~⁴~Ensar

Geç kaldığı yemeğe yetişmek için acele ediyordu genç adam. Nida annesi ona nasıl da kızacaktı Allah bilir .o kadar da tembihlemişti 'oğlum ,geç kalma bak ' diye ama ne hikmetse geç kalmıştı yine .

Sonunda girdiği mahalleyle içten bir Elhamdülillah dedi .zar zor park edecek yer bulduğu arabadan inip hızla istikameti üzerinde yürüdü ve ulaşmak için ne badireler atlattığı evin kapısına vardı .zili çaldığında ancak akıl edebilmişti üzerindeki üniformayı ,şöyle bir kendine baktı Şimdi anlıyoru gelirken neden herkesin ona baktığını . Ardahandan buraya kadar sivil olarak gelmişti ams burdaki askeriyeye gideceği için koltuğun yan tarafına özenle koyduğu iniformasını giymişti. Şimdi ise geri çıkarmayı unutmuş bir şekilde çaldığı kapının açılmasını bekliyordu. Üniformayla gelmek suç değildi tabii ama bu gün özel ve sivil olması gereken bir gündü . Üniforma üzerinde olunca bir ciddiyet geliyordu . İstemsiz terörist avındaymış gibi tetikte oluyordu ..işte bunlardan sebep böyle gelmemeliydi .Nida annesinin yanında da ciddi olamazdı ki .bu onun gerçekteki mizacına tersti .

O sırada annesinin zoruyla hastaneden bu gün ve geçen üç gün için izin almış olan Hafsa kapı zilini duyduğundan beri bir sağa gidiyor bir sola gidiyordu .biliyordu başına geleceği ama Nida hanıma söz anlatabilen kim.
Çekirdek ailesi ve ASKER Abilerin hepsi içerideydi. O ve arkadaşı Rümeysa ise mutfakta tatlıları pölme telaşındalardı

Kendisine kapıya bakmayacak mısın der gibi bakan Rümeysa ile ellerini iki yanda açtı

"Ölsem de açmam o kapıyı .ya asker geldiyse? O zaman ne olacak .olmaz oğlum olmaz git sen aç .ben açamam "

"Delimisin Hafsa ya ,senin evin senin misafirin "

"Allah Allah öyle mi ,ne oldu hani bu evin ikinci kızı da sendin .annemle bir olup beni dışlıyordun hım?"

Rümeysa ,baktı ki bunun çenesinden kurtulamayacak bir teklifte bulundu .ikisi beraber bakacaklardı kapıya .normalde sinir krizi geçirip tek gider açardı ,normal insanla gibi ,ama bu gün o da o cesareti bulamıyordu.
Ya kapıdaki askerse ??

İkisi beraber yavaşça giderken zil birden ikinci defa çaldı .hızla kapıya ulaşıp o yuvarlak şeyden baktılar .gördükleri şeyle ikisi birden kaçacakları sıra kapıdakinin asker olduğunu, kaç dakikadır öylece ayakta beklettiklerinin bilincine varıp önde Hafsa ,hemen arkasında Rümeysa olarak kapıyı açtılar .

Rümeysa hemen ardına saklanırken Hafsa derin derin nefesler alarak karşısında tüm ihtişamıyla duran askere baktı ..içine kaçan sesini yakalamak için çaba harcaması gerekiyordu ama ne diyeceğini bilmediği için öylece Askerin gözlerine bakıyordu .aklı kendinde olsa bakmazdı,hemen çekerdi gözlerini. Nutku tutulmuş gibi bakakaldı öylece .bu anlar gidince bir posta kendini dövmesi için rümeysaya izin verecekti ,o kesin ..

Genç adam ,ona öylece bakan kişiyle yanlış mı geldim acaba diye düşündü ama emindi doğru olduğuna . Gözlerini kısıp karşısındaki kıza baktı zihnini biraz zorladığında aklına hemen en son yıllar önce gördüğü o zamanlar lise çağında olan küçük Hafsa geldi .
Yüzünde küçük bir çocuğa sunulan bir gülüş oluştu .

"Selamünaleyküm kız ,Hafsa "

Mazi gözünde canlanmıştı .silah arkadaşı ,canı ,kanı ,Asım Enes ile yıllar önce ilk geldiklerinde tanışmıtşı küçük Hafsa ile .o da son olmuştu işte .bu zamana kadar da her yıl birkaç defa gelmişti ama hiç görmemişti Hafsayı .sadece zihninlerinde 'Asım Enes'imizin doktor kız kardeşi ' olarak vardı . Büyümüştü evet ama tanıması zor olmamıştı. Bunu Asım Enes'e benzeyen yüzüne bağlıyordu

Hafsa ,kaçan sesini aramayı bırakıp kaşlarını çatarak kim olduğunu çözmeye çalıştı .Abisinin arkadaşı olduğu kesindi ,tamam ama kimdiii diye dönüşürken onun yüzünden de güzel bir gülüş oluştu

"Ensar Abi "

Dedi hayranlıkla .Ensar ,onu görmemiş olsa bile Hafsa her geldiklerinde gizliden gizliye gelenlere bakardı .şimdi yüz yüze gelmiş olmak ayarlarını bozmuştu doğrusu ..

"Ensar Abi tabi kız "

Ensar ,gülerek başını sağa sola salladı .

"Geçeyim mi abicim ?"

Utançla başını eğen kıza karşı yine güldü Ensar, bu gün tam bir geveze olmuştu ,hadi hayırlısı

"Geç,buyur abi .bu arada Aleykümselam "

Eyvallah dercesine başını sallayıp daha iyi açılan kapıdan içeriye geçti .

"Hoş geldiniz "

Duyduğu sesle etrafa bakındı , Hafsa dışında başını iyice yere eğmiş bir kız daha görünce başıyla selam verdi ilk ,sonra da sesli bir şekilde

" Selamünaleyküm kardeşim, sağ olasın "

Birbirleri yanında aslan olan iki arkadaş Ensarı görmeleriyle uysal kedi olmuşlardı .birazdan kendilerine geldiklerinde en çok dalga geçen kişi Rümeysa değil de Hafsa olacaktı . Hafsanın bu halleri biliniyordu ama genel olarak Hafsayı toplayan taraf olan Rüm ,ilk defa bu kadar Leyla olmuştu ..

Oturma odasına doğru giden askerin ardında kalmıştı gözleri
Neden böyle olmuştu bilmiyordu ama iyi durumda değildi, işte bunu biliyordu ..

İlk askerimiz Ensar muhacir oldu ( adı sadece Ensar)

Kısa ama olsun .yazacağım daha .

Biraz üzgün günler geçiriyorum :(

Yazı yazmak bana en iyi gelen şey olduğundan çok bölüm gelebilir

Selametle