5. Bölüm

5.Bölüm

5.Bölüm

Bartuğ

Evin bahçesine çıktığımda Gökalp komutanımı ve Süleyman'ı gördüm.

"Merhaba komutanım,sülo"basımlada selam verdim.

"Ne oldu Bertuğ Kuzey seni ekti diye mi bu üzüntün ."diye sordu Sülayman gülerek.

"Yok be Allah'ım sonunda dualarımı duydu da aldı onu başımdan."

"O zaman olay yine Aksa demi koçum."Gökalp komutanım elinh omzuma koydu.

"Aynen öyle komutanım."diye konuştum sesim sonlara doğru kısılmıstı.

"Oğlum sende şu kıza açıl artık o zaman."Sülayman ilk kez gülmeden konuşmuştu.

"Yarın gidiyor komutanım, yıllık iznini s3vgilisi ile geçiricekmiş,sevgilisi varmış be komutanım."Sol gözümden bir damla yaş aktı.Gökalp komutanım ve Sülayman ise sessizce beni izlemeye başladılar.

"Lannn üzülme Kuzey var."Sülayman'nın bunu demesiyle üçümüzde aynanda gülmeye başladık.

O sırada Aksa ve Seher'de bize doğru geliyordu.

"Hadi bana müsade nede olsa beni bekleyen bir aşığım var."Diyip ayaklandım.

Seher ve Aksa'nın yanında hızlıca geçtim ve kafamı dağıtmak için Kuzey'i aramaya başladım.

Gökalp Yargı

Bertuğ'un gitmesiyle bende ayaklandım.

"Komutanım sizde mi benden kaçıyorsunuz?"Diye sordu Aksa sonra ise.

"Bir saygısızlığımı oldu.?"Diye sordu çekinerek tırnaklarını avucuna batırıyordu.

"İlk önce şu ellerini sıkmayı bırak Aksa,ayrıca işim olduğu için gidiyorum. "Bunu dememle rahat bir nefes aldı.

"Peki Bertuğ komutanım o neden öyle hızlıca gitti."Bu kızdaki saflık beni öldürecek aq.

"Ona sorsana Aksa "ona göz kırpıp o ortamdan hızlıca sıyrıldım.

Meriç Marsel

Ah benim ben beynimi sikiyim ben ne akkıla İstanbul'daki çıkıp buralara geldim.

Daha eve gitmeme. Çok fazla dağ vardı evet yol değil bildiğimiz dağ amk.

Ahhhhhh Allah'ım neydi günahım diye sızlana sızlana yürümeye başladı.

Keşke İstanbul'da olsaydım diye söylendim ama İstanbul'da yaşadıklarım aklıma gelince yine yüzüm düştü, olduğum yere oturup ağlamaya başladım.Onu özlüyordum çokkk özlüyordum ama o benim çocuğumun ölümünde sesiz kalan çocuğumun babasıydı o her zaman kendini ve işini düşünen karaktersiz biriydi.Onunla neden olmuştum ben bile bilmiyordum sadece ilk bakışları vardı zihnimin derinliklerinde ve Allah kahretsin ki unutamıyorum.Ama bir şeyi de unutmuyordum o ailesini seçmiş ve benim bebeğimi öldürmüştü.

"Benim Bebeğimi,Bizim değil benim bebeğimi"

İşte bu oydu kendi bebeğini öldüren adam,ve benim için hep öyle kalacaktı.

Yanıma oturan kişiyle irkildim.

"Kim üzdü doktorummm"onu yanımda görmemle ona gülümsedim.

"Beni kimse üzemez,ben kendi kendimi üzerim."ona dönüp gülümsedim.

"Beni takip ettiğini düşünmeye başladım."

Bunu dememle bir kahkaha patlattı.Çok güzel gülüyordu be.

"Yaralı bir geçmişin var demi.?"ona doğru dönüp oturdum.

"Çok mu belli?"beni baştan aşağı sürdü sonra ise gözlerime baktı.

"Gözlerinden belli."Bu sefer o bana gülümsedi ama normal bir gülümseme değildi burukça bir gülümsemeydi ve o an anladım o da yaralıydi..

"Sende öylesin demi?"Bende ona burukça gülümsedim.

"Anlatmak ister misin?"Diye sordu sakince ve elini uzattı.

"20 yaşındaydım,birine aşık oldum ona tüm benliğimi ruhumu verdim. "Hıçkırdım ve devam ettim.

"21 yaşında evlendim hatta onun için okulumu dondurdum,onla olmak beni mutlu ediyordu fazlasıyla,evlendikten 3 ay sonra hamile kaldım,bu heyet ikimizi de çok mutlu etmişti lakin pis işleri yüzünden başımızdan bela eksik olmuyordu.Bir gün tanımadığım biri tarafından kaçırıldım.Ona iki seçenek sundular ya kendi çocuğunu kurtaracaktı ya da ailesini,nasıl oldu bilmiyorum ama bütün ailesinin başında silahlı bir adam vardı.5 ve 13 yaşındaki kardeşlerinin bile , o ailesini seçti ve ben öldüm."Ağlamam daha fazla arttı o ise sadece bana bakıyordu.Sonra beklemediğim bir şey yaptı beni kolarının arasına alıp sımsıkı sarıldım.Şuan farkettim bu kollar bir ev kadar sıcaktı...

"Sen anlatamayacak mısın?"Diye sordum gülümseyerek.

"Anlatayım,doktorumm"

BÖLÜM SONU....

Byyyyyyy byyyy

Laaoooooooooo takip pls