Esrarlı Zulmet

9.Bölüm: Mağranın Derinlikleri (Alıntı)

Karanlığa giden bir yolda sabit bir hızla ilerlerken cevaplamasını umarak, "Beni nasıl buldun?"diye sordum. Sorumu duyduğunda adımları yavaşladı ve sorum bir kaç saniye boyunca cevapsız kaldı.

"Takip ettim."diyerek cevap verdiğinde adımlarımı biraz hızlandırdım ve yanına geçerek yürümeye başladım. Yanına ulaşmama rağmen benden uzun olduğundan dolayı adımlarımı hala yavaşlatmamıştım.

Ares haklı olsa bile şimdilik Darcy'nin tarafında olduğumu ve ona güvendiğimi düşünmesini az çok sağladığımı düşünerek, "Nasıl? Ben arkamda biri olmadığına eminim."dedim ve ona baktım. Sorumu duyduğu an ince dudakları kıvrıldı.

Bakışları beni bulduğunda, "Elbette, fark etmedin. Ares bile fark etmedi ve öldü."dedi ve o an dakikalar önce geçiştirdiği sorumun cevabını verdi. Darcy'nin gurur dolu gülümsemesi dudaklarını terk etmezken söylediği son kelime zihnimde yankılanmaya devam etti.

Öldü.

Öldü.

Öldü.

Ölüm. Ne ilginç bir kelime öyle değil mi? Bu kelimeyi düşünmek insanı çok önemli ölçüde rahatsız etmezken bizzat duymak ve ölümün kendi çevresine ne kadar yaklaştığını görmek insanı tamamen mantığından, bulunduğu andan kopmasına olanak sağlayabilecek gücü bulunduruyordu. Sisin dağıldığı an zihnimdeki yerini belli ederken bakışlarım donuklaşmıştı.

Aramızdaki kısa mesafeyi aştığında dudaklarım ufak bir şaşkınlıkla aralıklı kaldı. Maviye çalan gözlerini daha net görebiliyordum artık, aramıza giren sisler hiç var olmamış gibi yok olmuştu, sanki. Ares'in kusursuz yüzündeki sert sayılabilecek yüz hatları usta bir sanatçının eserlerindeki heykelleri andırıyordu ve yakından bakılarak bile duyguları okumak imkansızdı ama gözleri artık hiç bir şeyi saklamıyordu, Ares'in duyguları sisin ardındaki gizem olmaktan çıkması öylece bakakalmama sebep oldu, aksi durum imkansız gibiydi. Sisin ardındaki gizeme sadece bir kaç saniye bakabildim, bu gizemi anlamlandırabilmem için yeterli bir süre değildi.

Sonra... Sonra ilk defa yalnız olmadığımı hissetmiştim. İlk defa bir anımın beni terk edip karanlığa karışmasını asla istemediğimi, bundan korktuğumu fark ettim.