5. Bölüm

5.BÖLÜM

MEDYA: MİRAY

Miray

Sessizlik en büyük sestir dinlemesini bilene demişti çok sevdiğim bir şair benim için ise en büyük huzur belki de bu yüzdendir yıllardır insanlardan kaçmamın sebebi ya da belki de sadece korkuyorumdur .

Evet korkuyordum onun gibi kaybolmaktan evimi bulamamaktan ama en çokta kendi içimde kaybolmaktan

İlk yıllar adı dilimden düşmezken şimdi adını dahi söyleyemiyorum sanırım benim için hep o olarak kalacak .

Bilemiyorum nerede Ne yapıyor ya da beni hissediyor mu bazen durup dururken içime bir sıkıntı düşüyor içime düşen bu sıkıntı ile birlikte hep aklıma o düşer acaba canımı yandı bir şeye mı üzüldü diye düşünürüm hep . Biliyorum kaybolmasının üzerinden çok uzun zaman geçti ancak kalbimin bir yerlerinde hep hissediyorum o yaşıyor ama nerede bilmiyorum bizi hatırlıyor mu bizi arıyor mu bilmiyorum.

Bu bilinmezlikler tüketiyor beni ben onun bizim hatıralarımız da bu evin içinden dışarıya adım atamazsın onun kim bilir nerede ne yaptığını bilmemek ve bunlar gibi binlerce sorunun cevabının bende olmayışı beni çok yoruyor.

Şimdi ise bir haftadır eve uğramayan abim bizimle bir şey konuşmak istediği için salonda toplanmış onun konuşmasını bekliyorduk her zaman ki sakin ifadesinin aksine içi içine sığmıyormuş gibiydi ama nedenini bir türlü anlayamamıştım son yarım saattir konuşmasını bekliyorduk hep birlikte bu sessizliğe daha fazla dayanamayan her zaman ki gibi ergen kardeşim Selim olmuştu ergenliği henüz atlatamamış olan kardeşim fazlasıyla meraklıydı .

"Abi çatlatmasana adamı niye topladın bizi buraya?" diye sormuştu annemde hemen kardeşimi onaylamış "Kardeşin haklı oğlum yarım saattir dizdin biz ip gibi sıraya bir şey de demiyorsun " diye o da haklı bir isyan da bulunmuştu abimin gözleri tüm odayı taramış herkese tek tek bakmış en son gözleri bende durmuştu ağzından çıkan tek bir cümle ilke kalbim yerinden çıkacak gibi hissetmiştim bu normal miydi?

"Onu buldum ".

"Gerçekten mi ?" İlk tepki Gökalp abimden gelmişti.

"Nerde şimdi hadi kalk yanına gidelim niye gelmedi buraya bir şeyi yok değil mi iyi ? " Annemin heyecanı görülmeye değerdi belki yıllar sonra ilk kez bu kadar mutlu olmuştu.

"Biraz sakin olur musun hayatım? Kızımız çok iyi merak etme " diyen babamla herkes ona baktı "Sen biliyordun ama bana söylemedin öyle mi ? " Diye çıkıştı annem .

"Anne ben söyledim söylemesini, kardeşim çok iyi merak etme az önce yanındaydım sadece kıza biraz zaman vermek istedim çünkü hiçbirimizi hatırlamıyorum birden bir üstüne gidip de korkutmayalım istedim " diyen abimle annemin gözleri dolmuştu.

Ben bile onunla olan anılarımı çok zor hatırlarken onun bizden uzakta büyümesinin etkisiyle bizi hatırlamasını beklemiyordum.

"Peki neden gelmedi ?" Diye konuya Gökmen abim de konuya dahil oldu , Eren Alp abim herkesin sorularını yanıtlarken sürekli gözleri bana kayıyordu sanırım benden bir tepki bekliyordu herkesin sorusu bitmiş olacak ki ortam tekrar sessizleşmeye başladı.

"Bana benziyor mu ? " Diye konuya ilk kez dahil oldum , başka da bir sorum yoktu çünkü herkes onu nasıl olduğunu nerde ve ne yaptığını sormuştu ama benim merak ettiğim o da beni hissediyor muyudu?

" Senin için bir tane fotoğrafını getirdim" diyen abim ceketinin cebimden çıkardığı fotoğrafı bana verdi .

Benziyorduk...

Evet arkadaşlar yeni bölüm geldi çok üstünde durmadığım bir bölüm oldu çok da içime sinmedi ama yazmak istedim diğer bölüm direkt akşam yemeğinden başlayacak bir önceki günden geçmişti zaten akşam yemeği vs ediyor çok fazla böyle gittim geldim gibi uzatmaları sevmiyorum öyle işte.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Bu arada gidişatla ilgili bana fikir de verebilirsiniz bu beni motive eder mutlu eder haberiniz olsun:)))