9.Bölüm

Yemek masasında oturmuş diğerlerinin gelmesini bekliyorduk. Umarım hemen gelirlerdi çünkü çok açtım.

Aras katili de karşımda oturduğu için tip tip bakıyordu. Sesler gelmeye başlamıştı sanırım geliyorlardı.

"Kızım seni Vuslat'ın gittiği okula yazdırmak istiyoruz eğer sende istersen"

Akif Bey'in sorduğu soru ile biraz düşünmüştüm. Çünkü Vuslat beni istemeyebilirdi sonuçta.

"Eger Vuslat için sorun yoksa fark etmez benim için" diyerek kafamı boş tabağıma çevirdim.

Bu sıra da da hepsi içeri girmiş yerlerini almışlardı. Ben Akif Bey'in sağında oturuyordum yanıma iste Emre oturmuştu.

Karşımda Aras vardı onun yanında Esra hanım. Esra hanımın yanında ise Vuslat.

Sanırım Emre'nin yanına da Mert oturmuştu.

Akif beyin afiyet olsun demesiyle herkes yemeğine dönmüştü. Fakat ben hem utanıyor hemde heyecanlıydım çünkü bu onlarla yaptığım ilk kahvaltıydı. Ve bu beni içten içe mutlu ediyordu.

Ben tabağıma sadece 3 yeşil zeytin bir dilim peynir almıştım. Tabağıma aldıklarımı yerken Emre'nin konuşmasıyla ona dönmüştüm.

"Kızım bu tabak ne diyettemisin alsana herşeyden tabağına. Aç kalırsın valla"

Benim tabağıma bir şey almama izin vermeden tabağımı alıp kendi doldurmaya başladı.

Tabağıma masadaki herşeyden koymuştu. Ekmeğe tahinde sürmüştü fakat benim alerjim olduğu için onu yemeyecektim.

"Gerek yoktu teşekkür ederim" tabağımdaki her şeyden birazdabolsa yemiştim. "Kızım şu tahinli ekmeği de yesene" Esra hanımın söylediği şey ile ona dönmüştüm.

Aslında acı veriyordu birazda çünkü ne sen gerçek ailen hakkında bir şey biliyorsun ne de onlar senin hakkında.

"Tahine alerjim var" Esra hanım üzgün bir şekilde yüzüme bakmıştı. Sanırım oda benim düşündüğümü düşünüyordu.

Masa sessizleşmişti nedense. Ben çayımı yudumluyordum onlar ise bana bakıyordu ama ben kimseye bakmıyordum.

Kapının alacaklı gibi çalmasıyla sıçramış yanlışıkla çayı üzerime dökmüştüm.

Hafif yandığım için ağzımdan bir çığlık çıkmıştı.

"Noluyo lan" Aras'ın konuşması ile herkes kapiya gitmeye başlamıştı.

Vuslat ve Esra hanım hariç onlar bana bakıyorlardı.

"Annecim çok yandın mı bebeğim acıyo mu bir yerin" yüzümü ellerinin arasına almış öpüp duruyordu.

"Anne kızın ağzını bırakırsan cevap verebilir belki" Vuslat'ın söyledikleriyle Esra hanım yüzümü bırakmıştı.

"Ay özür dilerim kızım ben çok korktum"

Söyledikleriyle tebessüm edip önemli değil diyerek kafamı sallamıştım.

Vuslat ağzını açmış konuşacaktı ki elinde silah olan yaşlı ama fit bir adam girmişti. Yaşlı demeye binşahit ister.

"NERDE BENİM TORUNUM ULAN!!"

Geç geldi soryyyyy 🥺🥰💗🍬