22.BÖLÜM

SATIR ARASI YORUM YAPMAYI VE BÖLÜMÜ BEĞENMEYİ UNUTMAYIN KEYİFLİ OKUMALAR DİLERİM 🌟

Çok korkunç bir kabus görmüştüm. Kan ter içinde gözlerimi açtım. Ayaz ve Güneş hala uyuyordu.

Yatakta doğrulup derin derin nefes almaya başlamıştım. Kötü ruhlar vardı rüyamda beni korkutuyorlardı. Bir anda belime dolanan kollar ile çığlık attım.

"Aylin benim niye bağırıyorsun kızım sana benden başka kim sarılcak arkandan?" arkamaki Ayaz'ın görünce rahatladım. Hemen kollarımı boynuna doladım ve başımı omzuna koydum.

"Şşş sakın ne oldu güzelim anlat hadi. Aras filan mi yazdı ne oldu minik sevgilim benim." saçlarımı öpüp sırtımı okşuyordu bunları derken.

" Kötü bir rüya gördüm sadece korktum. Tam rüyayı düşünürken sarıldın o yüzden bağırdığım." Bir anda beni kucağına alıp yatak odasına götürdü.

Bacaklarını yatağa uzattı ve benide kucağına aldı. Artık herşeyi çok net hissediyordum. "Anlat bakalım ne gördün. Güneş uyanmasın burda konuş bebeğim" kafamı boynuna gömdüm. "Kötü ruhlar beni korkutuyordu."

"Seninde aldığın her nefes beni korkutuyor." O ne demekti öyle. Ölmemi mi istiyordu yani. "Kızım boynumdan huylanmam normalde öyle bir yerde nefes alıp veriyorsun ki benim ruhum söküldü." dediği şey gülmeye başladım. Ama gülmem kısa sürdü galiba rüyam biraz doğruydu. Masada bir not vardı.

*Sormaya hazır mısın Aylin. *

*Cevap vermeye hazır mısın Ayaz*

Nefesim kesildi o anda kötü biri olduğunu duymak istemiyordum. Bana iyidi benim için önemli olan buydu diyip herşeye sırt çevirmek istiyordum. Galiba ona aşıktım ve vazgeçmek istemiyordum.

"Güzelim ne oldu neden öyle bakıyorsun" hiç bir şey demeden masayı gösterdim sadece. "Kötü ruh gelmiş galiba gece rüyam o yüzdenmiş" masayı gördüğü an kaskatı kesildi. Yüzü bir ölünün yüzü gibiydi bem beyaz ve ifadesiz.

"Ayaz" öyle baktı ki yüzüme korkmuştum. O kadar gergindi ki. Bana baktıkça yumuşayan bakışları ve yüzü onu neden sevdiğimi bir kez daha gözler önüne sermişti. "Senle sevişmek istiyorum" ne diyordu bu adam be. Bir an oturduğum yer aklıma geldi ama bu olayın içinde hala bunu mu düşünüyordu. "Ayaz ne diyosun ya Güneş içerde." bu adam harbi delirdi galiba.

"İçerde olmasa benim olurdun yani öyle mi?" ya nasıl konuyu böyle çarpıtıyordu. Ölecektim utançtan.

"Ayaz farkında mısın bilmiyorum ama eve Aras girmiş. Bir laf bilir misin?" merakla beni dinliyordu. "Mahallesi yanarken orosbu saç tararmış diye. Şu an tam o noktadayız"

Kaşlarını havaya kaldırmış bakıyordu bana. "Orosbu ben mi oldum vay anasını bir sevdiğimiz kadının orosbu demediği kalmıştı oda oldu." Niye bu adam bu gün hiç bir şeyi anlamıyordu.

"Ayaz iki yıl önce neredeydin?" ve yine aynısı gibi oldu. Buz gibi görünüyordu. Yutkundu ve ağzını açıp açıp kapattı.

"Bu bana olan sevgini yok edek mi?" O kadar kötü bir şey miydi diyeceği. "Bilmiyorum ama hiç sanmıyorum. Seni seviyorum." dedim sıkıca sarıldım.

Tekrar kafamı kaldırdığımda hemen öpmeye başladı. İçimdeki o muhteşem his yine doruklardaydı. Son kez öpüyormuş gibi öpüyordu ve bu beni korkutuyordu. Kendimi ondan ayrıldığımda tekrar öpmek için yakaştı ama izin vermedim. "Anlat hadi"

"Anlatacak bir şey yok. Hastaneye yatırıldım bir yıl. Kafayı yemişim öyle dediler." bunda ne vardı ki gayet normaldı. "Eee bunda ne var yani. Olabilir gayet normal" dediğimde hala çok gergindi. Bir şey daha vardı. "Neden yattın hastaneye Ayaz?" galiba asıl sorun burdaydı.

"Piskopat olduğum için. Potansiyel bir katilmişim. Zevk için bile birini öldürebilirmişim." Hepsine öyleymiş derken piskopat olduğunu kabul etmişti.

Korkup kaçmam mı gerekiyordu şu an. Belkide öyle ama ben onla mutluydum. "Vay be demek ki piskopat kocam desene" yüzünde ki o ifadeyi kim görse onu sevmenin doğru kara olduğunu bilirdi. Gözleri parlamıştı resmen. "Yaaa piskopat kocan oldu" diyip gülmeye başladı. O gülünce bende güldüm.

"Kalk benim yerim" odanın kapısında ki Güneşi görünce güldüm. Hemen beni itip Ayaza sarılmıştı.