürükledi.

"Hemen gir Alev!"

Havalandırmayı açtı.

"Sığar mısın. Of sığmazsın tabii. Seri katil veya bir ninja değilsin ki-"

"Ben kara kılıcım Aurora!"

Aurora donup kaldı. Karşısında bir seri katil vardı ve onu korumaya çalışıyordu.

"Ne?"

Elimle tekrar ağzını kapattım.

"Gitsinler öyle konuşalım tamammı? Şu an zamanı değil. Ayrıca daha küçüklerine girdim. Korkma."

Havalandırma tüneline girdim ve kapısını kapattım. Havalandırmanın altında, bir basamak vardı. Aşağı iniyordu birkaç adım. Bende oraya gittim ve aşağıya saklandım. Artık beni bulmaları imkansız hale gelmişti. Dakikalar geçti. Ancak yine de içimde kötü bir his vardı. Onlar bu kadar aptal değildi. Her yere bakacaklardı. Havalandırmanın kapağı açıldı. Bir kafa uzandı. Evet, yakalanmıştım. Sonum gelmişti... dur biraz. Bu Auroraydı.

"Gittiler Alev çıkabilirsin."