KÖR

Umut ederdim her gece,

Bir saniye bile olsa gözlerim buluşsun seninle diye,

Bilmem, hiç mi yer yoktu bana koskoca gönlünde?

Herkesi sığdırdın da, beni sığdıramadın, niye?

Gözlerim yolunu gözlerdi,

Sen ise başkasını gözlerdin, duyardım.

Onu kollarına aldın mı, başımı çevirir, ağlardım.

Gönlüm yanardı körlüğün uğrunda,

Herkesi gören gözlerin, kör mü olmuştu gelince bana?

Kuzguni saçların savrulurdu rüzgarda,

Rüzgar olmak isterdim bu uğurda.