43. Bölüm

Herkese merhaba. Uzun süredir yoktum aranızda olamadığım ve bölüm atamayıp beklettiğim için özür dilerim.

Son bölümü yayımladıktan sonra Öğretmenliğe başladım. Okulda çocuklardı derken yazamadım ki biliyorsun daha önce söylemiştim evlenecektim bir taraftan onun hazırlıkları da derken psikoloji zaten kendinden geçiyor. Her şey çok güzel ilerliyorken balayımın dördüncü gününde henüz 1.5 yaşındaki yeğenimi kaybettim. Hâlâ kabullenemiyorum. Ölümün ensemizde kol gezdiğini o kadar unutmuşum yaşama o kadar kaptırmışım ki kendimi bir türlü kabullenemiyorum. Henüz bir buçuk yaşında bir bebek... Ne yaşanmışlığı olabilir ki? Ama gelin görün ki ölüm geldi ve minik bebeğimizi bizden aldı. Dört ay olmak üzere bir nebze olsun kendimi toparlayıp buraya açıklama yazmaya gelebildim. Ama inanın canım yanıyor çünkü biliyorum belli bir süre sonra alışmış olacağız ve bu gerçek beni yıpratıyor. Doktora gittim ve bana alışmak zorunda olduğumu söyledi. Bambaşka bir şehirden bambaşka bir şehire geldim yeni bir hayata başladım ve bu yaşadığım şehirde bir tane bile akrabam yok yani canım sıkılsa gidip dertleşebileceğim birisi yok ve ben bunlara alışmak zorundayım şu an inanın satırlarda neler yazdığımın hiç farkında değilim ama bir daha ki geldiğimde yeni bir bölümle geleceğim sizden tek bir isteğim var biraz daha bekleyin olur mu? Surçi lisan ettiysem affola. Allah'a emanet olun