Tozlu bir çarşının ortasında düşen bir cüzdan, bir keskin nişancı yüzbaşının kalbini hedef alabilir mi? Yüzbaşı Cihangir görevle, disiplinle ve yalnızlıkla yoğrulmuş bir adamdı. Ta ki o cüzdanı eline alana kadar. İçindeki bir fotoğraf, bir çift yeşil göz, içinde bütün savaşlardan daha derin bir çatışmayı başlattı. Çünkü bazı bakışlar, insanın geçmişini tek hamlede kazır geleceğini şekillendirirdi. Güneydoğu’nun dağ köylerinde, yıkılmış evlerin enkazında hâlâ hayatta kalan çocuklar, susarak büyüyen kızlar ve konuşmaya korkan ruhlar vardır. Bir kadın… Çocukluğunda bile annesinden kaçacak kadar yalnız, ama görünmeden yardım çığlığı atacak kadar cesurdu. Ve bir adam... Kendi annesinin ten kokusunu yeni bulmuşken, başkasının yarasını kendi kalbine saracak kadar merhametliydi. Bu hikâye, silahların gölgesinde filizlenen bir aşk değil; suskunlukların, inkârların ve yüzleşmelerin kalkanında vurulan kör menziller vardı. Bazı yollar savaş alanından değil, insanın içinden geçer. Ve bazı kadınlar, sadece görülmek için değil… kurtarılmak için saklanır.

Son yirmi yedi saniye. Zaman gelmişti, kulaklıktaki ses son kez konuşacaktı. "Sonuna geldik, küçük hanım," Alacağı canları düşündükce duyduğu memnuniyet, gözlerini daha da büyütüyor, gülüşü dudaklarını aşmaya çalışıyordu. "Cana can!" Sesi sert, ancak bir o kadar da memnundu. "Kadına kadın!" Keskin nişancının parmağı yavaşça tetiğe baskı yapmaya başladı. "Kıza kız, Anıl!" Beş saniye... "İşini bitir!" "Onun gözleri, özgürlük bulduğum gökyüzü değil, boğulacağım denizdi. Ama artık boğulmaktan korkmuyordum, çünkü ben de onun yanmaktan korktuğu ateşe dönüşmüştüm." Bu kitapta bahsedilen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür; her ayrıntısı, sadece kurgusal bir dünya oluşturma amacını taşımaktadır.