Elimde tuttuğum kitabı daha da sıkı tutmaya başladım ve gittikçe tükenen havayı içime çekmeye devam ettim.

O bana doğru yaklaştı.

Kırmızı gözleri hırsla, öfkeyle ve nefretle parladı.

Her zaman sırıtmaya hazır olan dudakları tiksinircesine büküldü.

Şeytan bir adım daha yaklaştı.

"Fazla zamanım kalmadı." diye mırıldandı ve bir adımda yanıma ulaştı.

"Öldüğünde beni hatırlamayacaksın bile." Nefesi boynuma değerken şiddetle titremeye başladım, onun önünde güçlü durmaya çalışsam da bunu beceremedim ve ayaklarının dibine düştüm.

"Bunu yapamazsın!" diye çığlık attım son kez. Gözlerimi yukarıya çevirdiğimde yüzünde duran sırıtma büyüdü.

"Çok geç." Kırmızı gözleri sinsilikle parladı ve büyük elleriyle boynumu kavradı. Son kez gözlerinin içine baktım ve orada biraz da olsa merhamet kırıntısı aradım.

Yoktu.

"Öldüğünde beni hatırlamayacaksın bile."