11.Bölüm

Sülale

Tek kız torun

Ben

Bu tamamen saçmalıktı. Lütfen şaka olsun. Sülaledeki tek kız torun ne demek.

Çıldıracam haa

"Baba sanırım kıza inme geldi" ardından da gülen bir ses. Şu an algılama yitimi kaybetmiştim. Hala şoku atlatmış değilim.

"Torunuma noldu lan" dede Bey'in sesi geldi ardından. Sanırım Akif Bey'e kızıyordu. Ama dede Bey'i sevmiştim.

"Torunum presnesim iyi misin" yüzümü ellerinin arasına almış bana bir şey olmaması için dua okuyordu. Sonra yüzüme ufluyordu.

Nazar duası okuyordu sanırım.

"Dede bey ben yani ben tek kız torun ben ne demek ben" konuşamamıştım. Elimle anlıma vurup yüzümü kapadım.

Hep bir ağızdan kıkırdama sesleri geliyordu. Sanırım hepsi bu halime gülüyordu.

"Annecim evet sülaledeki tek kız torun sensin. Ama bu çok güzel bir şey sakın çekinme ya da korkma olurmu. Biz hep senin yanındayız" Esra hanımın güven veren sesiyle kafa salladım.

"Baba istersen biz bir konuşalım sonra tekrardan tanışırsınız" Akif Bey dede Bey'e söylemişti fakat dede bey onu dinlemiyordu. Sadece bana gülümseyerek bakıyordu.

Bende ona gülümsedim. "Gördünüz mu güldü bana. Kurban olduğum nasılsa dedesine gülüyor" dede Bey mutlu hir şekilde Akif Bey ve Esra hanım ile ayağa kalkmış yukarı doğru çıkmışlardı.

Aras katili ile Emre hala gülüyorlard. Çirkefleşmenin zamani gelmişti. "Ne gülüyorsunuz be" beni takmamışlardı bile.

"Sevdim seni cici kız" Emre'nin kafamı karıştırıp kalkmasıyla iyice sinir olmuştum. Saçımı bozmuştu boklu.

"Ya napıyorsun ya saçımı bozdun bok böceği" ağlamaklı sesimle Emre'nin adımları durmuş bana doğru dönmüştü.

"Ne dedin sen" şaşkın şaşkın bakıyordu.

Mert ,Vuslat ve Aras'ın kahkaha atmasıyla Emre katil edasıyla üzerime daha çok gelmeye başlamıştı.

Sanırım bok böceği lafına takılmıştı.

"Gelme üzerime katil" diyerek koşa koşa odama kaçtım. Tek umudum peşimden gelmemesiydi.

Yorgun hissediyordum kendimi. Sanırım biraz uyusam kimseye bir şey olmazdı. Ya da başka şeyler öğrenmezdim umarım uyanınca.

                             🌸

Saatin kaç olduğuyla alakalı hiç bir fikrim yoktu. Acaba ne zamandır uyuyordum.

Kimsede uyandırmaya gelmemişti. Ağzımda çok kötü bir tat vardı. Her insanın uyandığında olduğu gibi.

Sanırsın eşşek ölüsü yedim.

Oflayarak yataktan kalkip lavabonun yolunu tuttum. Acaba dede bey gitmiş miydi diye düşünmeden edemedim.

Kesin gitmişti.

O da beni sevmicek.

Bu düşünce beni mahfediyordu. Elimi yüzümü yıkayıp. Salona inmeye karar verdim.

Salonda boş ve sessizdi. Beni bırakıp gitmislermiydi yoksa. Mutfağa baktığımda Müstesna teyzeyi görmemle yüzümde istemsizce bir tebessüm oluştu. Gerçekten çok tatlı bir kadındı.

"Kolay gelsin Müstesna teyze" diyerek içeriye giriş yaptım. Sanırım kadını korkutmuştum. Çünkü yerinde sıçramıştı.

"Ayy.. kız cimcime korkuttun beni" masum bakışlarımı atmaya karar verdim. Bu bakışlara herkes aldanırdı.

"Özür dilerim korkucağını düşünmemiştim"

"Sorun yok yavrum olur öyle şeyler" yanıma gelip sanki bir anne gibi yanağımı okşamıştı.

Bu hoşuma gitmişti

"Esra hanımlar yok mu ?" Sorduğum soruyla beraber ona yardım etmeye koyulmuştum. "Onlar dışarıda yemek yemeğe gittiler kızım. Yoksa sana söylemediler mi?"

Yemek yemeğe gitmişlerdi. Bu aileden olmadığım beni hala kabul etmedikleri ne kadar belliydi. Hemen kabul etmelerini beklemem saçmalık olurdu ama bunu yapmaları canımı nedense çok açılmıştı.

Boğazım düğümlenmişti sanki. Ağlamak istiyordum fakat ağlayamıyordum. Birinin yanında ağlamayı sevmezdim.

"Ben.. en iyisi odama gidiyim"

Sesim ister istemez üzgün çıkmıştı. Müstesna teyze de bunu anlamış ama bir şey dememişti.

Hızla odama koşarken kapının çaldığını duydum fakat açmadım. Odama koşup kapımı kitledim ve ağlamaya başladım.

Beni hiçbir zaman kabul etmiceklerdi.

En acısı da yine bir ailem olmicaktı.

Bu günde Vera için yakıyoruzz kankilettolarım 😭💝😓💕