Son yirmi yedi saniye. Zaman gelmişti, kulaklıktaki ses son kez konuşacaktı. "Sonuna geldik, küçük hanım," Alacağı canları düşündükce duyduğu memnuniyet, gözlerini daha da büyütüyor, gülüşü dudaklarını aşmaya çalışıyordu. "Cana can!" Sesi sert, ancak bir o kadar da memnundu. "Kadına kadın!" Keskin nişancının parmağı yavaşça tetiğe baskı yapmaya başladı. "Kıza kız, Anıl!" Beş saniye... "İşini bitir!" "Onun gözleri, özgürlük bulduğum gökyüzü değil, boğulacağım denizdi. Ama artık boğulmaktan korkmuyordum, çünkü ben de onun yanmaktan korktuğu ateşe dönüşmüştüm." Bu kitapta bahsedilen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür; her ayrıntısı, sadece kurgusal bir dünya oluşturma amacını taşımaktadır.

Ona tanışalım artık dediğimde.Bana yakında diye cevap vermişti.Bu cevap beni heyecanlandırmış,birçok düşüncemide yerine oturmuştu.Demekki beni öğrenicek kadar yakındı.Bu düşünceler beni daha çok meraklandırıyor ve o olmasını umut ettiriyordu ama aklımdaki bir diğer soruda ya o değilseydi.O değilse kendimi boşuna ümitlendirmiş olacaktım.İçten içe o olmasını istiyordum.Aslında kendimi pek ümitlendirmek istememiştim ama bi kere yapışmıştı bu duygu yakama. Şuan hızlıca balo binasının dışına arka bahçeye doğru yürüyordum.Mesajda buraya gelmem gerektiğini ve artık tanışmamızın zamanı geldiğini yazmıştı.Bunları düşünürken artık arkabahçeye varmıştım ama kimse yoktu.Sabırsızdım onun bana seslenmesini ,sesini duyurmasını beklemeden .Ben ona seslendim. -KİMSE VARMI? Cevap gelmedi.Bende tekrar seslendim. -BURDAMISIN? O sırada iki ayrı tanıdık ses duydu kulaklarım -BURDAYIM -SONUNDA BURADASIN ❄🤍❄🤍