İKİ YABANCI

İki yabacıyız nezdimde.

Bundan böyle umarım mesut olursun sevdiğinle.

Sevmeye yeteneksizdik belki ikimiz de.

Kanmak istedik bazı riyalara bile bile.

Buluştuğumuz sokak unutsun artık kokumuzu.

Gerçek aşıkların sarılmaları dolaşsın yalnız.

Lakin unutamasın o sokak,

Bir zamanlar koşuşturan iki yabancıyı.

Gurursuz olmayı öğrendim ben seninle.

Aşk, ne illet bir şeymiş böyle.

Gel, desen gelirim yine de.

Boş kalmasın kolların diye.

Bilirim, demezsin.

Fakat aklından da hiç geçirmez misin?

Günler boyu kendimle çelişirim.

Sen hiç özlemez misin?

Dön isterim, bak bıraktığın enkaza.

Ne çok şey aldın benliğimden.

Ben, beni tanımam, bir bilsen.

Satırlar acır bana da, sen acımazsın, neden?

Özlemem sanır gönlüm seni.

Lakin akıl bilir, ruh bilir gerçeği.

Düşünemez, ısınamaz olduğumu öğrendi şehir.

Sobalar ısıtamadı ellerimi, kimse dolduramadı sevgilim yerini...