12.Bölüm

Sabah yine çok kötü bir güne uyandım. Akşam yatarken yanıma geldiler mi diye düşünmeden edemedim. Umarım gelmemişlerdir.

Artık bir aile olacağımızı düşünmüyordum. Bu düşüncem bence çok normaldi. Benim bildiğim ailede kimse dışlanmaz. Fakat ben bu ailede sürekli dışlanıyordum.

Kapımın çalındığını duydum fakat ses çıkarmadım. Bir dakika sonra kapının açıldığını hissettim ama dönüp bakmadım.

"Annecim hala uyuyor musun yoksa?" Gelen Esra hanım'mış en çokta ona ve Akif Bey'e kırılmıştım. Abi tayfasının beni istemediğini zaten biliyordum ama onlar bunu yapmamalıydı.

Yattığım tarafa doğru gelmiş bana bakıyordu. Şu an yüzümün kötü göründüğüne emindim. Çünkü dün neredeyse full ağlamıştım.

"Annecim noldu senin gözlerine ağladın mı sen yoksa?" Endişelenmişti fakat bu benim umrumda değildi. Elini yüzüme doğru uzatmasıyla elimin tersiyle ittim.

Yüzündeki hayal kırıklığı ve şaşkınlığı görüyordum fakat umrum dışıydı. Onlarda beni kırmıştı bende hayal kırıklığına uğramıştım.

Yatakta oturur pozisyona geçiş yapıp konuşmaya başladım. "Esra hanım lütfen benimle konuşmayın tek siz değil ailenizdeki hiç kimse benimle konuşmasın. Çünkü sizi istemiyorum. Sizin beni istemediğiniz gibi.Siz beni bu aileye almazken benim sizin ailenize ayak uydurmamı,girmemi beklemeyin olurmu. Sizden bir ricam daha lütfen beni yetimhaneye mi bırakıyorsunuz nereye bırakıyorsanız bırakın çünkü ben sizinle yaşamak istemiyorum."

"Annecim..." Üzgün ve titrek sesi ahh yapma işte bunu. Bu kadının burcu ne acaba.

Odadan çıkıp aşağıya doğru indim. Esra hanımın yüzü gözümün önünden gitmiyordu. Ama yapacak bir şey yoktu.

Salondaki masada oturmuş bizi bekleyen abi tayfası ve Akif Bey'i gördüm. Yani bence bizi bekliyorlardı.

Onlar beni gördüğümü bilmiyorum ben onları görmüştüm. Bensiz daha mutlular.

"Kızım anneciğim nereye gidiyorsun. Bırakma beni lütfen bırakma" Esra hanımın bağırarak ve ağlayarak söylemişti bunları. Masadaki beylerin bakışlarıda bizi bulmuş yanımıza hızla gelmişlerdi.

"Anne ne oldu neyin var?" Vuslat'ın konuşmasıyla Esra hanım daha da ağlamaya başlamıştı.

"Bizi istemiyormuş Akif. Bizi istemiyor kızımız bizi istemiyor" Hepsi bir ağızdan 'NE' diye bağırmıştı. Neye şaşırıyorlarsa.

"Bunda şaşırılacak ne var sanki siz beni çok istiyorsunuz" kollarımı önümde bağlamış umursamaz şekilde konuşmuştum.

Artık tavrımız böyle kardeş.

"Kızım sen ne diyorsun. Biz seni tabikide çok istiyoruz." Aktif bey'e ynen der gibi kafa salladım. Kimi kandırmaya çalışıyorlarsa.

"Hadi siz istiyorsunuz diyelim oğullarınız beni istemiyor ben neden istenmediğim yerde durayım. Ayrıca dün gittiğiniz yemekte beni ne kadar çok istediğinizi çağırmamanızdan anladım"

Şu an onları dinleyecek kafada değildim. Bu yüzden bahçeye doğru adımlamaya başladım. Kalbim gerçekten çok kırılmıştı.

Dudaklarım ve gözlerim şimdiden titremeye başlamıştı. Sanırım yeniden ağlayacağım. "Off ben onlara bir şey yapmadım ki beni neden istemiyorlar acaba kötü bir kızmıyım" belkide gerçekten kötü bir kızdım.

Bu yaşadıklarım bana çok ağır gelemeye başlamıştı. Biraz daha yürüdükten sonra çimene çöküp ağlamaya başladım.

Bir süre sonra yanıma birinin oturmasıyla irkilip sağıma döndüm. Gelen kişiye şaşırmıştım. Çünkü gelen dede beydi.

"Benim torunum neden bu kadar üzgünmüş. Kim üzdü benim prensesimi"yanına biraz çekip saçlarımı sevmeye başladı.

"Beni istemiyorlar. Dün yemeğe gitmişler beni kimse çağırmadı. İstemiyorlar beni kimse istemiyor ben çok mu kötü biriyim".

Bir yandan burnumu çekiyor bir yandan da konuşmaya çalışıyordum. Küçük çocuk gibi evdekileri dede beye şikayet etmiştim.

"Ben seni çok iyi anladım dedecim. Ama konu senin bildiğin gibi değil. Bu evde seni istemeyen bir kişi bile olamaz. Böyle bir şey olsa emin ol seni bu evde ben tutmam prensesim".

Dediklerine inanmak istiyordum. Ama kalbimin kırıklığı bunun önüne geçiyordu. "Akrabaların yani dayınlar dün sen uyurken evi basmışlar seni görmek için. Ama sen korkarsın diye babanlar onları evden uzaklaştırmak için dışarıda yemek yemek zorunda kalmışlar. Sen hazır olmadığın için dışarı çıkmışlar ve eşşeklik edip sana haber vermeyi unutmuşlar. Annen baban ve kardeşlerin seni çok seviyor bunu unutma. Tabi en çok ben."

Her şeyi yanlış anlamıştım. Esra hanım'ı çok üzmüştüm.

Şu an kendimi çok kötü hissetmem normal mi?

Slm cnmlerrrrrrrrr VOOVAVVVHH💕💓🌸😻💅🏻

✨OLDUĞU KADAR ARTIK ✨